李成
李成(919年—约967年),字咸熙,青州(今山東濰坊)人,五代至北宋初的畫家。 唐朝宗室后裔[1][2][3]。上代居長安,後遷青州益都,人稱「李營丘」;他多讀經史,能寫詩,善琴、弈;尤善於畫山水,初師從荊浩、關仝,後來向自然學習,評者謂「峰巒疊嶂,林木稠薄,泉流深淺,如就真景」,也寫平遠寒林,得瀟灑清曠之致;他筆勢鋒利,墨法精微,好用淡墨,所謂「惜墨如金」,如在夢霧之中;畫山石若雲動,後人稱這種畫法為「卷雲皴」。 在北宋時期和范寬、關仝並稱為「三家鼎峙」,當時評價他「凡稱山水者必以成為古今第一」,將他的山水和吳道子的人物相提並論。他主要描繪齊魯一帶山水。後代郭熙等人都是師法他的山水畫法。 作品有〈盤車圖〉、〈漁樂圖〉、〈寒鴉圖〉、〈山水圖〉等。據《宣和畫譜》所載,李成後人曾將可得的畫作全數焚燬,導致御府收錄的195卷作品,真偽難辨;翟院深所摹作品雖可亂真,卻缺少神氣,故有米芾「無李論」一說。現存與王曉合繪的〈讀碑窠石圖〉等畫作相傳是他的作品。 作品《寒林圖》,藏於台灣台北國立故宮博物院 《群峰霽雪》軸,藏於台灣台北國立故宮博物院 《寒林平野圖》,藏於台灣台北國立故宮博物院 《寒江釣艇》,藏於台灣台北國立故宮博物院 《寒林圖》,藏於台灣台北國立故宮博物院 《壽山福海》卷,藏於台灣台北國立故宮博物院 《秋山蕭寺圖》,藏於台灣台北國立故宮博物院 《秋山漁艇》,藏於台灣台北國立故宮博物院 《讀碑窠石圖》,現藏於日本大阪市立美術館。 《晴巒蕭寺圖》,現藏於美國納爾遜藝術博物館。 家族祖父
父
子孙
參考資料
|
Index:
pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve
Portal di Ensiklopedia Dunia