|
Seu de Santa María de l'Asumpción de Balbastro
 A seu de Santa María de l'Asumpción de Balbastro ye una seu situada en a ciudat de Balbastro (Uesca) y construyida en estilo gotico entre os anyos 1517 y 1533. Ye de tipo salón, con tres naus de igual altaria con vueltas de crucería estrelada sustentadas por seis esveltas columnas fasciculadas. O retablo mayor ye feito d'alabastro y madera policromada, treballando en parti d'o suyo basamento Damián Forment, o millor mayestro escultor d'o suyo tiempo en a Corona d'Aragón. DescripciónL'actual seu de Balbastro se construyió entre os anyos 1517 y 1533 y fue financiada por o Consello d'a Ciudat con l'obchectivo d'edificar un magnifico edificio que contribuyera a recuperar pa la ciudad a categoría de seu bispal que heba perdiu en 1149. Ista condición la recuperó en 1573. D'antis mas existió en o mesmo puesto atro edificio consagrau en l'anyo 1101 por o primer bispe de Balbastro, Sant Poncio, dimpués d'a conquiesta d'a ciudat por o rei d'Aragón Pero I, construyiu a la vegada en o bago que d'antis mas heba ocupau a mesquita mayor musulmana. En una inscripción que recorre os muros d'a ilesia, a l'altaria d'o prencipio d'as vueltas, se puet leyer: toda polida yes, amiga mía, y en ti no bi ha defecto (···) Sinyor, a tuya casa ye perfectament construyida sobre roca firme. Encara que os elementos formals son goticos, a concepción d'o espacio interior ye muito mas amanau a la nueva estetica d'o renaiximiento. As seis polidas columnas que sustentan a suyas tres naus, con bels 15 metros d'altaria, continan en arcos y niervols formando vueltas de crucería estrelada sin cupula ni crucero. Intervinioron os arquitectos Chuan de Segura y Chuan de Sarinyena. O retablo mayor adedicau a la Asumpción de Santa María ye realizau en alabastro, material abundant en Aragón, y madera policromada. Parti d'o basamento ye obra de Damián Forment, o millor mayestro escultor que bi habió en a Corona d'Aragón en o sieglo XVI, y que estió qui ficó en istas tierras as nuevas formas renaixentistas. O suyo discíplo Chuan de Liceyre remató o conchunto con escenas adedicadas a la Pasión y Muerte de Cristo: a Oración en o huerto, Prendimiento, Ecce Homo, Cristo camín d'o Calvario y a Piedat. En 1560 se remataría ista parti d'o retablo, que quedaría incompleto dica que, entre 1600 y 1602, se ferían os cuerpos superiors. Un equipo integrau por Chuan Miguel Orliens, Pero Martínez de Calatayú, y Pero d'Aramendia remataría a obra, ya en un estilo prou distinto, y moderau, que responde a la nueva estetica romanista. A os dos cantos de l'altar mayor se devantan atros dos retablos, uno d'o sieglo XVII, adedicau a Sant Remón, bispe de Balbastro, y atro realizau en o sieglo XVIII por o escultor balbastrense Antonio Malo adedicau a Sant Pero Apóstol.
Entre os sieglos XVII y XVIII, familias nobles d'a ciudat, bispes, personaches relevants d'a curia y cuantas cofadrías, enamplarían as capiellas d'a seu dando-les polidas portaladas. De todas ellas destacan as dos ubiertas a os piez: a d'o Santo Cristo d'os Miraglos y l'antiga capiella de Sant Carlos Borromeu, as dos construyidas en a primera metat d'o sieglo XVIII en estilo barroco. En ista zaguera chace o cuerpo incorrupto d'o bispe Florentino Asensio Barroso, asasinau mientres a Guerra Civil Espanyola.[1] O sillerío d'o coro, obra renaixentista d'os escultors Jorge Comón y Juan Jubero, se troba actualment repartiu entre o presbiterio y a capiella d'a Dormición. En l'exterior, chunto a la puerta oriental se troba a torre campanal, exenta de planta poligonal y posiblement devantada sobre os alazez de l'antiguo alminar. Ye una talaya dende a que s'alufra toda a población y ye l'autentico símbolo d'a ciudat. Presenta tres fases constructivas: a obra medieval, formada por os dos cuerpos inferiors; a reforma d'o sieglo XVII feita por Pero de Ruesta y a reforma d'o capitel, ya en o sieglo XVIII. En a torre s'ha manteniu a o largo d'os sieglos un sistema de reloch mecanico que en l'actualidad ha estau definitivament desinstalau. O zaguer reloch, operativo dende 1908 dica 1994, poliu una vegada esviellau, se puet veyer, a o menos provisionalment, en o Museu Diocesano. Dito Museu Diocesano reúne, antimás, importants obras d'arte medieval. Se veiga tamiénReferencias
Bibliografía
Vinclos externos
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
