เปี้ยน จ้งหยุน เป็นครูอาจารย์ (บุคลากรทางการศึกษา) คนแรกที่ถูกฆาตกรรมโดยยุวชนแดง ระหว่างในปักกิ่ง ระหว่างเดือนสิงหาสีแดง ในปี 1966"ห้าจำพวกดำ" (จีน : 黑五类 ; พินอิน : Hēiwǔlèi สาธารณรัฐประชาชนจีน สมัยเหมา เจ๋อตง (1949–1976) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมัยการปฏิวัติทางวัฒนธรรม (1966–1976) ห้าจำพวกนี้ประกอบด้วยเจ้าของที่ดิน , เกษตรกรที่ร่ำรวย, พวกต่อต้านการปฏิวัติ , ผู้นำอิทธิพลที่ไม่ดี และ พวกฝ่ายขวา [ 1] [ 2] [ 3] [ 1] [ 2] [ 3] ปัวล่วนฝ่างเจิ้ง เติ้ง เสี่ยวผิง [ 4] [ 5]
นับตั้งแต่ "เดือนสิงหาสีแดง " ในปี 1966 ในปักกิ่ง สมาชิกของห้าจำพวกดำถูกแยกออกมาจากสังคม และถูกประณามในที่สาธารณะ , ทำให้อับอาย, ปรับทัศนคติในค่ายแรงงาน , ทุบตี และถูกสังหาร[ 2] [ 6] [ 7] ยุวชนแดง [ 3] [ 6] [ 8]
การเลือกปฏิบัติต่อคนห้าจำพวกดำนี้กระทำไปอย่างเป็นระบบ เนื่องจากการถูกจัดจำพวกดำส่งผลต่อโอกาสในอาชีพการงานไปจนถึงการแต่งงาน และอาจส่งต่อไปถึงลูกหลานได้ เมื่อเวลาผ่านไป คนจำพวกดำกลายมาเป็นกลุ่มชนชั้นล่างสุดที่ตกเป็นเหยื่อและได้รับการปฏิบัติราวกับว่ากลุ่มยังประกอบด้วยคนที่มีอำนาจมีอิทธิพลอยู่[ 2] [ 3] [ 6] [ 7] [ 9]
"ห้าจำพวกดำ" ประกอบด้วย:[ 1] [ 2] [ 3]
โดย "พวกฝ่ายขวา" ถูกนำมารวมใน "จำพวกดำ" นับตั้งแต่ขบวนการต่อต้านฝ่ายขวา ในปี 1957[ 10] การปฏิวัติทางวัฒนธรรม มีการเพิ่มจำนวนเป็นเก้าจำพวกดำ โดยสี่จำพวกที่เพิ่มเข้ามาคือ คนทรยศ, สายลับ, พวกฝักใฝ่ทุนนิยม และ ปัญญาชน เก้าจำพวกนี้เรียกรวมกันใหม่ในชื่อ "ค่านิยมเก่าทั้งเก้าที่เน่าเฟะ "[ 11]
ในมุมกลับกัน เหมายังจัดคนห้าจำพวก เช่น สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์จีน , เกษตรกรยากไร้ และแรงงานระดับล่าง ให้เป็นห้าจำพวกแดง [ 1] [ 2]
สมาชิกห้าจำพวกดำส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับกลับสู่สังคม (political rehabilitation) ในโครงการปัวล่วนฝ่างเจิ้ง [ 4] [ 5] พวกฝ่ายขวา " ส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับกลับคืน ยกเว้นเพียง 100 คน ซึ่งรวมทั้ง จาง ปัวจุน , ลัว ลงจี , ชู อันพิง เป็นต้น[ 12] [ 5]
↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Sorace, Christian; Franceschini, Ivan; Loubere, Nicholas (2019-05-21). Afterlives of Chinese Communism ISBN 978-1-78873-476-9 ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Jian, Guo; Song, Yongyi ; Zhou, Yuan (2006-07-17). Historical Dictionary of the Chinese Cultural Revolution ISBN 978-0-8108-6491-7 ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Song, Yongyi (2011-08-25). "Chronology of Mass Killings during the Chinese Cultural Revolution (1966-1976)" . Sciences Po . สืบค้นเมื่อ 2019-11-30 .↑ 4.0 4.1 Yang, Long (2023), Shuman, Amanda; Leese, Daniel (บ.ก.), "Villagers, Cadres, and the Politics of Rehabilitation in Post-Mao China, 1979–1982" , Justice After Mao: The Politics of Historical Truth in the People's Republic of China , Cambridge: Cambridge University Press, pp. 122–144, ISBN 978-1-009-26129-6 , สืบค้นเมื่อ 2024-10-18 ↑ 5.0 5.1 5.2 Ye, Fanzi (2021-03-24). "十一届三中全会后的拨乱反正" [Boluan Fanzheng after the 3rd plenary session of the 11th Central Committee of the Chinese Communist Party]. China Youth Daily เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-04-07. สืบค้นเมื่อ 2024-10-18 . ↑ 6.0 6.1 6.2 Wang, Youqin (2001). "Student Attacks Against Teachers: The Revolution of 1966" (PDF) . The University of Chicago เก็บ (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-17.↑ 7.0 7.1 Gaskell, Ivan; Carter, Sarah Anne (2020-03-12). The Oxford Handbook of History and Material Culture ISBN 978-0-19-934176-4 ↑ "A Massacre in Daxing County During the Cultural Revolution". Chinese Law & Government (ภาษาอังกฤษ). 14 (3): 70–71. 2014-12-07. doi :10.2753/CLG0009-4609140370 . ↑ Margolin, Jean-Louis. "Mao’s China: The Worst Non-Genocidal Regime?." In The historiography of genocide, pp. 438-467. Palgrave Macmillan, London, 2008, p.448
↑ "四类人·七类分子·九种人·二十一种人" . Sina Southern Metropolis Daily . 2007-08-09. สืบค้นเมื่อ 2024-10-18 .↑ Wang, Laili (2003). "毛泽东的知识分子政策" [Mao Zedong's policy on intellectuals]. Modern China Studies เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-21. ↑ Vidal, Christine (2016). "The 1957-1958 Anti-Rightist Campaign in China: History and Memory (1978-2014)" . Hal-SHS . เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-28. สืบค้นเมื่อ 2019-11-28 .
