พระแม่เปะริยาจจิ

เจ้าแม่เปะริยาจจิ
เทพีผู้ผดุงครรภ์ หมอตำแย[1]
เทวรูปเจ้าแม่เปะริยาจจิ ณ หน้าบรรณ วัดศรีวีระมากาลีอัมมัน สิงค์โปร์
ส่วนเกี่ยวข้อง	พระเทวี, เทพพื้นเมืองในศาสนาฮินดู, พระแม่ษัษฏี (ความเชื่อของอินเดียเหนือ)
ที่ประทับ	เขาไกรลาส
มนตร์	โอม ศรี มาเตร นะมะ Om Śrī Mātre Namaha
อาวุธ	ตรีศูล, ดาบ, ปาศะ (เชือก)
พาหนะ	สิงโต
วัด	วัดศรีวิรัมกาลีอัมมัน(สิงค์โปร์), ศรีมริอัมมันมนเทียร สิงคโปร์
เทศกาล	นวราตรี, Pumsavana
คู่ครอง	พระศิวะ

พระแม่เปะริยาจจิ (Tamil: பெரியாச்சி, IAST: Periyāchī) เป็นเทวีในศาสนาฮินดู นางเป็นเทพีพื้นเมืองที่ถูกการผสานความเชื่อแบบพหุเทวนิยมของศาสนาฮินดูโดยอธิบายว่าเป็นหนึ่งในภาคหนึ่งของเจ้าแม่ศรีมหาอุมาเทวี นางเป็นที่รู้จักในนาม เปะริยาจจิ อัมมัน (อัมมัน ในภาษาทมิฬหมายถึง "มารดา") และบางครั้งอาจขนานนามของนางว่า เปะริยาจจิ กาลี อัมมัน เนื่องจากนางนั้นมีเทวลักษณะดุร้ายดังเช่นเจ้าแม่กาลี โดยทั่วนางได้รับการนับถือในฐานะเทพีผู้ผดุงครรภ์และการคลอดบุตร รวมถึงเทพีผู้เป็นหมอตำแย[2] นางได้รับการยกย่องนับถือเป็นอย่างสูงในหมู่ชาวฮินดูในสิงคโปร์, มาเลเซีย และ เกาะเรอูว์นียง[3][4] สำหรับในเทวสถานฮินดูในไทยมีการประดิษฐานเทวรูปพระเปะริยาจจิในวัดพระศรีมหาอุมาเทวีในฝั่งศาลพระเสื้อวัดด้านข้างศรียันตร์มหาลักษมี[5]

เทวรูปพระแม่เปริยาจี. เทวรูปพระนางเปริยาจี ศิลปะแบบประเพณีท้องถิ่นอินเดียภาคใต้ในปัจจุบันประดับหน้าโคปุรัมฯ ณ เทวสถานศรีมหากาลิอัมมัน ประเทศสิงคโปร์ เทวรูปพระมทุไร วีรันพร้อมด้วยเทพชายาทั้งสอง (ซ้าย)และ นางพระเปริยาจี (ขวา) ศิลปะแบบประเพณีท้องถิ่นอินเดียภาคใต้ในปัจจุบันฯ ณ เทวสถานศรีมหามาริอัมมัน ประเทศสิงคโปร์

เทพปกรณัม

ในสมัยราชวงค์ปาณฑยะ มีกษัตริย์นามครองนครนามว่า พระเจ้าวัลภราช (Tamil: வல்லலராஜன் ராஜா) อันทรงมีอุปนิสัยเบียดเบียนอาณาประชาราษฎร์เป็นนิจสินอาจิณ ซึ่งในขณะนั้นพระอัครมเหสีของพระองค์ทรงครรภ์โอรสของพระองค์อยู่และทรงได้รับการพยากรณ์ว่า บุตรของอัครมเหสีของพระองค์จะนำความมาสู่วิบัติพระองค์หากเท้าของโอรสของพระองค์สัมผัสพื้นปฐพี ทรงเสาะหาและได้ว่าจ้างหมอตำแยชรานางหนึ่งเป็นผู้อภิบาลผดุงครรภ์โดยที่ไม่ทราบว่านางหมอตำแยนั้นเป็นผู้ใด

หลังจากอัครมเหสีของพระองค์มีประสูติกาลโอรสของพระองค์อย่างปลอดภัยแล้วทรงไม่ปฏิบัติตามสัญญาที่ทรงตรัสไว้รวมถึงหมายจะสังหารนางหมอตำแยชรานางนี้ด้วย นางจึงกลับปรากฏเป็นพระเทพีอันเป็นทิพยฐานะอันแท้จริงของนาง และทำการสังหารกษัตริย์องค์นี้เสีย อัครมเหสีของกษัตริย์องค์นั้นจึงจะสังหารโอรสนั้นด้วย เนื่องจากนางนั้นคิดว่าว่าโอรสที่เกิดแก่นางนั้นคือต้นเหตุของสิ่งเลวร้ายทั้งหมดที่นางได้ประสบเจอ พระเทพีองค์จึงสังหารนางกษัตรีย์นี้ด้วยโดยฉีกอุทรของนางและบริโภคอันตะ (ลำไส้) ของนางเสีย และช่วยชีวิตทารกนี้ไว้ นางจึงได้รับกายกย่องในฐานะเทพีผู้พิทักษ์ทารกและสตรีมีครรภ์ กล่าวกันว่าทารกนี้เจริญวัยขึ้นมาภายใต้การดูแลของพระเทพีองค์นี้และต่อมาได้เป็นกษัตริย์แห่งปาณฑยะ

ประติมานวิทยา

พระเปะริยาจจิมักปรากฏทิพยรูปเป็นเทพีที่มีลักษณะดูดุร้าย มักมีแปดกร โดยปกติมักทรงเทพอาวุธและทารกในหัตถ์ของนาง และหัตถ์ที่เหลืออาจทรงตรีศูล บ่วงบาศก์ กลองฑมรุ (บัณเฑาะว์) พร้อมงู ดาบ และกปาละอันเต็มไปด้วยโลหิต โดยนางนั้นนั่งหรือยืนโดยบาทของนั้นเหยียบที่อุระกษัตริย์ และกำลังฉีกอุทรของนางกษัตรีย์ที่อยู่บนตักของนาง และพระโอรสของกษัตริย์ก็ถูกยกขึ้นในอีกหัตถ์หนึ่ง[4][6] ถือกันว่ารูปลักษณ์ที่ดุร้ายของเทพีองค์นี้สามารถปัดเป่าวิญญาณชั่วร้ายและอวมงคลทั้งหลายได้[6]

อ้างอิง

1. Encyclopedia of the Divine Feminine: Goddess of 10,000 Names. Xlibris Corporation. 26 May 2021. ISBN 9781664105690.
2. Sinha, Vineeta (2005). A New God in the Diaspora?: Muneeswaran Worship in Contemporary Singapore (ภาษาอังกฤษ). NUS Press. p. 303. ISBN 978-9971-69-321-3.
3. Sinha p.303
4. Mark Lewis (2003). The Rough Guide to Singapore. Rough Guides. p. 64. ISBN 9781843530756.
5. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-12. สืบค้นเมื่อ 2020-08-03.
6. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Corduan