Dori Caymmi, zoon van zanger Dorival Caymmi en zangeres Stella Maris, groeide op in Rio de Janeiro. Zijn vader was een beroemd zanger en songwriter die invloed heeft gehad op Braziliaanse artiesten als João Gilberto, Gilberto Gil en Gal Costa. Thuis werd veel muziek gedraaid en allerlei musici, componisten, kunstenaars en intellectuelen kwamen over de vloer. Hij hoorde thuis niet alleen Braziliaanse muziek, maar ook jazz (Ella Fitzgerald, Duke Ellington, Count Basie, Billie Holiday, Billy Eckstine, Art Tatum, Nat King Cole) en klassieke muziek (Claude Debussy, Maurice Ravel). Als kind speelde Caymmi piano, later koos hij voor gitaar.
Caymmi ging naar het Conservatorium en trad in 1959 voor het eerst op, samen met zijn zus Nana. Vanaf 1960 ging hij muziek componeren voor televisie. Halverwege jaren 1960 produceerde hij albums voor Edu Lobo, Eumir Deodato en Nara Leão. In 1966 won hij met een van zijn composities de eerste prijs op een Braziliaans muziekfestival (het Festival Internacional da Canção). In 1972 bracht hij zijn eerste album uit. In de jaren 1980 verhuisde Caymmi van Rio de Janeiro naar Los Angeles, waar hij enkele albums uitbracht op het platenlabel van Quincy Jones.[1][3][4]
Allmusic omschreef Caymmi's muziek als "subtiele, zachte en introspectieve pop en pop-jazz, die niet luidruchtig is, maar eerder een welbespraakte en zeer effectieve fluistering".[2]
In zijn teksten laat hij zich inspireren door de landschappen en omgeving in Brazilië en door Braziliaanse schrijvers als Jorge Amado. Caymmi schrijft teksten over liefde en over maatschappelijke thema's zoals migratie, de verwoesting van het Braziliaanse regenwoud en het leven van Indianen in Brazilië.[3][4]
Allmusic schreef over Caymmi dat hij gezien wordt als een van de beste songwriters en arrangeurs van Brazilië.[7]Los Angeles Times noemde Caymmi "een muzikaal talent van wereldklasse" en schreef dat zijn stem een "buitengewoon communicatief instrument" is, en zijn gitaarspel "net zo indrukwekkend".[8]
Voorbeelden van zijn werk voor film en tv zijn soundtracks voor Tati, a Garota van Bruno Barreto(1973), O Duelo van Paulo Tiago (1974) en de Braziliaanse telenovelaGabriela (1975) en arrangementen voor Spike Lee's Clockers (1995).[1]
Prijzen en nominaties
Grammy Award nominatie in de categorie Best World Music Album (1992)[13]
Grammy Award nominatie in de categorie Best Instrumental Arrangement (2000)
.jpg)
