李玉 (清朝)李玉(?—17世紀),字玄玉,號蘇門嘯侶,又號一笠庵主人,江蘇吳縣人。清初戲曲作家。約生於明萬曆年間,卒於清康熙年間[1]。 生平平生好奇學古,吳偉業稱“其才足以上下千載,其學足以囊括藝林”,但命運數奇不偶,連厄於有司。遭官府壓制。[2]玄玉之父係萬曆首輔申時行的家奴,爲申府孫公子所抑,不得應科舉。晚年參加鄉試,僅得副榜。明亡後絕意仕進,故一生未曾爲官。[3][4]在蘇州戲曲氛圍中,李玉於詞曲獨有癖好。他既富才情,又嫻音律,發爲聲歌,每借韻人韻事,譜之宮商,以抒壘塊之氣。 李玉是明清以來創作最宏富的傳奇作家。[5]作品題材廣泛,結構精鍊,適合舞臺表演,以致“每一紙落,雞林好事者爭被管絃,如達夫、昌齡,聲高當代”(錢謙益《眉山秀題詞》),於劇壇獨樹一幟,爲蘇州派作家的主要代表。 作品存世作品
佚作 評點
曲譜 參與曲譜編撰 注釋 |
Index:
pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve
Portal di Ensiklopedia Dunia