อาสนวิหารดักซ์
อาสนวิหารดักซ์ (ฝรั่งเศส: Cathédrale de Dax) เรียกชื่อเต็มว่า อาสนวิหารแม่พระแห่งดักซ์ (Cathédrale Notre-Dame de Dax) เป็นอาสนวิหารโรมันคาทอลิก เป็นที่ตั้งของมุขนายกประจำมุขมณฑลแอร์และดักซ์ ตั้งอยู่ที่เมืองดักซ์ จังหวัดล็องด์ ในแคว้นนูแวลากีแตน ประเทศฝรั่งเศส สร้างขึ้นเพื่ออุทิศแด่พระนางมารีย์พรหมจารี ในอดีตเคยเป็นที่ตั้งของอดีตมุขมณฑลดักซ์ แต่ได้ถูกยุบลงภายหลังการปฏิวัติฝรั่งเศส ซึ่งรวมถึงอดีตมุขมณฑลแอร์ซึ่งประสบชะตากรรมเดียวกันด้วย โดยทั้งสองได้ถูกยุบผนวกกับมุขมณฑลบายอนตามความตกลง ค.ศ. 1801 และต่อมาในปี ค.ศ. 1817 ได้มีการแยกออกมาอีกครั้งหนึ่งโดยรวมเป็นหนึ่งมุขมณฑล มีชื่อเรียกว่า มุขมณฑลแอร์และดักซ์ โดยมีที่ตั้งของมุขนายกที่อาสนวิหารแอร์ ต่อมาในปี ค.ศ. 1833 ได้มีการย้ายที่ตั้งของมุขนายกมาอยู่ที่อาสนวิหารแห่งดักซ์ อนึ่ง อาสนวิหารแอร์ยังคงเป็นอาสนวิหารร่วม (co-cathedral) อาสนวิหารแห่งนี้ได้ขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์เมื่อปี ค.ศ. 1884 ในบริเวณซุ้มประตูอัครทูต (Portail des Apôtres) และอาคารส่วนที่เหลือ ค.ศ. 1946[1] ประวัติในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 13 อันเป็นยุคเจริญรุ่งเรืองของเมือง มุขนายกในขณะนั้นจึงได้มีโครงการสร้างสิ่งปลูกสร้างทางศาสนามากมาย รวมถึงอาสนวิหารใหม่ที่สร้างบนที่ของโบสถ์แบบโรมาเนสก์แต่เดิม ด้วยอาสนวิหารในแบบสถาปัตยกรรมกอทิกอย่างสวยงาม ซึ่งได้ถล่มลงในปี ค.ศ. 1646 เหลือเพียงแต่ซุ้มประตูอัครทูตซึ่งหลงเหลือเพื่อแสดงถึงความยิ่งใหญ่ในอดีต โดยซุ้มประตูนี้ตั้งอยู่ในบริเวณแขนกางเขนฝั่งทิศเหนือ ซึ่งได้ขึ้นทะเบียนเมื่อปี ค.ศ. 1884 ลักษณะทางสถาปัตยกรรมด้วยซุ้มประตูทางเข้าโบราณที่มีความสูงถึง 12 เมตร กว้าง 8 เมตร ประกอบไปด้วยงานแกะสลักหินที่สลักเสลาอย่างสวยงาม และจัดว่าหายากแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส ซึ่งก็ได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานไปแล้วนั้น อาสนวิหารที่เห็นในปัจจุบันสร้างเมื่อปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 ในแบบสถาปัตยกรรมคลาสสิก ภายในแบ่งเป็นสามระดับชั้น (ซุ้มทางเดินโค้ง ระเบียงแนบชั้นบน และหน้าต่างบานใหญ่ชั้นบนสุด) งานหัวเสาทั้งหมดเป็นเสาแบบไอออนิก ซึ่งสวยงามเทียบได้กับโบสถ์นักบุญเปาโลแห่งปารีส และโบสถ์นักบุญหลุยส์แห่งเลแซ็งวาลีด[2] ฝั่งทางเข้าหลัก และทางเข้าทิศใต้ประกอบด้วยหน้าบันขนาดใหญ่โตและดูขึงขัง ในทางกลับกัน ทางทิศเหนือซึ่งเปิดไปสู่จัตุรัสด้านหน้านั้น มีความละเอียดอ่อนปนความกระด้างบ้าง บริเวณทางเข้าหลักของอาสนวิหารซึ่งกินเวลาการก่อสร้างนานที่สุด สร้างตามแบบของโปล กาลัว สถาปนิกชาวปารีส แล้วเสร็จเมื่อค.ศ. 1894[3] ตัวอาคารหลักของอาสนวิหารนี้ได้ถูกขึ้นทะเบียนต่อมาในปี ค.ศ. 1946 หอหลังคาโดมบริเวณจุดตัดกลางโบสถ์นั้นตกแต่งด้วยงานภาพจิตรกรรม บริเวณร้องเพลงสวด มีงานไม้สลักเป็นที่นั่งสวด (สมัยคริสต์ศตวรรษที่ 16) ซึ่งบูรณะได้จากอาสนวิหารเดิม แท่นบูชาและแท่นบูชาแม่พระทำจากหินอ่อนย้อมสี (สมัยกลางคริสต์ศตวรรษที่ 18) เป็นงานของพี่น้องตระกูลมัซเซตตีซึ่งเป็นช่างชาวสวิสที่อาศัยอยู่ที่อาวีญง ฐานประดับออร์แกนเป็นงานสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 17 ตอนปลาย โดยโกลาร์ ช่างทำตู้ (ebonist) ประจำท้องถิ่น ซึ่งภายหลังจากการบูรณะครั้งใหญ่นั้นได้ถือว่าเป็นหนึ่งในงานประดับออร์แกนที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศฝรั่งเศส ระเบียงภาพ
อ้างอิง
|
Portal di Ensiklopedia Dunia