|
เลซีโจนส์
เลซีโจนส์ (อังกฤษ: Lazy Jones) เป็นเกมแพลตฟอร์มสำหรับคอมโมดอร์ 64, แซดเอกซ์ สเปกตรัม, เอ็มเอสเอกซ์ และต้าถงไอน์สไตน์ เกมนี้เขียนโดยเดวิด วิตเทเกอร์ และเผยแพร่โดยเทอร์มินอลซอฟต์แวร์ใน ค.ศ. 1984 ส่วนเวอร์ชันสเปกตรัมได้รับการพอร์ตโดยไซมอน คอบบ์ เลซีโจนส์เป็นการรวบรวมเกมย่อยสิบห้าเกม เกมดังกล่าวเกิดขึ้นภายในโรงแรมที่มีสามชั้นซึ่งเชื่อมต่อกันด้วยลิฟต์ โดยตัวละครเอกเป็นพนักงานโรงแรมที่ขี้เกียจซึ่งไม่สนใจงานของเขามากนัก แต่ชอบแอบเข้าไปในห้องต่าง ๆ เพื่อเล่นวิดีโอเกมแทน รูปแบบการเล่น หน้าจอหลักในเกมเลซีโจนส์คือภายในโรงแรม โดยที่นั่น ตัวละครเอกสามารถใช้ลิฟต์เพื่อเดินทางได้อย่างอิสระระหว่างทั้งสามชั้น แต่เขาต้องระวังศัตรู ได้แก่: ผู้จัดการโรงแรมคนปัจจุบันที่ชั้นบนสุด, ผีของผู้จัดการคนก่อนที่ชั้นล่าง และรถเข็นทำความสะอาดผีสิงที่ชั้นกลาง ส่วนบรรดาศัตรูเพียงเดินไปรอบ ๆ และไม่ไล่ตามตัวละครเอก แต่การโดนพวกมันนั้นเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ละชั้นมีหกห้อง แบ่งเป็นฝั่งละสามห้องของลิฟต์ โดยแต่ละห้องสามารถเข้าได้ครั้งเดียว ภายในห้องส่วนใหญ่จะมีวิดีโอเกม ซึ่งตัวละครเอกจะเริ่มเล่นทันที นอกจากวิดีโอเกมแล้ว ยังมีบาร์ของโรงแรม, เตียง, ที่เก็บของทำความสะอาด และส้วม ซึ่งบาร์ดังกล่าวทำงานเหมือนกับวิดีโอเกม แต่ห้องอื่น ๆ นั้นเป็นการตกแต่งที่ไร้ประโยชน์ (จงใจเพิ่มเข้าไป เพราะวิตเทเกอร์หมดแนวคิดสำหรับเกมใหม่แล้ว) เมื่อเยี่ยมชมทุกห้องแล้ว เกมจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่จะเร็วขึ้นในแต่ละคราว โดยทั่วไปเกมย่อยจะเป็นเวอร์ชันฉบับง่ายของวิดีโอเกมช่วงคริสต์ทศวรรษ 1970 และคริสต์ทศวรรษ 1980 เช่น สเปซอินเวเดอส์, ฟรอกเกอร์, สเนก, เอช.อี.อาร์.โอ., เบรกเอาต์ และชักกีเอก ซึ่งแผนการกับรูปแบบการเล่นของเกมเหล่านี้เรียบง่ายมาก และส่วนใหญ่แล้วผู้เล่นจะต้องหลีกเลี่ยงศัตรูที่เข้ามาให้นานพอที่จะทำคะแนนได้มาก โดยในบางเกม ผู้เล่นจะต้องยิงศัตรูเพื่อทำคะแนน แต่ละเกมย่อยมีเวลาจำกัด ในเกมย่อยบางเกมมีความเป็นไปได้ที่จะ "ตาย" ซึ่งจะจบเกมย่อยก่อนเวลาอันควร ในขณะที่เกมอื่นๆ จะจบลงหลังจากหมดเวลาที่กำหนดเท่านั้น แต่สิ่งนี้ก็ขึ้นอยู่กับเวอร์ชันของเกม ในขณะที่ "ความตาย" ในเวอร์ชันคอมโมดอร์ 64 อาจทำให้ตัวละครในเกมกลับไปยังจุดใดจุดหนึ่งบนหน้าจอ แต่ในเวอร์ชันเอ็มเอสเอกซ์ การตายแบบเดียวกันส่งผลให้เกมย่อยสิ้นสุดก่อนเวลาอันควร โดยวิดีโอเกมทั้งสิบสี่เกมมีดังนี้:
ส่วนในเวอร์ชันเอ็มเอสเอกซ์และต้าถงไอน์สไตน์ เกมเจย์วอล์กจะถูกแทนที่ด้วยเวเฟอส์ II ซึ่งผู้เล่นใช้ยานอวกาศควบคุมสองลำ (ลำหนึ่งแนวตั้งและแนวนอนอีกหนึ่งลำ) เพื่อร่วมกันชนสิ่งที่เป็นแผ่นบาง ๆ ที่หมุนอยู่ สำหรับในบาร์ของโรงแรม เลซีโจนส์ยืนอยู่หน้าบาร์ (ที่ค่อนข้างกว้าง) บาร์เทนเดอร์และลูกค้าคนอื่นเพียงคนเดียวที่เมาอย่างหมดหวังต่างก็เดินไปเดินมาในบาร์ด้วยความเร็วที่ต่างกัน ซึ่งการกดปุ่มยิงในขณะที่ยืนอยู่หน้าเครื่องดื่มและบาร์เทนเดอร์ในเวลาเดียวกันจะได้รับคะแนน ส่วนลูกค้าที่เมาจะขวางทางผู้เล่น แต่สามารถกระโดดข้ามไปได้ ทั้งนี้ เกมย่อยที่อาจ "ตาย" ก่อนเวลาอันควรได้แก่เอกกีชัก, เจย์วอล์ก, เรสคิว และเดอะวอล ส่วนเกมย่อยที่สิ้นสุดลงเมื่อเวลาจำกัดหมดลงคือไนน์ตีไนน์เรดบอลลูน, เลเซอร์โจนส์, เอาต์แลนด์, สคูต, สตาร์ดัสต์, เดอะฮิลส์อาร์อะไลฟ์, เดอะรีเฟลกซ์, เดอะเทิร์ก, ไวลด์เวเฟอส์, ไวพ์เอาต์, เวเฟอส์ II และบาร์ของโรงแรม แต่ในเวอร์ชันเอ็มเอสเอกซ์เกมย่อยที่จะสิ้นสุดลงเมื่อหมดเวลาจำกัดเท่านั้น ได้แก่: เอาต์แลนด์, เดอะรีเฟลกซ์, ไวลด์เวเฟอส์, เวเฟอส์ II, ไวพ์เอาต์ และบาร์ การพัฒนาวิตเทเกอร์ได้พัฒนาเกมย่อยแต่ละเกมแยกกันโดยใช้ภาษาเบสิกก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าเกมเหล่านั้นใช้งานได้ จากนั้นจึงแปลงแต่ละเกมเป็นโค้ดภาษาแอสเซมบลีแทบจะบรรทัดต่อบรรทัด[1] สิ่งสืบทอดหนึ่งในแทร็กดนตรี (ทำนองย่อยจากเกม "สตาร์ดัสต์" ในคอมโมดอร์ 64 เหมือนกับเกม "เดอะวอล" ในเอ็มเอสเอกซ์) ได้รับการสุ่มตัวอย่างโดยซอมบีเนชัน ซึ่งเป็นโปรเจกต์อิเล็กโทรของเยอรมนีสำหรับซิงเกิล "เคิร์นคราฟท์ 400" ใน ค.ศ. 1999 ของพวกเขา[2] และต่อมา โฟลรีอัน เซ็นฟ์เทอร์ ("สพลังค์!") ได้จ่ายเงินจำนวนหนึ่งที่ไม่เปิดเผยให้แก่เดวิด วิตเทเกอร์ สำหรับการใช้ทำนองเพลงดังกล่าว[2] ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2021 เจมส์ รอล์ฟ ได้วิจารณ์เกมนี้ในฐานะส่วนหนึ่งของซีรีส์แอ็งกรีวิดีโอเกมเนิร์ด โดยให้บทวิจารณ์ในเชิงบวกอย่างมากและกล่าวถึงเกมนี้ว่า "เป็นแนวคิดที่ปฏิวัติวงการมากสำหรับยุคนั้น" และ "ความสำเร็จอันยอดเยี่ยมของคอมโมดอร์ 64"[3] อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น |
||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
