วิหารไฟ

วิหารไฟ
آتشکده
ไฟ (อตาร์) ที่เผาไหม้ในวิหารโซโรอัสเตอร์แห่งแยซด์ ประเทศอิหร่าน
ศาสนา
ศาสนา	ศาสนาโซโรอัสเตอร์

วิหารไฟ (อังกฤษ: Fire temple) เป็นศาสนสถานในศาสนาโซโรอัสเตอร์[1] หรือชื่ออื่น ๆ เช่น ออแทชแคเดฮ์ (เปอร์เซีย: آتشکده), ออแทชกอฮ์ (آتشگاه), แดเรเมฮร์ (در مهر) หรือ อคียรี (agiyari ในภาษาคุชราต)[2][3] ในศาสนาโซโรอัสเตอร์นั้นมองไฟ (อตาร์, atar). กับน้ำสะอาด (อบัน, aban) เป็นส่วนประกอบของความบริสุทธิ์ในพิธีกรรม “เถ้าถ่าน (ที่ขาวและสะอาดจากไฟ) สำหรับพิธีการชำระล้างให้บริสุทธิ์นั้น (เป็น) พื้นฐานของชีวิตพิธีกรรม” ([Clean, white] "ash for the purification ceremonies [is] regarded as the basis of ritual life")[4]

ข้อมูลเมื่อ 2019^[update] มีวิหารไฟ 167 แห่งทั่วโลก จำนวนมากที่สุดอยู่ที่เมืองมุมไบจำนวน 45 แห่ง และอีก 105 แห่งในประเทศอินเดียส่วนอื่น ๆ นอกมุมไบ ส่วนอีก 17 แห่งนั้นมีกระจายไปทั่วโลก[5][6] ในศาสนาโซโรอัสเตอร์แบบอินเดียมีความเชื่อว่าห้ามสตรีเข้าไปภายในวิหารไฟและหอคอยแห่งความเงียบงัน (Tower of Silence) หากสตรีนางนั้นแต่งงานกับบุคคลนอกศาสนาโซโรอัสเตอร์[7]

อ้างอิง

1. Boyce 1975.
2. Boyce, Mary (1993), "Dar-e Mehr", Encyclopaedia Iranica, vol. 6, Costa Mesa: Mazda Pub, pp. 669–670
3. Kotwal, Firoz M. (1974), "Some Observations on the History of the Parsi Dar-i Mihrs", Bulletin of the School of Oriental and African Studies, 37 (3): 665, doi:10.1017/S0041977X00127557
4. Yasna 62.1; Nyashes 5.7
5. "List of Fire Temples". The Parsi Directory. สืบค้นเมื่อ 17 February 2019.
6. Mathai, Kamini (12 July 2010). "Parsis go all out to celebrate milestone in Chennai". The Times of India. Chennai: The Times Group. สืบค้นเมื่อ 24 Apr 2014.
7. "Parsi Woman Excommunication Case". Supreme Court Observer (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-06. สืบค้นเมื่อ 2018-01-05.

บรรณานุกรม

• Boyce, Mary (1975), "On the Zoroastrian Temple Cult of Fire", Journal of the American Oriental Society, Journal of the American Oriental Society, Vol. 95, No. 3, 95 (3): 454–465, doi:10.2307/599356, JSTOR 599356
• Boyce, Mary (1987), "Ātaškada", Encyclopaedia Iranica, vol. 2, Costa Mesa: Mazda Pub, pp. 9–10
• Drower, Elizabeth Stephens (1944), "The Role of Fire in Parsi Ritual", Journal of the Royal Anthropological Institute, Royal Anthropological Institute, 74 (1/2): 75–89, doi:10.2307/2844296, JSTOR 2844296
• Gnoli, Gherardo (1993), "Bahram in old and middle Iranian texts", Encyclopaedia Iranica, vol. 3, Costa Mesa: Mazda Pub, pp. 510–513
• Jackson, A. V. Williams (1921). "The Location of the Farnbāg Fire, the Most Ancient of the Zoroastrian Fires". Journal of the American Oriental Society. 41: 81–106. doi:10.2307/593711. ISSN 0003-0279. JSTOR 593711.
• Schippmann, Klaus (1971). Die Iranischen Feuerheiligtümer. Religionsgeschichtliche Versuche und Vorarbeiten (ภาษาเยอรมัน). Berlin: de Gruyter. ISBN 978-3-11-001879-0. OCLC 833142282.
• Shenkar, Michael (2007), "Temple Architecture in the Iranian World before the Macedonian Conquest", Iran and the Caucasus, 11 (2): 169–194, doi:10.1163/157338407X265423
• Shenkar, Michael (2011), "Temple Architecture in the Iranian World in the Hellenistic Period", In Kouremenos, A., Rossi, R., Chandrasekaran, S. (Eds.), from Pella to Gandhara: Hybridisation and Identity in the Art and Architecture of the Hellenistic East: 117–140
• Stausberg, Michael (2004), Die Religion Zarathushtras, vol. III, Stuttgart: Kohlhammer Verlag, ISBN 3-17-017120-8

แหล่งข้อมูลอื่น

• Zoroastrian Places of Worship
• Photos of the remains of a fire temple