|
De Villenfagne de Vogelsanck
De Villenfagne de Vogelsanck is een Belgisch adellijk geslacht. De familieleden dragen de titel van baron of barones. Het familiehoofd resideert tevens op het Kasteel Vogelsanck te Heusden-Zolder. OorsprongMogelijk is de oorsprong van de familie te zoeken in Villers-en-Fagne, nu een deelgemeente van Philippeville, waar de bewoners van het landgoed hun familienaam verbasterden tot de Villenfagne. In de 16e eeuw waren verscheidene leden van de familie burgemeester te Dinant. In 1599 werd het kasteel van Sorinnes, in de buurt van Dinant, gekocht. De familie verplaatste zich vanaf de tweede helft van de 17e eeuw naar Luik. Lambert de Villenfagne was er burgemeester en stierf er zeer vroeg in 1674, het jaar dat zijn enige zoon Gilles Lambert geboren werd. Gilles Lambert, die later ook burgemeester van Luik zou worden, erfde van zijn vader, zijn moeder en een ongehuwde oom en verwierf hierdoor een zeer groot patrimonium. Op het einde van de 17de eeuw werd hij door koning Karel II van Spanje in de adelstand verheven en verkreeg hij de erfelijke titel van baron. In 1741 kocht hij het Land van Vogelsanck, een gebied van 13.500 hectare, samen met het bijbehorende kasteel van Jan Willem de Souza y Pacheco. Anno 2021 bezit de familie nog zo'n 300 hectare grond rond het kasteel.[1] Familiehoofden verblijvend op het kasteel Vogelsanck  Gilles Lambert de Villenfagne (1674-1756)Hij was familiehoofd en baron van Vogelsanck van 1741 tot zijn dood in 1756. Hij kwam weinig op het domein omdat hij in Luik vele activiteiten uitoefende. Hij was ongehuwd waardoor zijn erfenis in handen kwam van de vier kinderen van zijn neef. Het derde kind, Jean Ignace, verwierf Vogelsanck. Jean Ignace de Villenfagne (1716-1789)
Jean Louis de Villenfagne de Vogelsanck (1752-1823)Hij was familiehoofd en baron van het Heilige Roomse Rijk van 1789 tot zijn dood in 1823. Toen hij 20 jaar was, werd hij blind als gevolg van een confrontatie met stropers. Ondanks zijn handicap wist hij het kasteelpark verder uit te bouwen met een arboretum met zowat 150 inheemse en uitheemse boomsoorten. Ook het park rond het Domherenhuis werd door hem aangeplant. Tijdens zijn bewind werd tijdens de Franse Revolutie het Land van Vogelsanck opgeheven en ontstonden de gemeenten Zonhoven, Zolder en Houthalen. Hauweiken werd een deel van Heusden. Er bleef enkel nog een familiedomein van ruim 1000 hectare over rond het kasteel. Jean Louis bleef ongehuwd. Op aanwijzen van zijn vader duidde hij zijn jongste broer Louis Ignace I aan als de volgende titeldrager. Louis Ignace I de Villenfagne de Vogelsanck (1768-1847)
Tijdens zijn bestuur werd België een onafhankelijk land maar Louis Ignace hield zich hier niet actief mee bezig. Er werden op het kasteel wel besprekingen gehouden die van belang waren voor het onafhankelijke België. Louis Ignace II de Villefagne de Vogelsanck (1798-1868)Baron Louis Ignace de Villenfagne de Vogelsanck (Luik, 1 mei 1798 - 16 april 1868), oudste zoon van Louis-Ignace (voornoemd), was familiehoofd van 1847 tot zijn dood in 1875. Hij trouwde in 1825 met Henriette Pelsser (1793-1873) en ze kregen vier zonen waarvan de oudste reeds overleed op 12-jarige leeftijd. Hierdoor werd de tweede zoon Jules de erftitelhouder. Hij hield zich niet zo actief bezig met het domein Vogelsanck. Jules de Villenfagne de Vogelsanck(1827-1904) Zie Jules de Villenfagne de Vogelsanck voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Leon de Villenfagne de Vogelsanck (1861-1930) Zie Leon de Villenfagne de Vogelsanck voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Jean de Villenfagne de Vogelsanck (1888-1976) Zie Jean de Villenfagne de Vogelsanck voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Henri de Villenfagne de Vogelsanck (1916-2015) Zie Henri de Villenfagne de Vogelsanck voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Claude de Villenfagne de Vogelsanck (1942-)Claude de Villenfagne (Zolder, 16 november 1942) is sinds 2015 het familiehoofd. Hij studeerde af aan de Katholieke Universiteit Leuven als licentiaat in de economische wetenschappen en doctor in de rechten. Hij maakte carrière in de bankwereld waar hij opklom tot de functie van directeur-generaal van de Antwerpse Hypotheekkas (Anhyp, nadien gefuseerd tot AXA). Hij heeft de restauratie van de Kluis van Bolderberg, waarvoor zijn vader zich inzette, kunnen voltooien. Hij is ridder in de Soevereine Orde van Malta en staat bekend als een voornaam lid van de religieuze groep Opus Dei. Hij is getrouwd met gravin Isabelle 't Kint de Roodenbeke (1946). Ze hebben vijf dochters en vier zoons. Gauthier de Villenfagne de Vogelsanck (1968-)Hij is de oudste zoon van baron Claude en zal het domein Vogelsanck en de titel erven als zijn vader sterft. Hij heeft een managersfunctie bij IT-bedrijf Lenovo, na 18 jaar te hebben doorgebracht bij het IT- bedrijf IBM in verscheidene managersfuncties en gedurende 3 jaar de IT distributeur Arrow ECS België te hebben geleid. Hij is Ridder van de Soevereine Militaire en Hospitaalorde van Sint Jan van Jeruzalem van Rhodos en van Malta. Hij is ook bestuurder van de Belgische Vereniging der leden van de Orde van Malta. Gauthier de Villenfagne is gehuwd met Priscilla le Hardÿ de Beaulieu en heeft 4 kinderen. Henri de Villenfagne de Vogelsanck (1999-)Hij is de oudste zoon van baron Gauthier en zal het domein Vogelsanck en de titel erven als zijn vader sterft. Familiewapen, wapenleuze en vlagHet wapenschild van de familie stelt een zwarte band van links boven naar rechts onder voor op een zilveren veld. De band heeft drie gouden sint-jakobsschelpen. De schelpen symboliseren het bezit van drie kastelen op weg naar het bedevaartsoord Santiago de Compostella. Boven op het wapenschild staat een kroon met negen parels, dit representeert de titel baron van het Heilige Roomse Rijk. Het wapenschild van de familie is overgenomen in de rechterhelft van het wapen van de huidige gemeente Heusden-Zolder. Ook in het wapen van de gemeente Beyne-Heusay is het familiewapen verwerkt. De wapenleuze luidt: Tenaciter Urget (hardnekkig zet hij door). De familievlag bestaat uit de kleuren wit en zwart. Bij speciale gelegenheden wordt de vlag nog steeds gehesen. Literatuur
Externe linkBronnen, noten en/of referenties
|
||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
