สุลต่านโบลเกียห์

ระวังสับสนกับ สมเด็จพระราชาธิบดีสุลต่านฮัสซานัล โบลเกียห์

สำหรับย่านในกัมปงอาเยอร์ ดูที่ กัมปงโบลเกียห์

สุลต่านโบลเกียห์ بلقية
สุลต่านบรูไน
ครองราชย์	ค.ศ. 1485–1524
ราชาภิเษก	ค.ศ. 1485
ก่อนหน้า	ซูไลมัน
ถัดไป	อับดุล กาฮาร์
สวรรคต	ค.ศ. 1524 โกตาบาตู บรูไน
ฝังพระศพ	สุสานสุลต่านโบลเกียห์ โกตาบาตู ประเทศบรูไน
คู่อภิเษก	ปูเตอรี ไลลา เมินจาไน[1]
พระราชบุตร รายละเอียด	สุลต่านอับดุล กาฮาร์
พระรัชกาลนาม สุลต่าน โบลเกียห์ อิบนี อัล-มัรฮุม สุลต่าน ซูไลมัน
ราชวงศ์	โบลเกียห์
พระราชบิดา	สุลต่านซูไลมัน
ศาสนา	อิสลามนิกายซุนนี

โบลเกียห์ อิบนี ซูไลมัน (มลายู: Bolkiah ibni Sulaiman, بلقية ابن سليمان‎; สวรรคต ค.ศ. 1524) ยังเป็นที่รู้จักจากชื่อตำแหน่ง นาโคดารากัม (Nakhoda Ragam, ناخودا راڬم‎) เป็นสุลต่านบรูไนองค์ที่ 6 ที่ครองราชย์ตั้ตแต่ ค.ศ. 1485 จนกระทั่งสวรรคตใน ค.ศ. 1524 พระองค์ขึ้นครองราชย์หลังการสละราชสมบัติของ สุลต่านซูไลมัน พระราชบิดา[2] ยุคสมัยของพระองค์ถือเป็น "ยุคทองของบรูไน" เนื่องด้วยการมีอำนาจทั่วเกาะบอร์เนียวและฟิลิปปินส์ใต้[3] พระองค์พยายามหาแนวคิดใหม่ ๆ มาพัฒนาประเทศอยู่เสมอ

สุลต่านโบลเกียห์สามารถรบชนะซูลูและเซอลูดอง (ปัจจุบันคือมะนิลา) ทำให้บรูไนมีอิทธิพลเหนือฟิลิปปินส์และนำศาสนาอิสลามเข้าไปเผยแพร่ มีการอพยพของผู้คนจากบรูไนไปยังบอร์เนียวเหนือและซูลู นอกจากนั้นยังแผ่อิทธิพลไปถึงยะโฮร์

โบลเกียห์ได้รับการระบุถึงในบาตูตาร์ซีละฮ์ ศิลาจารึกบรูไนในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่ระบุถึงพระราชพงศาวลีสุลต่านบรูไน[4][5] และยังปรากฏในซิลซีละฮ์ราจา-ราจาเบอรูไน เอกสารตัวเขียนในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่กล่าวถึงเรื่องราวเดียวกัน[6][7] ชาวสเปนเรียกพระองค์เป็น สุลต่านซาลัน (Sultan Salan) ใน Boxer Codex เอกสารตัวเขียนสเปนในคริสต์ศตวรรษที่ 16[8]

ตำแหน่ง

สุลต้านโบลเกียห์เป็นที่รู้จักในธรรมเนียมบอร์เนียวและมลายูด้วยตำแหน่ง นาโคดารากัม (Nakhoda Ragam; แปลว่า กัปตันผู้ขับร้อง)[9][10] อย่างไรก็ตาม มีการโต้แย้งว่ามีการให้ตำแหน่งนี้แก่สุลต่านบรูไนพระองค์อื่นและบุคคลอื่นในคาบสมุทรมลายู[11]

รัชสมัย

ดูเพิ่ม

• จักรวรรดิบรูไน

หมายเหตุ

อ้างอิง

1. Awang.), Mohd Jamil Al-Sufri (Pehin Orang Kaya Amar Diraja Dato Seri Utama Haji (1997). Tarsilah Brunei: Zaman kegemilangan dan kemasyhuran (ภาษามาเลย์). Jabatan Pusat Sejarah, Kementerian Kebudayaan Belia dan Sukan. p. 27.
2. Sidhu, Jatswan S. (2009). "Bolkiah, Sultan (r. 1485–1524)". Historical Dictionary of Brunei Darussalam (second ed.). Lanham, Maryland: Scarecrow Press. p. 37. ISBN 978-0-8108-7078-9.
3. "Makam Sultan Bolkiah (1485–1524)". JABATAN MUZIUM (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-07-14.
4. Low 1880, p. 34.
5. Shariffuddin & Ibrahim 1974, p. 90.
6. Sweeney 1968, pp. 2–3.
7. Shariffuddin & Ibrahim 1974, p. 87.
8. Carroll 1982, p. 17.
9. Low 1880, p. 7.
10. Hughes-Hallett 1940, p. 27.
11. Nicholl 1989, p. 184.

บรรณานุกรม

• Carroll, John S. (1982). "Berunai in the "Boxer Codex" [with Commentary]". Journal of the Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society. 55 (2 #243): 1–25. JSTOR 41493606.
• Hughes-Hallett, H. R. (August 1940). "A Sketch of the History of Brunei". Journal of the Malayan Branch of the Royal Asiatic Society. 18 (2 #137): 23–42. JSTOR 41559952.
• Low, Hugh (June 1880). "SĔLĔSÎLAH (BOOK OF THE DESCENT) OF THE RAJAS OF BRUNI". Journal of the Straits Branch of the Royal Asiatic Society (5): 1–35. JSTOR 41560643.
• Nicholl, Robert (September 1989). "Some Problems of Brunei Chronology". Journal of Southeast Asian Studies. 20 (2): 175–195. doi:10.1017/S0022463400018087. JSTOR 20071079. S2CID 163116118.
• Saunders, Graham E. (2002). A History of Brunei (ภาษาอังกฤษ). RoutledgeCurzon. ISBN 978-0-7007-1698-2.
• Shariffuddin, P. M.; Ibrahim, Abd. Latif Hj. (1974). "'BATU TARSILAH': The Genealogical Tablet of the Sultans of Brunei". Journal of the Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society. 47 (1 #225): 87–95. JSTOR 41511016.
• Sweeney, P. L. Amin (December 1968). "Silsilah Raja-Raja Berunai". Journal of the Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society. 41 (2 #214): 1–82. JSTOR 41491947.
• Haji Abdul Karim bin Haji Abdul Rahman (2016-04-04). Sejarah Pengasasan Dan Asal Usul Kerajaan Brunei Berdasarkan Sumber Lisan (PDF) (วิทยานิพนธ์ PhD) (ภาษามาเลย์). Universiti Malaya. สืบค้นเมื่อ 2024-07-14.

ก่อนหน้า		สุลต่านโบลเกียห์		ถัดไป
สุลต่านสุไลยมานแห่งบรูไน		สุลต่านบรูไน (ค.ศ. 1485–1524)		สุลต่านอัลดุล คาฮาร์