ยีนเทียม

กลไกการเกิดยีนเทียมทั้งแบบคลาสสิกและแบบ processed[1][2]

ยีนเทียม (อังกฤษ: Pseudogene) เป็นลำดับดีเอ็นเอที่สัมพันธ์กับยีนปกติที่ทำงานได้ แต่เทียบกับยีนปกติ ได้สูญสมรรถภาพในการแสดงออกหรือในการเข้ารหัสโปรตีน[3][4] ยีนเทียมบ่อยครั้งเป็นผลจากการสะสมการกลายพันธุ์หลายอย่างภายในยีนเดียวกันที่ไม่มีผลต่อการอยู่รอดของสิ่งมีชีวิต แต่ก็อาจเกิดจากกระบวนการ genomic copy number variation (CNV) ที่ส่วน 1+ kb ของยีนจะเพิ่มขึ้นหรือลบออก[5] แม้จะไม่สามารถทำงานได้ "อย่างสมบูรณ์" ยีนเทียมก็ยังอาจมีหน้าที่บางอย่างเหมือนกับดีเอ็นเอที่ไม่ใช้เข้ารหัสโปรตีน (noncoding DNA) อื่น ๆ เช่น ควบคุมการแสดงออกของยีน คำภาษาอังกฤษว่า "pseudo" (เทียม) แสดงนัยว่า ยีนมีลำดับที่แปรผันไปเทียบกับยีนที่เป็นบรรพบุรุษ แต่ก็ไม่ได้ชี้ว่าไม่มีหน้าที่อะไร แม้อาจจะเข้ารหัสโปรตีนไม่ได้ ยีนเทียมจำนวนมากก็มีบทบาทสำคัญต่อสรีรภาพตามปกติและเมื่อมีพยาธิสภาพ[6]

เชิงอรรถและอ้างอิง

1. Max, EE (1986). errors-molecular-genetics "Plagiarized Errors and Molecular Genetics". Creation Evolution. 6 i (3): 34–46. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่า |url= (help)^[ลิงก์เสีย]
2. Chandrasekaran, C; Betran, E (2001). "Origins of new genes and pseudogenes". Nature Education. 1 (1): 181.
3. Vanin, EF (1985). "Processed pseudogenes: characteristics and evolution". Annual Review of Genetics. 19: 253–72. doi:10.1146/annurev.ge.19.120185.001345. PMID 3909943.
4. Smith, AD, บ.ก. (2000). Oxford Dictionary of Biochemistry and Molecular Biology (Revised ed.). Oxford University Press. p. 544. ISBN 0-19-850673-2. pseudogene a sequence in DNA that is related to a functional gene but cannot be transcribed. This may be due to mutational changes that preclude it from being expressed in the form of functional products or the lack of some flanking control region in the promoter. Pseudogenes may or may not contain the introns of the functional gene. Examples include pseudogenes for α, β, and £ globulins in several species, V K chains of immunoglobulins, actin, and tubulin. Processed pseudogenes, or LINES (see LINE), occur in a genome somewhere other than the normal position of the corresponding functional gene and so cannot be expressed because of alterations in regulatory DNA sequences, or coding sequences, or both.
5. Chang, Y; Stuart, A; al., et (2012). "Antigen presenting genes and genomic copy number variations in the Tasmanian devil MHC". BMC Genomics. 13 (87). doi:10.1186/1471-2164-13-87.
6. Xiao-Jie, L; Ai-Mei, G; Li-Juan, J; Jiang, X (2015-01). "Pseudogene in cancer: real functions and promising signature journal= Journal of Medical Genetics volume= 52" (1): 17–24. doi:10.1136/jmedgenet-2014-102785. PMID 25391452. {{cite journal}}: ; ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่มี pipe ใน: |title= (help)