แดพโซน

แดพโซน

ข้อมูลทางคลินิก
ชื่อทางการค้า	Aczone
AHFS/Drugs.com	โมโนกราฟ
MedlinePlus	a682128
ระดับความเสี่ยงต่อทารกในครรภ์	AU: B2 US: C (ยังไม่ชี้ขาด)
ช่องทางการรับยา	รับประทาน, ใช้เฉพาะจุด
รหัส ATC	D10AX05 (WHO) J04BA02
กฏหมาย
สถานะตามกฏหมาย	℞-only (สหรัฐ), POM (สหราชอาณาจักร)
ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์
ชีวประสิทธิผล	70 ถึง 80%
การจับกับโปรตีน	70 ถึง 90%
การเปลี่ยนแปลงยา	ทางตับ (ส่วนใหญ่ CYP2E1-mediated)
ครึ่งชีวิตทางชีวภาพ	20 ถึง 30 ชั่วโมง
การขับออก	ตับ
ตัวบ่งชี้
ชื่อตามระบบ IUPAC 4-[(4-aminobenzene)sulfonyl]aniline
เลขทะเบียน CAS	80-08-0^Y
PubChem CID	2955
DrugBank	DB00250^Y
ChemSpider	2849^Y
UNII	8W5C518302
KEGG	D00592^Y
ChEBI	CHEBI:4325^Y
ChEMBL	CHEMBL1043^Y
ECHA InfoCard	100.001.136
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี
สูตร	C12H12N2O2S
มวลต่อโมล	248.302 g/mol g·mol^−1
แบบจำลอง 3D (JSmol)	Interactive image
จุดหลอมเหลว	175 ถึง 176 องศาเซลเซียส (347 ถึง 349 องศาฟาเรนไฮต์)
SMILES O=S(=O)(c1ccc(N)cc1)c2ccc(N)cc2
InChI InChI=1S/C12H12N2O2S/c13-9-1-5-11(6-2-9)17(15,16)12-7-3-10(14)4-8-12/h1-8H,13-14H2^Y Key:MQJKPEGWNLWLTK-UHFFFAOYSA-N^Y
(verify)
สารานุกรมเภสัชกรรม

แดพโซน (Dapsone) หรือ ไดอามิโนไดเฟนิล ซัลโฟน (Diaminodiphenyl sulfone) หรือย่อว่า DDS[1] เป็นยาปฏิชีวนะใช้ร่วมกับยาไรแฟมพิซินและ Clofazimine เพื่อรักษาโรคเรื้อน[2] และเป็นยารองสำหรับใช้รักษาและป้องกันโรคปอดอักเสบจากเชื้อนิวโมซิสติส จิโรเวซิไอ และใช้ป้องกันโรคท็อกโซพลาสโมซิสในผู้ป่วยที่เป็นภูมิคุ้มกันบกพร่อง นอกจากนี้ ยังถูกใช้สำหรับรักษาสิว, ผิวหนังอักเสบจากเริม ตลอดจนโรคผิวหนังอื่น ๆ[3] สามารถรับยานี้ได้โดยการรับประทาน[4]

ผลข้างเคียงทั่วไปอาทิ คลื่นไส้, ไม่อยากอาหาร[4] ผลข้างเคียงขั้นรุนแรงเช่น เซลล์เม็ดเลือดลดลง หรือ เซลล์เม็ดเลือดแดงแตกตัวในผู้ป่วยที่เป็นโรคพร่องเอนไซม์ G-6-PD หรือโรคภูมิไวเกิน[2] ผู้ที่มีปัญหาเกี่ยวกับตับควรหลีกเลี่ยงใช้ยานี้ ยังไม่มีการศึกษาในมนุษย์ว่ายาชนิดนี้ปลอดภัยต่อสตรีมีครรภ์หรือไม่[2]

แดพโซนถูกศึกษาและระบุว่ามีฤทธิเป็นยาปฏิชีวนะใน ค.ศ. 1937 และเริ่มใช้เป็นยารักษาโรคเรื้อนในปี ค.ศ. 1945 แดพโซนได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นยาหลักขององค์การอนามัยโลก[5] เป็นยาที่มีประสิทธิผลและปลอดภัยมากชนิดหนึ่ง ปัจจุบันมีวางจำหน่ายในฐานะยาสามัญและมีราคาไม่แพงมากนัก[2][6]

อ้างอิง

1. Thomas L. Lemke (2008). Foye's Principles of Medicinal Chemistry. Lippincott Williams & Wilkins. p. 1142. ISBN 978-0-7817-6879-5.
2. "Dapsone". The American Society of Health-System Pharmacists. สืบค้นเมื่อ 12 มกราคม 2015.
3. Zhu, YI; Stiller, MJ; และคณะ (2001). "Dapsone and sulfones in dermatology: overview and update". Journal of the American Academy of Dermatology. 45 (3): 420–34. doi:10.1067/mjd.2001.114733. PMID 11511841.
4. Joel E. Gallant (2008). Johns Hopkins HIV Guide 2012. Jones & Bartlett Publishers. p. 193. ISBN 978-1-449-61979-4.
5. "WHO Model List of Essential Medicines (19th List)" (PDF). World Health Organization. เมษายน 2015. สืบค้นเมื่อ 8 ธันวาคม 2016.
6. Greenwood, David (2008). Antimicrobial Drugs: Chronicle of a Twentieth Century Medical Triumph. Oxford University Press. p. 197. ISBN 978-0-19-953484-5.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ แดพโซน
• "Dapsone". Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.