|
Ariane Ascaride
Ariane Ascaride (Marseille, 10 oktober 1954) is een Franse actrice. Ze is de jongere zus van toneelregisseur Pierre Ascaride en van schrijver Gilles Ascaride, en is de actrice fétiche en de muze van haar echtgenoot Robert Guédiguian. Leven en werk ToneelopleidingAscaride kwam al op jonge leeftijd in contact met de wereld van het theater omdat ze dikwijls de amateurtoneelstukken bijwoonde waarin haar vader meespeelde. Ze ging sociologie studeren aan de Universiteit van Aix-Marseille in Aix-en-Provence waar ze betrokken raakte bij de UNEF (L'Union nationale des étudiants de France). In dat milieu leerde ze haar toekomstige echtgenoot Robert Guédiguian kennen. Hierna volgde ze in Parijs lessen bij bekende theaterregisseurs zoals Antoine Vitez et Marcel Bluwal aan het Conservatoire national d'art dramatique. Tijdens haar eerste jaren op de planken speelde ze voornamelijk in stukken die door haar broer Pierre geregisseerd werden. Daarna begon ze bijrolletjes te spelen in films zoals La Communion solennelle (René Féret, 1977) en Retour à Marseille (1980) van haar stadsgenoot René Allio. Filmen met Robert GuédiguianVanaf 1980 zou ze meespelen in alle films van haar man, op een na. In 1980 vroeg hij haar de hoofdrol te vertolken in Dernier été, zijn eerste langspeelfilm. Het drama speelde zich af in het arbeidersmilieu en had de sociaal-economische neergang van L'Estaque als achtergrond. Samen met een vaste groep acteurs, bestaande uit onder meer Jean-Pierre Darroussin, Gérard Meylan en Jacques Boudet, bouwde ze het Marseille-universum van de sociaal bewogen Guédiguian uit. Pas in 1995 oogstte À la vie, à la mort ! een eerste bescheiden commercieel succes. Haar energieke vertolking werd fel gewaardeerd door de filmcritici. Doorbraak onder GuédiguianHaar definitieve doorbraak naar het grote publiek kwam twee jaar later met Marius et Jeannette (1997). Haar natuurlijke charme en lichtjes onbeschaamde houding, haar optimistisch en temperamentvol karakter, haar goed humeur en haar zacht Marseillaans accent gaven pit aan haar rol van alleenstaande moeder met twee kinderen. Ze bleef indringende rollen spelen in het werk van haar man: zo gaf ze in het drama La ville est tranquille (2000) gestalte aan een moedige maar hopeloze moeder die haar verslaafde tienerdochter en -moeder uiteindelijk een overdosis inspuit, en speelde ze in Marie-Jo et ses deux amours (2001) de besluiteloze vrouw die verscheurd wordt tussen haar man en haar minnaar. Pakkende vertolkingen volgden nog in onder meer het historische drama L'Armée du crime (2009) waarin ze de moeder vertolkte van een jonge verzetsstrijder die tijdens de Tweede Wereldoorlog gefusilleerd wordt, en in het sociaal drama Les Neiges du Kilimandjaro waarin ze de echtgenote speelde van een ontslagen dokwerker-vakbondsman in Marseille. Eenentwintigste eeuw: (ook) werken met andere cineastenVanaf het einde van de jaren negentig begon Ascaride iets nadrukkelijker mee te spelen in films van andere cineasten. Zo speelde ze meermalen in films van haar stadsgenoten Jean-Henri Roger en Emmanuel Mouret. Ze verleende ook meerdere keren haar medewerking aan geëngageerde filmregisseurs zoals Dominique Cabrera en het duo Olivier Ducastel-Jacques Martineau. Vermeldenswaardig uit die periode is ook het gevoelige drama Brodeuses (2003), waarin ze, zeer sober voor haar doen, een haute-couture-borduurster vertolkte die een jong meisje verzoent met haar zwangerschap en haar smaak van borduur- en naaiwerk te pakken laat krijgen. Daniel Auteuil castte haar heel gepast in Marius (2013) en in Fanny (2013), een remake van de eerste twee luiken van Marcel Pagnols Marseilletrilogie. Televisie en toneelAriane Ascaride werkt ook regelmatig voor het kleine scherm. Gedurende gans haar filmcarrière bleef ze ook trouw aan haar eerste roeping: ze verschijnt nog steeds op de planken. FilmografieFilms
Televisie(films)
(Televisie)regisseur
ToneelActrice
Toneelregie
Prijzen en nominatiesPrijzen
Nominaties
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
