อำเภอสวายเจก

อำเภอสวายเจก ស្រុកស្វាយចេក
อำเภอ (สฺรุก)
แผนที่แสดงที่ตั้งของอำเภอภายในจังหวัดบันเตียเมียนเจย
อำเภอสวายเจก ที่ตั้งในประเทศกัมพูชา
พิกัด: 13°40′N 103°0′E
ประเทศ	กัมพูชา
จังหวัด	บันทายมีชัย
ตำบล	8
หมู่บ้าน	63
การปกครอง
• អភិបាល	លឿង សុភក្តិ
ประชากร  (2551)
• ทั้งหมด	55,596 คน
เขตเวลา	+7
Geocode	0108

สวายเจก (เขมร: ស្វាយចេក, แปลว่า กล้วยสีม่วง) เป็นอำเภอทางตอนเหนือของจังหวัดบันทายมีชัย ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศกัมพูชา เมืองหลักของอำเภอนี้คือเมืองสวายเจก ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากเมืองหลักของเทศบาลศรีโสภณไปทางเหนือประมาณ 22 กิโลเมตรทางถนน อำเภอนี้มีอาณาเขตติดต่อกับประเทศไทยทางทิศตะวันตก ไม่มีทางหลวงแผ่นดินสายใดวิ่งผ่านอำเภอนี้ แต่ถนนหมายเลข 56 จากเมืองศรีโสภณไปยังเมืองสำโรงในจังหวัดอุดรมีชัยตัดผ่านอำเภอนี้จากเหนือจรดใต้[1]

สามารถเดินทางไปยังอำเภอนี้ได้ง่ายทางถนนจากศรีโสภณ (22 กิโลเมตร) เมืองพระตะบอง (90 กิโลเมตร) และเมืองเสียมราฐ (124 กิโลเมตร) อำเภอสวายเจกเป็นหนึ่งในอำเภอที่เล็กที่สุดในจังหวัดบันทายมีชัย และยังมีประชากรน้อยที่สุด รองจากอำเภอมาลัยและอำเภอพนมศก ครึ่งตะวันตกของอำเภอที่ติดกับประเทศไทยส่วนใหญ่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ ไม่มีจุดผ่านแดนอย่างเป็นทางการในอำเภอนี้ แต่มีถนนเส้นหนึ่งเริ่มต้นที่บริเวณเมืองพนมศกและข้ามอำเภอนี้ไปสิ้นสุดที่ชายแดนไทย ถนนเล็ก ๆ จำนวนมากยังวิ่งไปจนถึงชายแดนไทยในฝั่งตะวันตกของอำเภอ[2]

แผนเค 5

ดูเพิ่ม: แผนเค 5

พื้นที่ทางตะวันตกของอำเภอสวายเช็กเป็นส่วนหนึ่งของแผนเค 5 ที่มีทุ่นระเบิดจำนวนมาก ซึ่งตั้งอยู่ภายในพรมแดนกัมพูชากับประเทศไทย[3] สนามทุ่นระเบิดเค 5 มีความยาว 700 กิโลเมตร และกว้าง 400–500 เมตร มันวิ่งไปตามชายแดนไทย-กัมพูชา[4]

ที่ตั้ง

อำเภอสวายเจก ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของจังหวัด และมีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดสระแก้ว ประเทศไทย หากอ่านจากทางเหนือตามเข็มนาฬิกา เมืองสวายเช็กมีอาณาเขตติดกับอำเภอถมอปวกทางทิศเหนือ อาณาเขตทางตะวันออกของอำเภอมีอาณาเขตติดกับอำเภอพนมศกในทางตะวันออกเฉียงเหนือ และอำเภอพระเนตรพระในทางตะวันออกเฉียงใต้ ทางใต้ของอำเภอมีอาณาเขตติดต่อกับศรีโสภณ และอำเภอโอ-จเริว อาณาเขตด้านตะวันตกของอำเภอติดต่อกับอำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว ประเทศไทย[5]

การปกครอง

นายอำเภอสวายเจกรายงานต่อผู้ว่าราชการจังหวัดบันทายมีชัย ตารางต่อไปนี้แสดงหมู่บ้านในอำเภอสวายเช็กจำแนกตามตำบล

ตำบล (คุ้ม)	หมู่บ้าน (ภูมิ)
Phkoam	Phkoam, Yeang Vien, Yeang, Ampil, Ou, Prasat Vien, Ta Duol, Svay Sa, Mau, Thma Koul, Ta Kul
Roluos	Baek Chan Thmei, Khvav Kaeut, Stueng, Ta Ong Kaeut, Slaeng, Roluos, Ta Sman
Sarongk	Pheas Tboung, Pheas Cheung, Chrung, Phlas Kang, Kouk Phlu, Kantrong
Sla Kram	Sla Kram, Kakaoh, Kamnab, Toap Siem, Khlaeng Poar Akphivoat, Prasat, Kouk Ampil, khlaeng Poar
สวายเจก	Kouk Khvav, Ponsay Cheung, Kloeng, Baek Chan Chas, Ponsay Tboung, Roka Thmei, Ta Ong Lech, Slaeng, Thmei, Khvav Lech, Samraong, Chamkar Kor, Damnak Kokos, Lboek Svay
Ta Baen	Kouk Ta Aek, Ou Veaeng, Ta Baen, Kouk Roka, Ou Veaeng Tboung
Ta Phou	Ta Phou, Pongro, Ta Srei, Prech Kei, Kouk Kei, Khmoas, Thmei, Baray, Phchoek, Prech Tboung, Bantoat Baoh
Treas	Thmei, Chaeng, Doun Nouy, Prei, Ponley Chas, Treas, Ampil Prong, Ou Kakaoh, Ta Voek

ประชากร

อำเภอนี้แบ่งย่อยออกเป็น 8 ตำบล (คุ้ม) และ 63 หมู่บ้าน (ภูมิ)[6] จากสำมะโนประชากร พ.ศ. 2541 พบว่าประชากรของอำเภอนี้มีทั้งหมด 47,960 คน ใน 10,079 ครัวเรือน ในปี พ.ศ. 2541 ประชากรดังกล่าวประกอบด้วยชาย 23,491 คน (ร้อยละ 49.0) และหญิง 24,469 คน (ร้อยละ 51.0) อำเภอสวายเช็กมีประชากรไม่ถึง 50,000 คน ซึ่งถือเป็นอำเภอหนึ่งที่มีประชากรน้อยที่สุดในจังหวัดบันทายมีชัย มีเพียงอำเภอมาลัยและอำเภอพนมศกเท่านั้นที่มีขนาดเล็ก ขนาดครัวเรือนโดยเฉลี่ยในสวายเช็กคือ 4.8 คนต่อครัวเรือน ซึ่งเล็กกว่าค่าเฉลี่ยในพื้นที่ชนบทของกัมพูชาเล็กน้อย (5.2 คน) อัตราส่วนทางเพศในเขตนี้คือร้อยละ 96.0 โดยมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายเล็กน้อย[7]

อ้างอิง

1. Total Road Atlas of Cambodia 2006 (3rd ed.). Total Cambodge. 2006. p. 32.
2. Cambodia Road Network (Version 03-00 ed.). Ministry of Public Works and Transport. 2001.
3. "International Programs: Cambodia" (PDF). Austcare. January 2009. p. 2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-10-13. สืบค้นเมื่อ 2009-03-27.
4. Thomas, Kate (27 June 2006). "Former child soldier digs up mines he helped lay". The Independent. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 3, 2008. สืบค้นเมื่อ 2009-03-27.
5. "Banteay Meanchey Provincial Resources". Ministry of Commerce. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 5, 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-02-15.
6. "Banteay Meanchey Administration". Royal Government of Cambodia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-24. สืบค้นเมื่อ 2009-01-22.
7. General Population Census of Cambodia, 1998: Village Gazetteer. National Institute of Statistics. February 2000. pp. 1–15.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Banteay Meanchey at Royal Government of Cambodia website