Pero de La Jugie
Pero de La Jugie u Pero de La Montre (La Jugie, c. 1321 - Pisa, noviembre de 1376) estió un relichioso benedictino occitán, arcebispe de Zaragoza, de Narbona y de Roan y cardenal. Fillo de Chaime de La Jugie, que estió sinyor de La Jugie, Las Combas y Murviel, y de Guillema Rogier, filla d'os sinyors de Rogier, profesó en a Orden de Cluny y se doctoró en dreito canonico en a Universidat d'Orleans. Nombrau prior d'o monesterio de Saint-Pantaléon y d'o de Sainte-Livrade, a suya carrera eclesiastica y la de toz os suyos parients tenió un cerenyo empentón con l'ascenso d'o suyo tío materno Climente VI a o papau en 1342: o suyo chirmán Guillén y o suyos primos Nicolau y Pero Rocher fuoron feitos cardenals, o suyo atro chirman Hugues fue consagrau bispe de Besers, a suya chirmana, abadesa de Santa María de la Regla, y Pero fue nombrau succesivament abat de Saint Jean d'Angely y de Lagrasse, y en 1345 arcebispe de Zaragoza, encara que nunca no residió en denguna de istas siedes, permaneixindo chunto a la cort papal en Avinyón. Dos anyos dimpués fue tresladau ta la archidiocesi de Narbona; a esferra causada por a peste negra, a erección d'a Seu de Narbona, as desavenencias con o vizconte de Narbona Aimery VI, que en teoría yera o suyo vasallo, pero que en a practica se concaró por as armas, y a celebración d'os concilios de Besers (1351) y La Vaur (1368) estioron os episodios mas destacaus d'o suyo episcopato. En 1370 o suyo primo Pero Rucher puyaba a la cadiera de Sant Pero baixo o nombre de Gregorio XI; en primerías isto no suposó pa La Jugie os beneficios que o nepotismo imperant en a epoca feba presumir-se, pero cuan en 1375 l'arcebispe de Roan Felipe d'Alençon se enfrentó a o rey Carlos V, o papa aproveitó pa promover a o suyo primo a la seu de Roan, y pa fer-le cardenal con títol de Sant Climent en o consistorio celebrau en aviento d'o mesmo anyo. No disfrutó guaire tiempo d'a suya nueva dignidat: morió en Pisa en 1376, y fue apedecau en a Seu de Santa María d'ista mesma ciudat, d'a on posteriorment as suyas restas fuoron tresladadas enta a de Sant Chusto y Pastor de Narbona. Vinclos externos
|