জেমছ হেডলি ছেজ
জেমছ হেডলি ছেজ (ইংৰাজী: James Hadley Chase; ২৪ ডিচেম্বৰ,১৯০৬–৬ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৮৫)[1] এগৰাকী ইংৰাজ লেখক আছিল। যদিও তেখেতৰ আচল নাম আছিল René Lodge Brabazon Raymond, তেখেত কেইবাটাও ছদ্মনামেৰে প্ৰসিদ্ধি লাভ কৰিছিল। যেনে, জেমছ হেডলি চেজ, জেমছ এল ডকাৰ্টি (James L. Docherty), ৰেমণ্ড মাৰ্শ্বাল (Raymond Marshall), আৰ ৰেমণ্ড, (R. Raymond), আৰু এমব্ৰজ গ্ৰাণ্ট (Ambrose Grant)। তেখেতক সৰ্বকালৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ শিহৰণকাৰী উপন্যাস লেখক হিচাপে জনা যায়। ৯০ খন উপন্যাসৰ সংকলন The canon of Chase-এ তেওঁক ‘ইউৰোপৰ ৰহস্য সাহিত্যৰ সম্ৰাট’ বুলি সুনাম কঢ়িয়াই আনিছিল।[2] আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ত আটাইতকৈ বেছি কিতাপ বিক্ৰী হোৱা শ্ৰেষ্ঠ লেখকসকলৰ মাজত এখেত অন্যতম আছিল, আৰু তেখেতৰ ৫০ খন কিতাপৰ পৰা চিনেমা নিৰ্মাণ কৰা হৈছে।[3] জন্ম আৰু পৰিয়ালৰেনে লজ ব্ৰাবাজন ৰেমণ্ড (জেমছ হেডলি চেজ) ১৯০৬ চনৰ ২৪ ডিচেম্বৰত ইংলেণ্ডৰ লণ্ডনত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ ঔপনিৱেশিক ভাৰতীয় সেনাৰ পশু চিকিৎসক কৰ্ণেল ক্ৰিন্সিছ ৰেমণ্ডৰ সন্তান আছিল। তেওঁৰ পিতৃয়ে তেওঁক বিজ্ঞানী হিচাপে গঢ় দিব বিচাৰিছিল আৰু তেওঁক কিংছ স্কুল, ৰোচেষ্টৰ, কেণ্টত শিক্ষা দিছিল। ১৮ বছৰ বয়সত চেজ ঘৰৰ পৰা ওলাই যায়। ১৯৩২ চনত চেজে চিলভিয়া ৰায়ক বিয়া কৰায়, আৰু তেওঁলোকৰ এটা সন্তান আছিল। ১৯৫৬ চনত তেওঁলোক ফ্ৰান্সলৈ স্থানান্তৰিত হয়। ১৯৬৯ চনত, তেওঁলোক ছুইজাৰলেণ্ডলৈ গুচি যায়, আৰু জেনেভা হ্ৰদৰ Corseaux-sur-Veveyত এক নিৰ্জন পৰিৱেশত জীৱন যাপন কৰে। ১৯৮৫ চনৰ ৬ ফেব্ৰুৱাৰীত চেজৰ মৃত্যু হয়। কৰ্ম জীৱনমিলিটেৰী সেৱাপ্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত তেওঁ ৰয়েল এয়াৰ ফৰ্চত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল আৰু, স্কোৱাড্ৰন লীডাৰৰ পদ লাভ কৰে। তেওঁ ডেভিড লেংডন (কাৰ্টুনিষ্ট) সৈতে ৰয়েল এয়াৰ ফৰ্চৰ আলোচনী সম্পাদনা কৰিছিল আৰু যুদ্ধৰ পিছত এই আলোচনীৰ পৰাই তেখেতৰ Slipstream: A Royal Air Force Anthology কিতাপত কেইবাটাও গল্প প্ৰকাশিত হৈছিল।[4] লেখক জীৱনচেজ ১৮ বছৰ বয়সত ঘৰ ত্যাগ কৰাৰ পিছত, তেওঁ সাহিত্যৰ কিতাপ বিক্ৰী কৰা কাম কৰে। তেওঁ কিতাপৰ দোকানত কাম কৰিছিল আৰু শিশু-বিশ্বকোষ বেচিছিল। ৯০ খনৰো অধিক ৰহস্য কিতাপ সৃষ্টি কৰা সাহিত্যিক জীৱনত ভৰি দিয়াৰ আগতে তেখেতে কিতাপৰ পাইকাৰী দোকানত বিক্ৰেতা হিচাপে কাম কৰিছিল। তেওঁৰ আগ্ৰহৰ বিষয় আছিল ফটোগ্ৰাফী (তেওঁ পেছাদাৰী মানদণ্ডৰ ফটোগ্ৰাফাৰ আছিল), কিতাপ পঢ়া আৰু শাস্ত্ৰীয় সংগীত শুনা। তেখেতে অপেৰা চাই ভাল পাইছিল। লগতে, উপন্যাস লিখি থকাৰ মাজৰ বিৰতিত তেওঁ অতি জটিল আৰু অত্যাধুনিক মেক্কানো মডেল সাজিছিল। ২য় বিশ্বযুদ্ধৰ আগত, আমেৰিকাত চলি থকা মহামন্দা (১৯২৯-৩৯) আৰু প্ৰতিবন্ধকতাৰ বাবে চিকাগো গেংষ্টাৰ সংস্কৃতিৰ উত্থান ঘটিছিল। ইয়াৰ লগতে ছেজৰ কিতাপ বিক্ৰী কৰাৰ অভিজ্ঞতাই তেওঁক উপলব্ধি কৰালে যে গেংষ্টাৰ কাহিনীৰ বাবে এক ডাঙৰ বজাৰ আছে। জেমস এম কেইনৰ উপন্যাস দা পোষ্টমেন এভাৰ্ভছ ৰিংছ দুবাৰ (১৯৩৪), আৰু আমেৰিকান গেংষ্টাৰ মা বাৰ্কাৰ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ বিষয়ে পঢ়ি, আৰু মানচিত্ৰ আৰু এটা স্লেং অভিধানৰ সহযোগত, তেওঁ তেওঁৰ অতিৰিক্ত সময়ত মিছ ব্লাণ্ডেছিছৰ বাবে নো আৰ্কিড লিখিছিল, ছয় সপ্তাহান্তত (যদিও তেওঁৰ কাগজবোৰে পৰামৰ্শ দিয়ে যে ইয়াক অধিক সময় লাগে)। কিতাপখনে উল্লেখীয় নামকৰণ লাভ কৰে আৰু দশকটোৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বিক্ৰী হোৱা কিতাপবোৰৰ এটা হৈ পৰিছিল। ই জৰ্জ অৰৱেলৰ ১৯৪৪ চনৰ "ৰালফআৰু মিছ বণ্ডীশ" ৰ বিষয় আছিল।[5][6] চেজ আৰু ৰবাৰ্ট নেবিষ্টে ইয়াক লণ্ডনৰ ৱেষ্ট এণ্ডত চলা একে নামৰ এক পৰ্যায়ৰ খেলৰ সৈতে খাপ খোৱাইছিল।[5][7] ১৯৪৮ চনৰ চলচ্চিত্ৰ অভিঅভিকৰণক হিংসা আৰু যৌনতাৰ ছবিখনৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ বাবে কছমাছিয়াছ বুলি বহুলভাৱে নিৰপেক্ষ কৰা হৈছিল।[8] ৰবাৰ্ট আলড্ৰিচে ১৯৭১ চনত ৰিমেক, গ্ৰীচম গং কৰিছিল। যুদ্ধৰ সময়ত, ৰেমণ্ডে RAF ৰ আনুষ্ঠানিক আলোচনী সম্পাদনা কৰে আৰু সেই সময়তে ছেজৰ চুটি গল্প "দি মিৰৰ ইন ৰুম 22" প্ৰকাশ পায়, যিটো তেওঁৰ অপৰাধ ধাৰাৰ বাহিৰৰ গল্প লিখাৰ প্ৰচেষ্টা। ইয়াৰ পটভূমি আছিল এটা পুৰণি ঘৰ যিটো এটা স্কোৱাড্ৰনৰ বিষয়া দখল কৰিছিল। ঘৰৰ মালিকে তেওঁৰ শোৱা কোঠাত আত্মহত্যা কৰিছিল, আৰু কোঠাটোৰ অন্তিম দুজন বাসিন্দাক ডিঙি কটা অৱস্থাত পোৱা গৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ হাতত আছিল ক্ষুৰ। কাহিনীত উইং কামাণ্ডাৰজনে কয় যে যেতিয়া তেওঁ আইনাৰ আগত দাঢ়ি খুৰাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, তেওঁ আইনাত অইন এখন মুখো দেখা পাইছিল। ভৌতিক অৱয়বটোৱে তেওঁৰ ডিঙিৰ ওচৰলৈ ক্ষুৰখন টানি আনিছিল। উইং কামাণ্ডাৰজনে কয়, "মই আধুনিক ধৰণৰ ক্ষুৰ ব্যৱহাৰ কৰোঁ, নহ’লে চাগৈ মোৰ এটা সাংঘাতিক গুৰুতৰ দুৰ্ঘটনাৰ সমুখীন হ’লোঁহেঁতেন– বিশেষকৈ যদি মই পুৰণি দিনৰ ক্ষুৰ ব্যৱহাৰ কৰিলোঁহেঁতেন।" কাহিনীটো লেখকৰ প্ৰকৃত নাম ৰেনে ৰেমণ্ডৰ নামতে প্ৰকাশ পাইছিল ১৯৪৬ চনত RAF ৰ শ্লিপষ্ট্ৰিম নামৰ সংকলনখনত। ২য় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত, চেজ মৰিল পানিটৰ (পৰৱৰ্তী সময়ত টিভি গাইডৰ সম্পাদক) সৈতে বন্ধুত্বপূৰ্ণ হৈ পৰিছিল, যিয়ে তেওঁক আমেৰিকান অণ্ডাৰৱৰ্ল্ডৰ এক অভিধান, বিতং মানচিত্ৰ আৰু ৰেফাৰেন্স কিতাপ প্ৰদান কৰিছিল। ই চেজক আমেৰিকান ছেটিংছৰ সৈতে তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক কিতাপৰ বাবে পটভূমি প্ৰদান কৰে, যাৰ বহুতো তেনে প্ৰকৃত ঘটনাৰ ওপৰত আধাৰিত আছিল। চেজ কেতিয়াও আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত বাস কৰা নাছিল যদিও তেওঁ দুটা চমু ভ্ৰমণ কৰিছিল, এটা মিয়ামিলৈ আৰু আনটো মেক্সিকোলৈ যোৱাৰ পথত। চেজ তেওঁৰ লেখক জীৱনত কেইবাটাও আদালতৰ গোচৰৰ সন্মুখীন হৈছিল। ১৯৪২ চনত, তেওঁৰ উপন্যাস Miss Callaghan Comes to Grief (১৯৪১) নিষিদ্ধ কৰে ব্ৰিটিছ প্ৰশাসনে। বগা ক্ৰীতদাসৰ কাহিনী থকা কিতাপৰ লেখক আৰু প্ৰকাশকক অশালীন কিতাপ প্ৰকাশ কৰাৰ দায়ত দোষী সাব্যস্ত কৰা হয়। প্ৰত্যেককে ১০০ পাউণ্ড জৰিমনা বিহা হয়। এই গোচৰত ছেজক দুগৰাকী বিশিষ্ট সাহিত্যিক H. E. Bates আৰু John Betjeman এ সমৰ্থন কৰিছিল। পিছত, এংলো-আমেৰিকান অপৰাধ লেখক ৰেমণ্ড চেণ্ডলাৰে দাবী কৰে যে ছেজে তেওঁৰ এখন কিতাপ Blonde's Requiem (প্ৰকাশ: ১৯৪৫) ৰ পৰা এটা অংশ নকল কৰিছে। ছেজে এই অভিযোগ শিৰ পাতি লৈ ক্ষমা খুজিবলৈ বাধ্য হৈছিল। ২য় বিশ্বযুদ্ধৰ শেষৰ সময়লৈ ছেজৰ এঘাৰখন উপন্যাস ইতিমধ্যে প্ৰকাশ হৈছিল আৰু তেওঁ নিজৰ লেখাৰ শৈলীটো সলনি কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। তেওঁৰ তেতিয়ালৈকে ওলোৱা কিতাপসমূহ ইখনৰ লগত সিখনক তুলনা কৰা হৈছিল, আৰু তেওঁ আমেৰিকান অপৰাধজগত এৰি লণ্ডনৰ অপৰাধজগতলৈ কাহিনীৰ পটভূমি স্থানান্তৰ কৰিব বিচাৰিছিল। লণ্ডনৰ অপৰাধজগতখন জাৰ্মান শত্ৰুতা শেষ হোৱাৰ পিছত ঠন ধৰি উঠিছিল। তেওঁ ‘এমব্ৰ’জ গ্ৰাণ্ট’ নামৰ এক নতুন ছদ্মনামেৰে 'More Deadly Than the Male' নামৰ উপন্যাসখন লিখিছিল, আৰু ইয়াক ১৯৪৭ চনত Eyre and Spottiswoode প্ৰকাশ কৰিছিল। এওঁলোক আছিল প্ৰসিদ্ধ লেখক গ্ৰাহাম গ্ৰীণৰ প্ৰকাশক। গ্ৰাণ্টৰ নতুন কিতাপখন পঢ়ি সেইসময়ৰ অন্যান্য সমালোচকসকলৰ লগতে গ্ৰীনে ইয়াক উচ্চ প্ৰশংসা কৰিছিল। পিছে সেই সময়ত ছেজেই যে লেখকগৰাকী সেই বিষয়ে গ্ৰীনৰ কোনো ধাৰণা নাছিল। দুয়োজনে সেইসময়ত ইজনে সিজনক নাজানিছিল যদিও পৰৱৰ্তী সময়ত দুয়ো খুব ভাল বন্ধু হৈ পৰে আৰু আজীৱন তেওঁলোকৰ বন্ধুত্ব অক্ষুণ্ণ থাকে। ছেজৰ কিছুমান চিঠি-পত্ৰত এই কথা উল্লেখ আছে। ১৯৬০-ৰ আৰম্ভণিতে এক বিনিয়োগ কেলেংকাৰীত দুয়ো সাঙোৰ খাই পৰিছিল য’ত Tom Roe ও জড়িত আছিল। ইয়াৰ ফলতেই ১৯৬৬ চনত গ্ৰীনে কৰ বচাবলৈ অইন ঠাইত আশ্ৰয় ল’বলগীয়া হৈছিল। The Wary Transgressor (১৯৫২) উপন্যাসৰ এটা অধ্যায়ত ছেজে এক উগ্ৰ ব্ৰিটিছ জেনেৰেলৰ চৰিত্ৰায়ন কৰিছিল আৰু এইখিনি Hans Hellmut Kirst এ তেওঁৰ উপন্যাস The Night of the Generals (আগলৈ পিটাৰ অ'টোলে অভিনয় কৰা এখন চিনেমা এই উপন্যাসৰ ভিত্তিত কৰা হৈছিল) ত নকল কৰে। ছেজে (যাৰ ছবিখনৰ নিৰ্মাণৰ সৈতে কোনো সম্পৰ্কই নাছিল) এক আইনী ব্যৱস্থা লোৱাৰ হুংকাৰ দিয়ে, আৰু কিৰ্ষ্টে পিছত তেওঁৰ কিতাপত ছেজৰ মূল উপন্যাসৰ প্ৰভাৱ পৰা বুলি স্বীকাৰ কৰে। কলম্বিয়া পিকচাৰ্ছেও ছবিখনৰ প্লটটো মূলতে ছেজৰ উপন্যাসৰ পৰা উদ্ভুত হোৱা বুলি স্বীকৃতি প্ৰদান কৰে। ছেজৰ ১৯৪৫ চনৰ শিহঁৰণকাৰী উপন্যাস Eve ৰ আধাৰত Joseph Losey য়ে পৰিচালনা কৰা ১৫৫ মিনিটীয়া চিনেমাখন বহুত দীঘল বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। প্ৰযোজক, Hakim Brothers য়ে Venice Film Festival ৰ পৰা প্ৰত্যাহাৰ কৰাই নহয়; বহুত চুটি কৰাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিলে। অৱশেষত ১১৬ মিনিটলৈ চুটি কৰি যেতিয়া চিনেমাখন পেৰিছত প্ৰদৰ্শন কৰা হয়, এয়া পৰিচালক Losey ৰ পৰিচালক জীৱনৰ আটাইতকৈ নিম্নমানৰ কাম বুলি আখ্যা দিয়া হৈছিল। [9] মূল কিতাপখন আছিল দেহোপজীৱীনীৰ এক মনস্তাত্বিক অধ্যয়ন (ছেজ, তেওঁৰ পত্নীৰ সহায়ত, এগৰাকী দেহোপজীবীনীক বিচাৰি উলিয়ালে আৰু তেওঁৰ মনস্তত্ত্ব বিষয়ৰ কথা পাতিবলৈ ৫ পাউণ্ড আৰু এসাঁজ দুপৰীয়াৰ আহাৰ খুৱাবলৈ প্ৰস্তাৱ দিছিল)। আমেৰিকাৰ পটভূমিত নিৰ্মাণ কৰা চিনেমাখন সংস্কৰণটো ভেনিচলৈ স্থানান্তৰ কৰা হৈছিল আৰু ইয়াত Stanley Baker এ এজন লেখকৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল যি এক কঠিন হৃদয়ৰ ছলনাময়ী নাৰী, ইভৰ (Jeanne Moreau) প্ৰেমত হাবুডুবু খায়। তেওঁৰ সকলো উপন্যাসৰ কাহিনী ইমান দ্ৰুত গতিত আগবাঢ়ে যে পাঠকে কিতাপখন ৰূদ্ধশ্বাসে শেষলৈকে একে বহাতে পঢ়ি শেষ কৰিবলৈ বাধ্য হৈ যায়। অন্তিম পৃষ্ঠাটোত ঘটনাচক্ৰই প্ৰায়ে এনেকুৱা অপ্ৰত্যাশিত মোৰ লয় যে তেওঁৰ উপন্যাস সদায় পঢ়া পাঠকেও আচৰিত হৈ পৰে। তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক কিতাপবোৰত মাৰপিট, হিংসা আদিৰ বৰ্ণনা আছিল যি সেই যুগৰ সৈতে মিলা আছিল যদিও, প্লটবোৰ পৰিস্থিতিগত ঘটনাৰ ওপৰত অধিক কেন্দ্ৰীভূত কৰি উচ্চ পৰিমাণৰ উত্তেজনা সৃষ্টি কৰা তেওঁৰ লিখাৰ বৈশিষ্ট্য আছিল। যৌনতা তেওঁৰ লেখাত কমেইহে আছিল আৰু কেতিয়াও স্পষ্ট নাছিল; ইঙ্গিতধৰ্মীহে আছিল। চেজৰ কেইবাটাও গল্পত, নায়কে অপৰাধ এটা কৰি ধনী হ'বলৈ চেষ্টা কৰে – এক বীমা জালিয়াতি বা চুৰি। কিন্তু আঁচনিখন সদায় বিফল হয়; হত্যা অনিবাৰ্য হৈ পৰে আৰু শেষত উভতি অহাৰ পথ বন্ধ হৈ পৰে, আৰু তেতিয়া নায়কে অনুভৱ কৰে যে তেওঁ কেতিয়াও সমস্যাৰ পৰা মুক্ত হোৱাৰ সুযোগ নাপালেই। মহিলাসকল প্ৰায়ে সুন্দৰী, চতুৰ আৰু ছলনাময়ী হয়। কোনো অপৰাধ ঢাকি ৰাখিবলগীয়া হ’লে তেনেহ'লে নিসংকোচে হত্যা কৰে। তেওঁৰ প্লটবোৰ সাধাৰণতে এক বিফল পৰিয়ালৰ চাৰিওফালে কেন্দ্ৰীভূত হয়, আৰু সামৰণিত গল্পৰ শিৰোনামটো পৰিস্ফুট হৈ উঠে। তেওঁৰ বহুতো উপন্যাসত, ছলনাময়ী মহিলাৰ চৰিত্ৰই গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান পাইছিল। নায়কে তেনে মহিলাৰ প্ৰেমত পৰে আৰু মহিলাৰ বাবে কাৰোবাক হত্যা কৰিবলৈ উদ্যত হয়। হত্যা কৰি উঠিহে তেওঁ উপলব্ধি কৰে যে মহিলাগৰাকীয়ে নিজৰ স্বাৰ্থৰ বাবে তেওঁক ব্যৱহাৰ কৰি আছিল। চেজৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বজাৰ আছিল ফ্ৰান্স (৩০খনৰো অধিক কিতাপৰ কাহিনীৰে চিনেমা তৈয়াৰ কৰা হৈছিল) য'ত তেওঁৰ নব্বৈখনৰ সকলোবোৰ উপন্যাস Éditions Gallimard এ তেওঁলোকৰ Série noire শৃংখলাত প্ৰকাশ কৰিছিল। তেওঁ অন্যান্য ইউৰোপীয় বজাৰৰ লগতে আফ্ৰিকা আৰু এচিয়াতো অতি জনপ্ৰিয় আছিল। পেৰেষ্ট্ৰইকাৰ পিছত, ৰাছিয়াৰ চেণ্টাৰপলিগ্ৰাফ তেওঁৰ সকলো কিতাপ প্ৰকাশ কৰিবলৈ চুক্তি কৰিছিল। অৱশ্যে, তেওঁৰ কিতাপবোৰ আমেৰিকাৰ বজাৰত চলাত ব্যৰ্থ হয়। প্ৰকাশিত কিতাপজেমছ হেডলি চেজ
ৰেমণ্ড মাৰ্শ্বাল
অন্যান্য
তথ্যসূত্ৰ
বাহ্যিক সংযোগ
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
