Antoine Ranc

Potret yang diduga Antoine Ranc oleh Hyacinthe Rigaud – skt. 1687. Narbonne, musée des Beaux-arts

Antoine Ranc (skt. 1634 – 1716) adalah seorang pelukis Prancis. Antoine Ranc lahir di Montpellier pada sekitar 1634 dari keluarga sederhana. Ia menjadi murid seniman Flemish Jean Zueil, dijuluki "le français" (orang Prancis), yang mungkin membawa gaya lukisan Eropa utara ke kota itu di Languedoc. Ranc juga diketahui pernah magang dengan saudara ipar Zueil, Poussinis Samuel Boissière (1620–1703). Ranc kemudian pergi ke Roma pada sekitar 1654 dengan François Bertrand, pelukis lain dari Montpellier, yang menjadi bapak baptis putra ketiga Ranc pada 1677.

Dari 1667, Ranc kembali ke kota kelahirannya, di mana ia menerima tugas bergengsi untuk lukisan besar altar tinggi Gereja Notre-Dame-des-Tables. Pada 1671, Hyacinthe Rigaud muda bergabung dengan studionya dan menyalin van Dyck yang dimiliki Ranc. Ranc kemudian dikaitkan dengan Jean de Troy (1638–1691), seorang seniman dari Toulouse yang baru saja menetap di Montpellier dan yang kemudian menjadi direktur Académie des Arts yang baru dibentuk.

Dua putra pertama, Jean dan Guillaume (lahir 1684) keduanya menjadi pelukis. Pada 1685 dua putra lagi menyusul, salah satunya adalah Jean-baptiste, yang kemudian menjadi insinyur kerajaan. Pada kematian Jean de Troy, Ranc bahkan lebih diminati untuk lukisan religius. Imam Katedral Montpellier menugaskan de Troy untuk melukis Guérison du paralytique dan Jésus remettant les clefs à Saint Pierre untuk ditempatkan di kedua sisi lukisan Bourdon, dengan syarat Ranc mengerjakan dua gambar Poussin. De Troy menyelesaikan yang pertama dari kanvas besar ini, tetapi yang kedua tetap belum selesai pada kematiannya dan diselesaikan oleh Ranc (gambar utama) dan seniman lanskap Charmeton (lanskap latar belakang).

Beberapa karyanya

Uskup Montpellier Charles-Joachim Colbert de Croissy kemudian memberinya sejumlah tugas untuk gereja dan kapel:

  • un Calvaire (1701)
  • un Christ en Croix avec la Vierge et saint Léonce (1701)
  • Saint Charles Borromée (1702)
  • un Christ en croix avec la Vierge et saint Jean (1703)
  • une Descente de croix (1707)
  • de nouveau un Saint Charles Borromée (1710).

Referensi

  • Ponsonailhé, «  Les deux Ranc, peintres de Montpellier » dans Réunion de la Société des Beaux-arts des départements, XI, 1887.

Daftar pustaka

  • Francine ARNAL, Alain CHEVALIER : Tableaux religieux du XVIIe à Montpellier, Images du Patrimoine, Montpellier 1993
  • Emile BONNET : Dictionnaire des artistes et ouvriers d'art du Bas-Languedoc, Montpellier 2004
  • Ponsonailhé, «  Les deux Ranc, peintres de Montpellier » dans Réunion de la Société des Beaux-arts des départements, XI, 1887. plume
  • Guilhem Van den HAUTE : La chapelle des Pénitents blancs de Montpellier, Confrérie des Pénitents blancs de Montpellier, Montpellier 2009

Pranala luar