โว้ก (นิตยสาร)

โว้ก

บรรณาธิการ	แอนนา วินเทอร์
หมวดหมู่	แฟชั่น
นิตยสารราย	เดือน
สำนักพิมพ์	กงเดนาสต์
ยอดพิมพ์รวม (2016)	1,242,282[1]
ผู้ก่อตั้ง	อาเธอร์ บอลด์วิน เทิร์นเนอร์
ก่อตั้ง	(1892-12-17) 17 ธันวาคม ค.ศ. 1892 (132 ปี)
ประเทศ	สหรัฐ
เมือง	วันเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ นครนิวยอร์ก, รัฐนิวยอร์ก 10007 สหรัฐ
ภาษา	อังกฤษ
เว็บไซต์	vogue.com
ISSN	0042-8000

โว้ก (อังกฤษ: Vogue) เป็นนิตยสารแฟชั่นและครรลองชีวิตของชาวอเมริกัน ที่ประกอบไปด้วยองค์ประกอบหลายอย่าง เช่น แฟชั่น ความงาม วัฒนธรรม การใช้ชีวิต และเวทีเดินแบบ โว้กเริ่มทำนิตยสารรายสัปดาห์ในปี ค.ศ. 1892 ในสหรัฐอเมริกาก่อนที่จะกลายเป็นนิตยสารรายเดือนในภายหลัง

บริติชโว้ก เป็นฉบับต่างประเทศฉบับแรกที่เปิดตัวครั้งแรกในปี ค.ศ. 1916 ในขณะที่ โว้กอิตาเลีย เวอร์ชันของอิตาลีได้รับการขนานนามว่าเป็นนิตยสารแฟชั่นชั้นนำของโลก[2] และปัจจุบันมีโว้กฉบับต่างประเทศทั้งหมดรวม 26 ฉบับ

ประวัติ

ปกนิตยสารในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2460 (โว้กอเมริกัน)

ช่วงปีแรก ๆ

ในปี ค.ศ. 1892 อาร์เทอร์ บอลด์วิน เทอร์นอร์ เป็นนักธุรกิจชาวอเมริกันผู้ก่อตั้ง นิตยสารโว้ก เป็นนิตยสารรายสัปดาห์ในสหรัฐอเมริกา ได้รับการสนับสนุนโดยคริสโตเฟอร์ ไรต์[3] ฉบับแรกได้รับการตีพิมพ์ในวันที่ 17 ธันวาคมของปีนั้น ด้วยราคาปิด 10 เซ็นต์ [4] เนื้อหาของนิตยสารจะเติบโตช้ามากในช่วงเวลานี้

ค.ศ. 1905-1920: คอนเด นาสท์

คอนเด นาสท์ ซื้อโว้กในปี ค.ศ. 1905 หนึ่งปีก่อนการตายของเทอร์นอร์ และค่อย ๆ ขยายการตีพิมพ์ เขาเปลี่ยนไปเป็นนิตยสารรายปักษ์ และเริ่มโว้กต่างประเทศในปี ค.ศ. 1910 นาสท์ได้เปลี่ยนความสนใจของนิตยสารไปที่ผู้หญิง และในไม่ช้าราคาของนิตยสารก็เพิ่มขึ้น จำนวนสิ่งพิมพ์และผลกำไรของนิตยสารเพิ่มขึ้นอย่างมากภายใต้การบริหารของนาสท์ จนถึงปี ค.ศ. 1911 แบรนด์โว้ก ได้รับชื่อเสียงว่ายังคงรักษาเป้าหมายไว้ และเป็นกลุ่มเป้าหมายที่ยอดเยี่ยม

ค.ศ. 1920-1970: การขยายตัว

จำนวนสมาชิกนิตยสารเพิ่มขึ้นในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ และอีกครั้งในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

ในเดือนกรกฎาคมปี ค.ศ. 1932 นิตยสารเปิดตัวภาพปกสีเป็นครั้งแรก ถ่ายโดยช่างภาพเอ็ดเวิร์ด สไตเชน เป็นรูปนางแบบแสดงท่าทางในชุดว่ายน้ำที่กำลังยกลูกบอลชายหาด[5]

ในปี ค.ศ. 1930 นิตยสารได้ลดภาพประกอบแฟชั่นลง และพวกเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นการถ่ายภาพจากศิลปินคนดังต่าง ๆ[6]

ในปี ค.ศ. 1960 ไดอาน่า วีนแลนด์ ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าบรรณาธิการนิตยสารโว้ก ได้มีการมุ่งเน้นที่แฟชั่นร่วมสมัย การปฏิวัติทางเพศ การกล่าวถึงเรื่องเพศอย่างเปิดเผย[7]

ในปี ค.ศ. 1973 โว้กได้เปลี่ยนเป็นนิตยสารรายเดือน[8] ภายใต้หัวหน้าบรรณาธิการ เกรซ มิราเบลลา[9]

ค.ศ. 1988-ปัจจุบัน: การนำของแอนนา วินเทอร์

ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1988 แอนนา วินเทอร์ หัวหน้าบรรณาธิการของโว้กคนใหม่[10][11] เธอพยายามที่จะทำให้ทุกคนเข้าถึงนิตยสารได้ง่ายขึ้น มุ่งเน้นไปที่แนวคิดใหม่ การเข้าถึงแฟชั่นสำหรับผู้ชมที่กว้างขึ้น[12][13]

ฉบับพิเศษ

บุคคลที่ได้รับให้มีความสำคัญในการถ่ายปกนิตยสารโว้กอเมริกัน[14][15][16]

• ริชาร์ด เกียร์ และซินดี ครอว์ฟอร์ด ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1992
• จอร์จ คลูนีย์ และจิเซล บุนเชน ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2000
• เลอบรอน เจมส์ และจิเซล บุนเชน ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2008
• ไรอัน ลอชต์ และโฮป โซโล และ เซเรนา วิลเลียมส์ ในเดือนมิถุนายนปี ค.ศ. 2012
• คานเย เวสต์ และคิม คาร์เดเชียน ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2014
• เบน สติลเลอร์ และเปเนโลเป กรุซ ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2016
• แอชตัน อีตัน และจีจี ฮาดีด ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2016
• เซย์น แมลิก และจีจี ฮาดีด ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2017
• จัสติน บีเบอร์ และเฮลีย์ บัลวิน ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2019
• แฮร์รี สไตลส์ ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2020

บรรณาธิการของฉบับนานาชาติ

บุคคลที่ได้ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าบรรณาธิการของ นิตยสารโว้ก

ประเทศ	ปีปฏิบัติการ	บรรณาธิการ	เริ่ม	สิ้นสุด
สหรัฐ (Vogue)	1892–ปัจจุบัน	Josephine Redding	1892	1901
		Marie Harrison	1901	1914
		Edna Woolman Chase	1914	1951
		Jessica Daves	1952	1963
		Diana Vreeland	1963	1971
		Grace Mirabella	1971	1988
		Anna Wintour	1988	ปัจจุบัน
สหราชอาณาจักร (Vogue)	1916–ปัจจุบัน	Elspeth Champcommunal	1916	1922
		Dorothy Todd	1923	1926
		Alison Settle	1926	1934
		Elizabeth Penrose	1934	1940
		Audrey Withers	1940	1961
		Ailsa Garland	1961	1965
		Beatrix Miller	1965	1984
		Anna Wintour	1985	1987
		Liz Tilberis	1988	1992
		Alexandra Shulman	1992	2017
		Edward Enninful	2017	ปัจจุบัน
ฝรั่งเศส (Vogue Paris)	1920–ปัจจุบัน	Cosette Vogel	1922	1927
		Main Bocher	1927	1929
		Michel de Brunhoff	1929	1954
		Edmonde Charles-Roux	1954	1966
		Françoise de Langlade	1966	1968
		Francine Crescent	1968	1987
		Colombe Pringle	1987	1994
		Joan Juliet Buck	1994	2001
		Carine Roitfeld	2001	2010
		Emmanuelle Alt	2011	ปัจจุบัน
นิวซีแลนด์ (โว้กนิวซีแลนด์)[17]	1957–1968	edited from the UK[18]	1957	1959
		Sheila Scotter	1959	1968
ออสเตรเลีย (Vogue Australia)	1959–ปัจจุบัน	Rosemary Cooper	1959	1962
		Sheila Scotter	1962	1971
		Eve Harman	1971	1976
		June McCallum	1976	1989
		Nancy Pilcher	1989	1997
		Marion Hume	1997	1998
		Juliet Ashworth	1998	1999
		Kirstie Clements	1999	2012
		Edwina McCann	2012	ปัจจุบัน
อิตาลี (Vogue Italia)	1964–ปัจจุบัน	Consuelo Crespi	1964	1966
		Franco Sartori	1966	1988
		Franca Sozzani	1988	2016
		Emanuele Farneti	2017	ปัจจุบัน
บราซิล (Vogue Brasil)	1975–ปัจจุบัน	Luis Carta	1975	1986
		Andrea Carta	1986	2003
		Patricia Carta	2003	2010
		Daniela Falcão	2010	2016
		Silvia Rogar	2016	2018
		Paula Merlo	2018	ปัจจุบัน
เยอรมนี (Vogue Deutsch)	1928–1929 1979–ปัจจุบัน	Christiane Arp	2003[19]	2020
สเปน (Vogue España)	1988–ปัจจุบัน	Luis Carta	1988	1994
		Yolanda Sacristán	1994	2017
		Eugenia de la Torriente	2017	ปัจจุบัน
สิงค์โปร์ (Vogue Singapore)	1994–1997 2020–ปัจจุบัน	Nancy Pilcher	1994	1997
		Norman Tan	2020	ปัจจุบัน
เกาหลีใต้ (Vogue Korea)	1996–ปัจจุบัน	Myung Hee Lee	1996	2016
		Kwang-ho Shin (신광호)	2016	ปัจจุบัน
ไต้หวัน (Vogue)	1996–ปัจจุบัน	Sky Wu	1996	2020
		Leslie Sun (孫怡)	2020	ปัจจุบัน
รัสเซีย (Vogue Россия)	1998–ปัจจุบัน	Aliona Doletskaya	1998	2010
		Victoria Davydova	2010	ปัจจุบัน
ญี่ปุ่น (Vogue Japan)	1999–ปัจจุบัน	Hiromi Sogo	1999	2001
		Mitsuko Watanabe	2001	ปัจจุบัน
เม็กซิโกและลาตินอเมริกา (Vogue México and Vogue Latinoamérica)	1980–ปัจจุบัน	Eva Hughes[20]	2002	2012
		Kelly Talamas	2012	2016
		Karla Martínez[21]	2016	ปัจจุบัน
กรีซ (Vogue Greece)	2000–2012 2019–present[22]	Elena Makri	2000	2012
		Thaleia Karafyllidou	2018	ปัจจุบัน
โปรตุเกส (Vogue Portugal)	2002-ปัจจุบัน	Paula Mateus	2002	2017
		Sofia Lucas	2017	ปัจจุบัน
จีน (Vogue China, 服饰与美容)	2005–ปัจจุบัน	Angelica Cheung	2005	2020
		Margaret Zhang (章凝)	2021	ปัจจุบัน
อินเดีย (Vogue India)	2007–ปัจจุบัน	Priya Tanna	2007	ปัจจุบัน
ตุรกี (Vogue Türkiye)	2010–ปัจจุบัน	Seda Domaniç	2010	2020
		Zeynep Yapar	2020	2020
		Debora Zakuto	2020	ปัจจุบัน
เนเธอร์แลนด์ (Vogue Nederland)	2012–2021	Karin Swerink	2012	2019
		Rinke Tjepkema	2019	2021
ไทย (Vogue Thailand)	2013–ปัจจุบัน	กุลวิทย์ เลาสุขศรี	2013	ปัจจุบัน[23]
ยูเครน (Vogue UA)	2013–ปัจจุบัน	Masha Tsukanova	2013	2016
		Olga Sushko	2016	2018[24]
		Philipp Vlasov	2019[25]	ปัจจุบัน
อาระเบีย (Vogue Arabia)	2016–ปัจจุบัน	Deena Aljuhani Abdulaziz	2016	2017
		Manuel Arnaut	2017	ปัจจุบัน
โปแลนด์ (Vogue Polska)	2018–ปัจจุบัน	Filip Niedenthal	2017	2021
		Ina Lekiewicz	2021	present[26]
สาธารณรัฐเช็ก & สโลวาเกีย (Vogue CS)	2018–ปัจจุบัน	Andrea Běhounková	2018	ปัจจุบัน
ฮ่องกง (Vogue Hong Kong)	2019–ปัจจุบัน	Peter Wong (黃源順)[27]	2019	ปัจจุบัน
สแกนดิเนเวีย (Vogue Scandinavia)	2021	Martina Bonnier[28]	2020	ปัจจุบัน

ดูเพิ่ม

• รายชื่อนักเดินแบบบนปกโว้ก (สหรัฐ)

อ้างอิง

1. "Consumer Magazines". Alliance for Audited Media. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ มกราคม 23, 2017. สืบค้นเมื่อ กรกฎาคม 5, 2017.
2. Press, Debbie (2004). Your Modeling Career: You Don't Have to Be a Superstar to Succeed. New York: Allworth Press. ISBN 978-1-58115-359-0.
3. Penelope Rowlands (2008) A Dash of Daring: Carmel Snow and Her Life in Fashion, Art, and Letters Simon and Schuster, 2008
4. Esfahani Smith, Emily (26 June 2013). "The Early Years of Vogue Magazine". acculterated.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-25. สืบค้นเมื่อ 6 October 2013.
5. Oloizia, Jeff. "The 10 Most Groundbreaking Covers in the History of Vogue". T Magazine (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-03-29.
6. Laird Borrelli (2000). Fashion Illustration Now (illustrated, reprint ed.). Thames and Hudson. ISBN 9780500282342. Fashion Illustration has gone from being one of the sole means of fashion communication to having a very minor role. The first photographic cover of Vogue was a watershed in the history of fashion illustration and a watershed mark of its decline. Photographs, no matter how altered or retouched, will always have some association with reality and by association truth. I like to think of them [fashion Illustrations] as prose poems and having more fictional narratives. They are more obviously filtered through an individual vision than photos. Illustration lives on, but in the position of a poor relative to the fashion.
7. Vogue (15 February 1968)
8. "Advertisement - Vogue Magazine". ecollections.scad.edu. Scad Libraries. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-10. สืบค้นเมื่อ 7 October 2013.
9. Mirabella, Grace (1995). "In and Out of Vogue". Doubleday.
10. "Vogue – Editor-in-chief Bio". Condé Nast. Condé Nast. May 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-22. สืบค้นเมื่อ 16 May 2013.
11. "Anna Wintour". Biography (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-03-29.
12. Coddington, Grace (2012). Grace: A Memoir. New York: Random House. ISBN 0449808068.
13. Orecklin, Michelle (9 February 2004). "The Power List: Women in Fashion, No 3 Anna Wintour". Time magazine. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-01-03. สืบค้นเมื่อ 29 January 2007.
14. "Ryan Lochte Is the Fourth Man to ver Cover Vogue - The Cut". Nymag.com. 14 May 2012. สืบค้นเมื่อ 4 June 2013.
15. "LeBron becomes one of only three men to grace cover of Vogue - NBA - ESPN". Sports.espn.go.com. 13 March 2008. สืบค้นเมื่อ 4 June 2013.
16. "Vogue Olympic Cover Featuring Hope Solo, Ryan Lochte, and Serena Williams (PHOTOS)". Global Grind. 14 May 2012. สืบค้นเมื่อ 4 June 2013.
17. "A decade of Vogue New Zealand". Vogue Australia. June 29, 2011. สืบค้นเมื่อ October 11, 2018.
18. "Vogue New Zealand ..." nznewsuk. September 20, 2012. สืบค้นเมื่อ October 11, 2018.
19. Vogue Germany, vogue.de, สืบค้นเมื่อ May 22, 2014
20. "Eva Hughes is the new CEO for Condé Nast Mexico and Latin America". Portada. 2012-01-11. สืบค้นเมื่อ 2017-01-10.
21. "Quienes Somos". Vogue México. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-26. สืบค้นเมื่อ 2017-01-09.
22. Victoria Berezhna (September 19, 2018). "Condé Nast to Re-Launch Vogue in Greece". Business of Fashion. สืบค้นเมื่อ November 3, 2018.
23. "Thailand Vogue". Conde Naste International. Conde Naste International. May 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-06-12. สืบค้นเมื่อ 16 May 2013.
24. Luhn, Alec (November 1, 2018). "Ukrainian Vogue editor suspended for plagiarism of Russian authors". The Telegraph (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ March 11, 2019.
25. "Philipp Vlasov – new Editor-in-Chief of VOGUE UA" (ภาษาอังกฤษ). December 17, 2018. สืบค้นเมื่อ March 11, 2019.
26. "Ina Lekiewicz nową redaktor naczelną 'Vogue Polska'. Odchodzi Filip Niedenthal". www.wirtualnemedia.pl (ภาษาโปแลนด์). สืบค้นเมื่อ 2021-06-16.
27. "Condé Nast International Takes Vogue to Hong Kong". Jing Daily. 2019-03-01. สืบค้นเมื่อ 2019-04-01.^[ลิงก์เสีย]
28. "Why Vogue is launching in Scandinavia now". Vogue Business (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-08-27.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ
• ตัวแทน โว้ก อเมริกันในรัสเซีย ยูเครน เบลารุส คาซัคสถาน
• ประวัติ โว้ก ที่ Bookrags.com
• Voguepedia เก็บถาวร 2013-05-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน