|
Tresa d'Entenza
Tresa d'Entenza (? - Zaragoza, 20 d'octubre de 1327), contesa d'Urchel, vizcontesa d'Àger, y sinyora d'Alcoleya de Cinca. FamiliaSu pai estió Gombau d'Entenza, muerto en 1309 sinyor d'Alcoleya de Cinca, Chestalgar, y Xiva de Morella, qui en o suyo testamento, atorgau o 12 de setiembre de 1304, la nombra a suya heredera universal. Su mai, Constanza d'Antillón y Cabrera, fue filla de Sancho d'Antillón y Alionor de Cabrera-Urchel, ista zaguera filla d'Alvaro I d'Urchel y d'a suya primera muller, Constanza de Montcada (pai d'Ermengol X d'Urchel con a suya segunda muller, Cecilia de Foix). VidaEn no tener descendencia, su tío bisabuelo Ermengol X d'Urchel alcordó con Chaime II d'Aragón nombrar-la heredera d'o condau d'Urchel. As clausulas d'o testamento d'Ermengol X d'Urchel obligaban a que ella recibiera o condau en casar-se con un fillo d'o rei d'Aragón que no fuese a reinar, privando, asinas, que o condau estase asumido - y subsumido - por a Corona. Ermengol morió en 1314 y en ixe mesmo anyo, o 10 de noviembre, Tresa se casó con o infant Alifonso, fillo de Chaime II d'Aragón y Blanca de Nápols. Retirau o primochenito d'o rei, Chaime d'Aragón, a la vida contemplativa, o mariu de Tresa se convirtió en o hereu a la corona en 1319 como Alifonso IV d'Aragón. Ixe mesmo anyo naixió un fillo varón d'o matrimonio, o futuro Pero IV d'Aragón. En 1323, Tresa acompanyó a o infant Alifonso en a campanya ta conquistar a isla de Cerdenya. O condau d'Urchel pasó a o suyo fillo Chaime I, qui tamién fue vizconte d'Àger, barón d'Entenza, d'Antillón y d'Alcoleya de Cinca. Muller y mai de reis, o destín l'impidió reinar, ya que morió en Zaragoza en o parto d'o suyo fillo Don Sancho cinco días antis que su marido succediera a su pai a o mando d'a Corona d'Aragón. Fue apedecada en a zaragozana ilesia de Sant Francisco a un costau d'o presbiterio en un mausoleu de marbre sostenido por seis lions con a suya efichie en trache de relichiosa y con feguras plorants arredol d'o sarcofago. Chunto a ella i yeran os suyos dos fillos menors, Isabel y Sancho, con as suyas efichies pintadas sobre tabla, la d'Isabel vestida de moncha clarisa, y Sancho con guirnalda y cabello descenyiu. Abaixo se leyeban os versos siguients: "Hoc sepulcro tumulantur duo geniti regales / qui duo evo procreantur per parentes coeguales. / Alter frater Santius vocaliter nuncupatur / qui velut constantius in excelsis collocatur / Elisabet infantissa soror ejus nuncupatur / quae ut Clara Minorissa aeternè congratulatur. Amen. Amen"
Referencias
Bibliografía
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
