|
Istevan de Zaragoza
Istevan estió un relichioso aragonés, sucesivament bispe de Chaca-Uesca y dimpués de bispe de Zaragoza en o sieglo XII. Como tal, estió una d'as prencipals autoridaz d'o Reino d'Aragón baixo o reinau d'Alifonso I o Batallador, estando alavez una fegura clau en ixe periodo. BiografíaD'orichen hispano, estió un d'os pocos eclesiasticos d'o suyo periodo que no proveniba de dillá d'os Pireneus. Prencipió a suya carrera como canonche en a seu de Chaca, ta par d'alavez capital d'o reino aragonés de Sancho Remíriz. Fue probablement tutor d'o suyo fillo menor, l'infant Alifonso Sánchez.[1] Mientres o reinau d'o suyo succesor, Pero I d'Aragón, a ciudat de Uesca fue reconquistada dimpués d'a batalla d'Alcoraz y tresladando-se-ne a seu catedralicia. En 1099 Istevan fue trigau bispe de Uesca y ascape amostró un carácter belicherant, concarando-se a os atros bispes d'o reino (Pero de Pamplona y Remón de Balbastro-Roda) por l'autoridat sobre as localidaz mugants. Istevan reclamaba a ribera d'o río Onsella a o primero y a recient conquistada localidat de Balbastro a o segundo. As disputas con Pamplona le causoron problemas con o papau. En 1104, con a muerte de Pero I sin fillos supervivients puyó a la cadiera reyal o suyo chirmán y antigo alumno d'Istevan, Alifonso I d'Aragón. O nuevo rei amostró una mayor cercanía personal a Istevan con qui compartiba un carácter militant y enerchico,[1] que con Remón de Roda, orichinario de l'atro canto d'os Pireneus y con reputación de santo pero poco útil pa un periodo belico.[1] Asinas, Istevan fue trigau como líder d'a fuerza que Alfonso nivió a socorrer a o condau d'Urchel en 1114.[1] En 1116 Istevan resolvió expeditivament os suyos conflictos de mugas con Remón de Roda forachitando-le de Balbastro por a fuerza, con l'aquiescencia u, a o menos, a manca de respuesta d'Alifonso. O Batallador probablement consideraba l'actitut d'o bispe de Roda inútil en un contexto de guerras constants mientres que Istevan heba estau un d'os suyos mas útils vasallos. Remón s'exilió en Francia mientres que Istevan tornaba a tensar a suya relación con o papau. Con tot y con ixo Istevan yera una pieza clau d'o gubierno d'Alifonso y estió providencial en a reconquista de Zaragoza en 1118. Estió un d'os financiadors d'a campanya y clau en mantener a empenta de cruzada cuan a moral d'escocoló mientres o setio. Manimenos, a tensa relación con o papa supuso que cuan Alifonso recuperó l'antiga seu episcopal, a tamas d'a predilección reyal por Istevan, fuera trigau Pero de Librana, un monche biarnés.[2] Como bispe de Uesca continó estando un d'os prencipals poders d'o reino y estió present en as campanyas d'Alifonso. Probablement estiera amán d'o rei mientres o setio de Calatayú y a batalla de Cutanda de 1120 y consta a suya presencia en a creyación en 1122 d'a Cofadría de Belchit y en a reunión de tropas de 1125 pa parar a expedición militar d'Alifonso I d'Aragón por Al-Andalus. Nomás cuan Pero de Librana morió, entre abril y septiembre de 1029, tenió Istevan a suya oportunidat. Fue nombrau bispe de Zaragoza en primerías de febrero de 1130. Antis d'o 15 de febrero de 1130 ya heba estau tresladau Istevan d'o bispau de Chaca-Uesca a o de Zaragoza, sin ocupar os dos a la vegada, a tamas de confusions de autors posteriors.[2] Como bispe de Zaragoza pasó a estar a mayor autoridat relichiosa d'o reino y un refirme clau de Gastón de Biarn o tenent de Zaragoza y responsable d'a muga sud mientres a campanya occitana d'Alifonso I. En 1131 morió chunto a Gastón mientres un ataque musulmán en a muga. Fue succediu por García Urreya de Maixons en a mitra zaragozana. Referencias
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
