พ.ศ. 1113

ศตวรรษ:	5 6 7
ปี:	1110 1111 1112 1113 1114 1115 1116

570 ในปฏิทินอื่น

ปฏิทินสุริยคติไทย	1112–1113
ปฏิทินกริกอเรียน	570 DLXX
Ab urbe condita	1323
ปฏิทินอาร์มีเนีย	19 ԹՎ ԺԹ
ปฏิทินอัสซีเรีย	5320
ปฏิทินศกบาหลี	491–492
ปฏิทินเบงกอล	−24 – −23
ปฏิทินเบอร์เบอร์	1520
พุทธศักราช	1114
ปฏิทินพม่า	−68
ปฏิทินไบแซนไทน์	6078–6079
ปฏิทินจีน	己丑年 (ฉลูธาตุดิน) 3267 หรือ 3060     — ถึง — 庚寅年 (ขาลธาตุโลหะ) 3268 หรือ 3061
ปฏิทินคอปติก	286–287
ปฏิทินดิสคอร์เดีย	1736
ปฏิทินเอธิโอเปีย	562–563
ปฏิทินฮีบรู	4330–4331
ปฏิทินฮินดู
- วิกรมสมวัต	626–627
- ศกสมวัต	491–492
- กลียุค	3671–3672
ปฏิทินโฮโลซีน	10570
ปฏิทินอิหร่าน	52 BP – 51 BP
ปฏิทินอิสลาม	54 BH – 53 BH
ปฏิทินชวา	458–459
ปฏิทินจูเลียน	570 DLXX
ปฏิทินเกาหลี	2903
ปฏิทินหมินกั๋ว	1342 ก่อน ROC 民前1342年
ปฏิทินนานักชาฮี	−898
ซิลูซิดศักราช	881/882 AG
ปฏิทินทิเบต	阴土牛年 (ธาตุดินเพศเมีย-ฉลู) 696 หรือ 315 หรือ −457     — ถึง — 阳金虎年 (ธาตุโลหะเพศผู้-ขาล) 697 หรือ 316 หรือ −456

พุทธศักราช 1113 ใกล้เคียงกับ

• เมษายน ค.ศ. 570 - มีนาคม ค.ศ. 571
• มหาศักราช 492

เหตุการณ์

ตามสถานที่

ยุโรป

เปอร์เซีย

• เทซีฟอน เมืองหลวงจักรวรรดิซาเซเนียน กลายเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลก แซงหน้าคอนสแตนติโนเปิล เมืองหลวงจักรวรรดิไบแซนไทน์

อาระเบีย

• มุฮัมมัด ศาสดาในศาสนาอิสลาม ถือกำเนิดที่มักกะฮ์ (ปัจจุบันอยู่ในซาอุดีอาระเบีย) อับดุลลอฮ์ อิบน์ อับดุลมุฏฏอลิบ บิดาของท่าน เสียชีวิตก่อนเกิดไม่กี่เดือน ดังนั้น ท่านและอามินะฮ์ บินต์ วะฮบ์ ผู้เป็นมารดา ได้รับความคุ้มครองจากอับดุลมุฏฏอลิบ ปู่ของมุฮัมมัดผู้ได้รับการรับรองเป็นผู้นำเผ่ากุร็อยช์[1]
• อับเราะฮะฮ์ ผู้นำคริสเตียนในพื้นที่ชายฝั่งเยเมนที่นำหน้าที่ขุนพลอาณาจักรคริสเตียนในอะบิสซีเนีย เริ่มการทัพในคาบสมุทรอาหรับต่อชาวกุร็อยช์มักกะฮ์ที่ส่วนใหญ่นับถือลัทธินอกศาสนา[2] ซึ่งรู้จักกันในชื่อ ปีช้าง

ตามหัวข้อ

ศาสนา

• มีการสลักองค์พระโพธิสัตว์ขึ้นจากหินปูนที่มณฑลเหอหนาน (ปีโดยประมาณ)
• การกล่าวถึงหอกแห่งโชคชะตาครั้งแรก (ปีโดยประมาณ)
• ชาวยิวในแกลร์มง-แฟร็องถูกบังคับให้เข้ารีตเป็นคริสต์
• ปีช้างตามธรรมเนียมอิสลาม
• ผู้แสวงบุญไร้นามแห่งปิอาเชนซาเดินทางไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาคริสต์ในซีเรีย ปาเลสไตน์ และไซนาย ภายหลังเขาเขียนถึงประสบการณ์เป็นรายงานการเดินทาง (ปีโดยประมาณ)[3]

วันเกิด

• อัมมาร อิบน์ ยาซิร ผู้ติดตามของมุฮัมมัด
• เฉิน เยฺวียน มกุฎราชกุมารแห่งราชวงศ์เฉิน (ปีโดยประมาณ)
• เกา เหิง จักรพรรดิราชวงศ์ฉีเหนือ (สวรรคต ค.ศ. 577)
• โฆสโรว์ที่ 2 กษัตริย์ซาเซเนียนผู้ยิ่งใหญ่องค์สุดท้ายแห่งอิหร่าน (สวรรคต ค.ศ. 628)
• หลี่ ต้าชือ ขุนนางและนักประวัติศาสตร์ชาวจีน (เสียชีวิต ค.ศ. 628)
• มุฮัมมัด ศาสดาคนสุดท้ายในศาสนาอิสลาม (เสียชีวิต ค.ศ. 632) (ปีโดยประมาณ)

วันถึงแก่กรรม

• อับดุลลอฮ์ อิบน์ อับดุลมุฏฏอลิบ บิดาของมุฮัมมัด (เกิด ค.ศ. 545)
• อับเราะฮะฮ์ ขุนพลอักซุม ธรรมเนียมอิสลามนะบุวันเสียชีวิตทันทีหลังการทัพสู่ฮิญาซ
• อันโตนินา ภรรยาของเบลิซาริอุส (ปีโดยประมาณ)
• เฟ่ย์ ตี้ จักรพรรดิราชวงศ์เฉิน
• กิลดัส พระชาวบริติช (ปีโดยประมาณ)
• โซงะ โนะ อินาเมะ ผู้นำตระกูลโซงะ
• จาง เย่าเออร์ สมเด็จพระจักรพรรดินีแห่งราชวงศ์เฉิน (ประสูติ ค.ศ. 506)

อ้างอิง

1. David Nicolle, Essential Histories: "The Great Islamic Conquests AD 632–750". The birth of Islam and the unifying of Arabia (2009), page 19.
2. Walter W Müller, "Outline of the History of Ancient Southern Arabia"in Werner Daum (education) Yemen: "3000 Years of Art and Civilization in Arabia Felix" (1987)
3. Meyers, Eric M. (1999). Galilee Through the Centuries Confluence of Cultures. Pennsylvania State University Press. p. 353. ISBN 9781575060408. สืบค้นเมื่อ 6 January 2024.