|
പാല സാമ്രാജ്യം
ഇന്ത്യാചരിത്രത്തിൽ, എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യം മുതൽ ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യം വരെ, ഏതാണ്ട് നൂറുവർഷക്കാലം,[3] ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ വടക്കുകിഴക്കുഭാഗങ്ങൾ ഭരിച്ചിരുന്ന പാലരാജാക്കന്മാർ സ്ഥാപിച്ച സാമ്രാജ്യമാണ് പാലസാമ്രാജ്യം എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. ബംഗാൾ, ബീഹാർ എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങൾ അടക്കം വിശാലമായ ഒരു പ്രദേശം ഇവരുടെ അധികാരപരിധിയിൽ വന്നിരുന്നു. (ബംഗാളി ഭാഷയിൽ പാല എന്ന പദത്തിന്റെ അർത്ഥം পাল pal സംരക്ഷകൻ എന്നാണ്). എല്ലാ പാലരാജാക്കന്മാരും പാല എന്ന് തങ്ങളുടെ പേരിനോട് ചേർത്തിരുന്നു. അക്കാലത്ത് നിലനിന്ന അരാജകത്വം അവസാനിപ്പിക്കാൻ, പ്രാദേശികപ്രമാണിമാരാൽ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട [3] ഗോപാലൻ ആയിരുന്നു ഈ സാമ്രാജ്യ സ്ഥാപകൻ. ബംഗാളിലെ ആദ്യത്തെ സ്വതന്ത്രരാ‍ജാവായിരുന്നു. ബംഗാൾ മുഴുവൻ തന്റെ അധികാരപരിധി ഗോപാലൻ വ്യാപിപ്പിച്ചു. എ.ഡി. 750 മുതൽ 770 വരെ ഗോപാലൻ ഭരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രൻ ധർമ്മപാലൻ (എ.ഡി. 770 - 810), പൗത്രൻ ദേവപാലൻ (810 - 850) എന്നിവർ സാമ്രാജ്യത്തെ വടക്കേ ഇന്ത്യയിലേക്കും കിഴക്കേ ഇന്ത്യയിലേക്കും വ്യാപിപ്പിച്ചു. അന്ന്, ഉത്തരേന്ത്യയിലെ മറ്റുഭാഗങ്ങൾ ഭരിച്ചിരുന്നത് പ്രധാനമായും പ്രതിഹാരർ, രാഷ്ട്രകൂടർ എന്നീ രാജവംശങ്ങളാണ്. ഉത്തരഗംഗാസമതലവും അവിടുത്തെ കാർഷിക, വ്യാപാരങ്ങളും നിയന്ത്രിക്കാൻ വേണ്ടി, അന്നത്തെ കാനൂജ് എന്ന പട്ടണം കൈവശപ്പെടുത്താൻ, ഈ രാജവംശങ്ങൾ പരസ്പരം യുദ്ധം ചെയ്യുകയും പലപ്പോഴായി ഓരോരുത്തരും കൈവശപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. ധർമപാലന്റെ കാലത്ത്, അദ്ദേഹത്തെ യുദ്ധത്തിൽ തോല്പിച്ച രാഷ്ട്രകൂടരാജാവായിരുന്ന ധൃവൻ, പ്രതിഹാരരിൽനിന്ന് പിടിച്ചെടുത്തവയടക്കം കുറെ പ്രദേശങ്ങൾ ധർമപാലനു വിട്ടുകൊടുത്തു. കനൂജ് രാജധാനിയാക്കിയ ധർമ്മപലന്, പഞ്ചാബിലും കിഴക്കൻ രാജസ്ഥാനിലും ഉള്ള സാമന്തരാജാകന്മാർ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ നാഗഭട്ടൻ രാണ്ടാമൻ പ്രതിഹാരസാമ്രാജ്യം ശക്തമാക്കിയപ്പോൾ, ധർമപാലന് കാനൂജ് നഷ്ടപ്പെട്ടു. ബംഗാളും ബീഹാറും ഉത്തരപ്രദേശിന്റെ കിഴക്കൻ ഭാഗങ്ങളും നിയന്ത്രിക്കാൻ പലപ്പോഴും പ്രതിഹാരരോട് പാലരാജാകന്മാർക്ക് പടപൊരുതേണ്ടി വന്നു. ദേവപാലന്റെ കാലത്ത്, അസാമിലേക്കും ഒറീസയുടെ ഭാഗങ്ങളിലേക്കും അധികാരം വ്യാപിപ്പിച്ചു. നേപ്പാളിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങൾ കൂടി പാലരുടെ ആധിപത്യത്തിലുണ്ടായിരുന്നതായി കരുതുന്നു.[3] ബുദ്ധമതത്തിലെ മഹായാന, വജ്രായന സമ്പ്രദായങ്ങൾ പിന്തുടർന്നവർ ആയിരുന്നു പാല രാ‍ജാക്കന്മാർ. കാനൂജ് രാജ്യത്തിലെ ഗഹദ്വാലരുമായി ഇവർ വിവാഹബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നു. പല ക്ഷേത്രങ്ങളും കലാനിർമ്മിതികളും ഇവർ നിർമ്മിച്ചു. നളന്ദ, വിക്രമശില എന്നീ സർവ്വകലാശാലകളെ ഇവർ പരിപോഷിപ്പിച്ചു. ഇവർ അന്യമതസ്ഥരെ ബുദ്ധമതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചതാണ് റ്റിബെറ്റൻ ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ഉൽഭവ കാരണം എന്ന് കരുതുന്നു. സേന സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ആക്രമണത്തെ തുടർന്ന് പാലസാമ്രാജ്യം 12-ആം നൂറ്റാണ്ടോടെ ശിഥിലമായി.
ഭരണസംവിധാനം, സൈന്യംപാലരാജഭരണകാലത്ത്, അധികാരങ്ങൾ രാജാവിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചിരുന്നു. ഭരണത്തലവനും, സൈനികമേധാവിയും, നീതിനിര്വഹണത്തിന്റെ പരമാധികാരിയും രാജാവായിരുന്നു . രാജാധികാരം പരമ്പരയായി സിദ്ധിച്ചിരുന്നു. ഒരു പ്രധാനമന്ത്രിയടങ്ങുന്ന ഒരു സംഘം മന്ത്രിമാർ രാജാവിനെ ഭരണകാര്യങ്ങളിൽ സഹായിച്ചിരുന്നു. മന്ത്രിമാരെ പരമ്പരയായി പ്രമുഖകുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നാണ് നിയോഗിച്ചിരുന്നു. അന്നത്തെ കേന്രസർക്കാരിൽ, വിവിധവകുപ്പുകളുണ്ടായിരുന്നതായും അവയ്ക്ക് വെവ്വേറെ അധികാരികൾ ഉണ്ടായിരുന്നതായും അറിയാൻ സാധിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ലഭിച്ചിട്ടില്ല. പാലസാമ്രാജ്യത്തിൽ, സമ്രാട്ടിന്റെ കീഴിലുള്ള കേന്ദ്രഭരണപ്രദേശങ്ങൾ പ്രവിശ്യകളായും (ഭുക്തികൾ) , അവ, ജില്ലകളായും (വിസയങ്ങൾ) വിഭജിച്ചിരുന്നു. അവയുടെ ഭരണം (നീതിനിർവ്വഹണം, കരം പിരിയ്ക്കൽ മുതലായവ) യഥാക്രമം ഉപാരികകൾ എന്നും വിസയപതികൾ എന്നും വിളിച്ചിരുന്ന അധികാരികളാണ് നിർവ്വഹിച്ചിരുന്നത്. അക്കാലത്ത്, കുറേഗ്രാമങ്ങൾ കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന ഭോഗപതികൾ എന്നൊരു വിഭാഗം വളർന്നുവന്നു. അവർ കാലക്രമത്തിൽ വിസയപതികളായിത്തീർന്നു. പൊതുവെ അവരെ സാമന്തർ എന്നു വിളിച്ചുവന്നു. സമ്രാട്ടിന്റെ നേരിട്ടുള്ള ഭരണത്തിലുള്ള പ്രദേശങ്ങൾ കൂടാതെ സാമന്തരാജ്യങ്ങളും ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. സ്വതന്ത്രമാകാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ചില സാമന്തരാജാക്കന്മാരുമായി നിരന്തരം പടവെട്ടുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പ്രൗഢമായ ഒരു രാജധാനിയിലിരുന്നാണ് പാലരാജാക്കന്മാർ ഭരണം നടത്തിയിരുന്നത്. വലിയൊരു രാജഭൃത്യ സംഘം, കൊട്ടാരത്തിലൂണ്ടായിരുന്നു. അവർ രാജാവിനെ കാണാനെത്തുന്ന സാമന്തർ, വിദേശനയതന്ത്രപ്രതിനിധികൾ, മറ്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ എന്നിവരുടെ വരവുംപോക്കും നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നു. കൊട്ടാരവളപ്പിൽ കാലാൾ-അശ്വസൈന്യങ്ങൾ പാർത്തിരുന്നു. യുദ്ധത്തിൽ പിടിച്ചെടുത്ത ആനകളെയും കുതിരകളേയും അവിടെ രാജാവിന്റെ മുമ്പിൽ പ്രദർശിപ്പിച്ചിരുന്നു. കൊട്ടാരം സംഗീതവിദഗ്ദ്ധരും നർത്തകികളും ഉള്ള ഒരു സാസ്കാരികകേന്ദ്രവും കൂടിയായിരുന്നു. ആഘോഷവേളകളിൽ കൊട്ടാരത്തിലെ സ്ത്രീകളും പങ്കെടുത്തിരുന്നുവെന്നും അവർ മുഖം മറച്ചിരുന്നില്ലെന്നും അറബികൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. വിപുലമായ ഒരു സൈന്യം പാലരാജാക്കന്മാർക്കുണ്ടായിരുന്നു. കാലാൾപ്പട, അശ്വസേന, ഗജസൈന്യം എന്നിവയടങ്ങുന്ന സൈന്യമായിരുന്നു അത്. അക്കാലത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആനകൾ ഉണ്ടായിരുന്നത് പാലരാജക്കന്മായിരുന്നു. രാജാവിന്റെ അകമ്പടി 50,000 ആനകളായിരുന്നുവെന്നും സൈന്യത്തിൽ 10,000-15,000 പേർ വസ്ത്രമലക്കാൻ മാത്രമായി ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും അറബിവ്യാപാരി സുലൈമാൻ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. കാലാൾപ്പടയിൽ രാജ്യത്തിന്റെ വിവിധഭാഗങ്ങളിലുള്ള സൈനികരുണ്ടായിരുന്നു. പാലർക്ക്, ഒരു നാവികസൈന്യം ഉണ്ടായിരുന്നതായി അറിയാമെങ്കിലും അതിലെ അംഗബലം, ശേഷി എന്നീക്കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമല്ല.[3]
അവലംബം
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
