หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ (ชัชวาลย์ ชลิโต)
หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ พระนามเดิม หม่อมเจ้าชัชวาลย์ ฉายา ชลิโต (20 ธันวาคม พ.ศ. 2407 - 29 เมษายน พ.ศ. 2442) เป็นพระราชาคณะฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ประวัติหม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ มีพระนามเดิมว่า หม่อมเจ้าชัชวาลย์ ประสูติเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2407[1] เป็นพระโอรสในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงบดินทรไพศาลโสภณ ฑีฆชนม์เชษฐประยูร กับหม่อมราชวงศ์เลื่อน นรินทรางกูร เมื่อครั้งทรงพระเยาว์ทรงเรียนที่โรงเรียนพระตำหนักสวนกุหลาบที่ในพระบรมมหาราชวัง ถึงปีจอ พ.ศ. 2429 ทรงผนวชที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม แล้วไปทำทัฬหีกรรมที่วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (สา ปุสฺสเทโว) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นวชิรญาณวโรรส กับพระอริยมุนี (เดช ฐานจาโร) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ทรงผนวชแล้วอยู่วัดราชประดิษฐฯ[2] วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2437 ในคราวทรงตั้งหม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ (ทัด) ได้ทรงตั้งหม่อมเจ้าพระชัชวาลย์เป็นพระราชาคณะฝ่ายสมถะที่ หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ พระราชทานนิตยภัตเดือนละ 3 ตำลึง[3] ต่อมาทรงย้ายมาอยู่วัดบวรนิเวศราชวรวิหาร หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ ประชวรอาเจียนเป็นพระโลหิตมาตั้งแต่วันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2442 จนถึงวันที่ 29 เมษายน เวลาเช้า 3 โมง 30 นาที จึงสิ้นชีพิตักษัย[4] สิริชันษาได้ 35 ปี พงศาวลี
อ้างอิง
|
Portal di Ensiklopedia Dunia