|
Rocher de Flor
Rocher de Flor (en catalán y castellano Roger de Flor) (Brándiz, Reino de Sicilia, 1266 - Adrianopolis, Imperio Bizantín, 1305) estió un cape d'os almogávars. Yera fillo de Ricardo de Flor, alemán d'orichen y falconero de l'emperador Federico II, que morió combatindo contra Carlos d'Anchú en a batalla de Tagliacozzo. Se fació caballero d'a Orden d'o Temple y participó en a zaguera Cruzata, rescatando a los cristianos de Sant Chuan d'Acre (Palestina) en l'inte que la ciudat fue presa por os musulmans (1291). Bels caballers d'a suya orden l'acusoron d'apoderar-se d'os suyos tresors y lo'n forachitoron. Se convertió en mercenario a lo servicio d'o rei Frederico II de Sicilia (fillo de Pero III, lo Gran, rei d'Aragón). Frederico el nombró chefe d'as companyías d'almogavars, mercenarios aragoneses que ya heban participato en a conquista de Valencia y Mallorca, y que yeran reforzando a presencia aragonesa en Sicilia contra d'a casa d'Anchú (esfensa de Mezina, 1301). En 1303 l'emperador de Bizancio, Andronico II, li demandó aduya ta fer frent a lo encorralamiento que li yeran fendo os turcos. Frederico bi ninvió a Gran Companyía catalana, una expedición d'unos 4.000 almogavars y 39 naus baixo lo mando de Rocher de Flor. Os almogavars contratacoron de traza eficient dende 1304, conquerindo Filadelfia, Magnesia y Efeso y obligando los turcos a retirar-se-ne ta las montanyas d'o Taurus. Lo Emperador reconoixió a Rocher de Flor as suyas victorias nombrando-lo megaduque (comandant d'a flota) y casando-lo con a suya sobrina María; tot olvidando os abusos y crueldat d'os almogavars ta la población de l'Imperio. Manimenos, se xorrontó de l'anglucia de Rocher cuan iste se quereba erichir en sobirán de l'Asia Menor. Negoció con él o nombramiento de cesar, atorgando-li gran parti d'o territorio reconquiesto. Poco dimpués fue asasinato ta atacar a l'inte a mas gran parti d'o suyo exercito. En represalia, a resta d'os almogavars, baixo lo mando de Berenguer d'Entenza, atacoron l'Imperio y en arranoron tot o que troboron en o suyo camín dica Costantinoble (feito conoixito como a Venganza Catalana). Dimpués, s'embrecoron en una serie de luitas internas que aprofeitoron os senyors d'a zona ta establir dos estaus propios, os ducatos d'Atenas y Neopatría, que pasarban ta la Corona d'Aragón. Rocher de Flor consiguió una gran popularidat entre os suyos contemporanios gracias a la cronica de Ramon Muntaner. A suya fegura, convertita en mitica, estió lo prencipal modelo de Tirant lo Blanc, de Joanot Martorell. Vinclos externos
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
