|
হিন্দু ধৰ্মত যমুনাঅধিক বিস্তৃত তথ্যৰ বাবে, যমুনা (দ্ব্যৰ্থতা দূৰীকৰণ পৃষ্ঠা) চাওক।
যমুনা (ইংৰাজী: Yamuna) হৈছে হিন্দু ধৰ্মৰ এক পৱিত্ৰ নদী আৰু হিন্দু ধৰ্মৰ আটাইতকৈ পৱিত্ৰ নদী গংগা (গঙ্গা) দেৱীৰ মুখ্য উপনদী। নদীখনক যমুনা নামৰ হিন্দু দেৱী হিচাপে পূজা কৰা হয়।[1] যমুনাক প্ৰাৰম্ভিক গ্ৰন্থসমূহত য়ামি বুলি জনা যায়, আনহাতে পৰৱৰ্তী সাহিত্যত তেওঁক কালিন্দী বুলি কোৱা হয়। হিন্দু শাস্ত্ৰত, তেওঁ সূৰ্যদেৱতা সূৰ্য আৰু সঞ্জনা দেৱীৰ কন্যা। তেওঁক মৃত্যুৰ দেৱতা যমৰ যমজ ভগ্নী হিচাপে গণ্য কৰা হয়। তেওঁ কৃষ্ণ দেৱতাৰ সৈতে অষ্টভাৰ্যাৰ এগৰাকী হিচাপেও জড়িত, তেওঁৰ সহধৰ্মিনী হিচাপেও আৰু নদী হিচাপে তেওঁৰ[2] প্ৰাৰম্ভিক জীৱনত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। যমুনাৰ পানীত গা ধোৱা বা খোৱাটোৱে পাপ আঁতৰ কৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। ধৰ্মীয় তাৎপৰ্যযমুনা হিন্দু ধৰ্মৰ অন্যতম পৱিত্ৰ নদী। যমুনা হিন্দু ধৰ্মৰ আটাইতকৈ পৱিত্ৰ নদী গংগাৰ পিছত দ্বিতীয় স্থানত আছে।[3] গংগা আৰু পৌৰাণিক সৰস্বতী নদী, ত্ৰিবেণী সঙ্গমৰ সৈতে তেওঁৰ সঙ্গম অতি পবিত্ৰ তীৰ্থস্থান।[4] নদীৰ পাৰত থকা অন্যান্য তীৰ্থস্থানসমূহৰ ভিতৰত আছে যমুনাৰ উৎস যমুনোত্ৰী, মথুৰা আৰু বেটশ্বৰ।[5] মহাভাৰতত যমুনা গঙ্গাৰ ৭ টা উপনদীৰ ভিতৰত এটা বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। পাপ মুক্ত কৰিবলৈ ইয়াৰ পানী খোৱাটো বৰ্ণনা কৰা হৈছে। মহাকাব্যখনত এই নদীখনক যজ্ঞ (বলিদান), কৃচ্ছ্ৰতা আৰু আনকি জৰাসন্ধৰ পৰাজিত মন্ত্ৰী হামছাৰ দ্বাৰা আত্মহত্যাৰ দৰে ঘটনাৰ পটভূমি হিচাপে বহুবাৰ উল্লেখ কৰা হৈছে।[6] বিভিন্ন পুৰাণত যমুনাত গা ধোৱাৰ মাহাত্ম্য বৰ্ণনা কৰা হৈছে। পদ্ম পুৰাণত দুজন ভাতৃৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰা হৈছে, যিসকলে আমোদ আৰু কামনাৰ জীৱন যাপন কৰিছিল আৰু সৎ পথ ত্যাগ কৰিছিল। তেওঁলোকে অৱশেষত দৰিদ্ৰতাত ডুব গৈছিল আৰু ডকাইতিৰ আশ্ৰয় লৈছিল আৰু অৰণ্যত জন্তুৰ দ্বাৰা হত্যা কৰা হৈছিল। তেওঁলোক দুয়ো ৰায়ৰ বাবে যমৰ আদালতত উপস্থিত হৈছিল। যেতিয়া ডাঙৰ ভায়েকক নৰকৰ শাস্তি দিয়া হৈছিল, সৰুজনক স্বৰ্গ প্ৰদান কৰা হৈছিল। আচৰিত হৈ সৰু ভায়েকে ইয়াৰ কাৰণ সুধিলে, কিয়নো দুয়ো একে জীৱন যাপন কৰিছিল। যমেই বৰ্ণনা কৰিছিল যে সৰু ভায়েকে যমুনাৰ পাৰত থকা ঋষিৰ আশ্ৰমত বাস কৰিছিল আৰু দুমাহ ধৰি পৱিত্ৰ নদীত গা ধুইছিল। প্ৰথম মাহটোৱে তেওঁক পাপমুক্ত কৰিছিল আৰু দ্বিতীয়মাহটোৱে তেওঁক স্বৰ্গত স্থান দিছিল।[7] চিত্ৰ বিথিকা
টোকা
তথ্যসূত্ৰ
|
||||||||||||||||||||||||||
