Bijvoeglijke bepalingEen bijvoeglijke bepaling of attribuut is in de taalkunde een woordgroep die iets zegt over een direct volgend of voorafgaand element, meestal een zelfstandig naamwoord. Bijvoeglijke bepalingen zijn een "zinsdeel binnen een zinsdeel"; samen met het woord dat ze omschrijven – het antecedent – vormen ze een zinsdeel binnen de hoofdzin. SamenstellingBijvoeglijke bepalingen bestaan in de meeste gevallen uit één of meerdere bijvoeglijke naamwoorden, die op hun beurt weer door bijwoorden bepaald kunnen zijn. Voorbeelden
Bij een enkel zelfstandig naamwoord kunnen dus ook meerdere bijvoeglijke bepalingen horen:
Verwante begrippenZinsdelen die werkwoorden beschrijven zijn bijwoordelijke bepalingen. In tegenstelling tot bijvoeglijke bepalingen vormen bijwoordelijke bepalingen geen zinsdeel samen met het antecedent. In de hedendaagse taalkunde wordt er een onderscheid gemaakt tussen een attribuut en een predicatieve bepaling. Deze laatste bepaling wordt beschouwd als een soort combinatie van een bijwoordelijke en een bijvoeglijke bepaling. Zie ook |