Ilesia de Sant Miguel de Biota
A ilesia de Sant Miguel de Biota ye una ilesia, consagrada a Sant Miguel Arcánchel, que se troba situata en o municipio aragonés de Biota, en a comarca de Cinco Villas y provincia de Zaragoza. Ye una ilesia de culto catolico que pende d'a diocesi de Chaca y de l'archidiocesi de Pamplona, estando la ilesia parroquial d'o lugar.[2] L'edificio ye d'o sieglo XII, en estilo romanico. A ilesia fue declarada Molimento Historico-Artistico o 30 d'abril de 1982 por o Gubierno d'Espanya, y ye protechida legalment en l'actualidat con a suya declaración como Bien d'Intrés Cultural, a fegura legal que substituye a la de Molimento Nacional.[3] As suyas fronteras sud y occidental son obchecto d'especials órdens que desembolican a suya protección. A ilesia poseye nomás que una sola nau. Belunas d'as suyas esculturas son obra d'o dito Mayestro d'Agüero u Mayestro de Sant Chuan d'a Penya. HistoriaEn Biota se i debantó un monesterio, adedicau a Santa María,[4] que pendeba d'o monesterio de Sant Chuan d'a Penya dende 1071,[1] y d'antis mas d'o desapareixiu monesterio de Sant Istevan d'Orastre,[5] que se trobaba en a sierra de Santo Domingo (y que dio nombre a la ilesia de Sant Istevan de Luesia). Cuan a ilesia monastica yera en estau de runa, o monesterio de Sant Chuan d'a Penya permitió que se i debantase un nuevo templo, que ista vegata s'adedicó a Sant Miguel Arcánchel.[1] As obras d'o templo rematoron, alto u baixo, en 1196.[1] Caracteristicas arquitectonicasL'arquitecturaYe una ilesia con una sola nau rectangular que remata en un abside.[4] Dividida en seis trampos, os suyos contrafuertes se troban en l'exterior, amanixendo dende dentro d'o templo en forma de columnas.[1] A nau se troba cubierta con vuelta de canyón, con arcos faixons dobles que reposan sobre pilastras adosadas L'abside poseye tres uberturas en aspillera que proporcionan luminosidat a l'interior d'o templo, y se troba cubierto con vuelta de cuarto d'esfera una mica apunchada. Fa poquetas anyadas se recuperó uno d'os arcos, zaguer repui de l'antigo claustro d'a desapareixida ilesia monastica, que se troba a lo canto de l'actual frontera norte de l'edificio. A dependencia en forma cuadrada que se debanta en a frontera sud, amanata a l'abside, fue adhibida con posterioridat,[1] mientres o sieglo XVII, y se i troba la sagristía. A esculturaAs esculturas d'a ilesia son obra d'o dito Mayestro d'Agüero (u Mayestro de Sant Chuan d'a Penya,[4] pero en estar una obra de zaguerías d'o sieglo XII ya son en un estilo de transición dende o romanico enta o gotico.[1] Ye o zaguer treballo d'o Mayestro,[1] y recibe influyencias goticas procedents d'a ilesia de Sant Miguel de Fuentidueña (Fuentidueña, Segovia) respective d'a suya tematica, que tracta d'un tema que dica l'inte no heba estau present en o panorama artistico d'o romanico aragonés: a psicostasi u pesache d'as almas por part de l'arcánchel Sant Miguel.[1] A frontera occidentalPoseye un arco de meyo punto una mica abocinau con cuatre arquivoltas. Representa la Epifanía u adoración de Chesús por os Reis Magos.[4] A frontera meridionalA suya frontera meridional, mas antiga que la occidental, poseye cuatre arquivoltas, estando lo suyo timpano adedicau a la psicostasi u pesache d'as almas que fa l'arcánchel San Miguel en o Chudicio final, estando adedicada la ilesia a dito arcánchel y estando lo pesache d'as almas una d'as suyas actividaz caracteristicas.[4] A torreA suya torre conserva los suyos primers dos cuerpos romanicos (os restants son d'epoca posterior), trobando-se adosada a la suya frontera meridional. Protección legalA ilesia fue declarada Molimento Historico-Artistico o 30 d'abril de 1982 por o Gubierno d'Espanya, y ye protechida legalment en l'actualidat con a suya declaración como Bien d'Intrés Cultural, a fegura legal que substituye a la de Molimento Nacional (codigo RI-51-0004634).[3] Galería d'imáchens
Se veiga tamiénReferencias
Vinclos externos
|
Portal di Ensiklopedia Dunia