แซนดีบริดจ์

แซนดีบริดจ์ (Sandy Bridge) เป็นชื่อรหัสของซีพียูหรือหน่วยประมวลผลหลักของคอมพิวเตอร์ ของบริษัทอินเทล เป็นซีพียูที่พัฒนาต่อจากซีพียูรหัสเนเฮเลม เริ่มพัฒนาเมื่อ พ.ศ. 2548 ณ ศูนย์วิจัยอินเทลในประเทศอิสราเอล โดยใช้สถาปัตยกรรม 32 นาโนเมตร[1] ก่อนหน้านี้ชื่อรัหสของซีพียูตัวนี้คือ "เกเชอร์" (Gesher) ที่มีความหมายว่าสะพานในภาษาฮิบรูแต่ได้ถูกยกเลิกไปเมื่อวันที่ 17 เมษายน 2550[2]

แซนดีบริดจ์วางแผนเปิดตัวต้นปี 2554 ในงาน Consumer Electronics Show[3]

ประเภทของแซนดีบริดจ์

สถาปัตยกรรมต่าง ๆ ของแซนดีบริดจ์ แบ่งตามประเภทการใช้ ได้ดังนี้

รุ่นคอมพิวเตอร์	รุ่นหน่วยประมวลผล
เดสก์ท็อป	i3	i5	i7	เพนเทียม
โน้ตบุ๊ก	*	i5	i7	เซเลรอน
เซิร์ฟเวอร์ซีออน	E3	E5	E7

การพัฒนาต่อ

การพัฒนาของอินเทล

การพัฒนาต่อจากแซนดีบริดจ์ เป็นการลดขนาดการสร้างลงเป็นระดับ 22 นาโนเมตร โดยจะมีการใช้ชื่อรุ่นต่อไปว่า ไอวีบริดจ์ (Ivy Bridge) ถือเป็นสถาปัตยกรรมแบบเดียวกันแต่ลดขนาดลงไปอีกระดับหนึ่ง สำหรับซีพียูที่ใช้สถาปัตยกรรมที่พัฒนาต่อจากนี้ จะใช้ชื่อว่า แฮสเวลล์

อ้างอิง

1. Kubicki, Kristopher. "Intel Life After "Conroe"". DailyTech. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-25. สืบค้นเมื่อ 2007-03-03.
2. Demerjian, Charlie. "Justin Ratner brings out the babes". The Inquirer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-06-21. สืบค้นเมื่อ 2007-05-20.
3. Crothers, Brooke (2010-12-15). "CES: First Intel next-gen laptops will be quad core". The Circuits Blog. CNET.com. สืบค้นเมื่อ 2010-12-17.^[ลิงก์เสีย]