พระมหินทเถระ
มิหึทุ มหรหตนฺ วหนฺเส (สิงหล: මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේ; 285 – 205 ปีก่อนคริสต์กาล) หรือในภาษาไทยนิยมใช้รูป พระมหินทเถระ เป็นพระภิกษุจากอินเดียผู้นำศาสนาพุทธไปเผยแผ่ในศรีลังกาเป็นครั้งแรก[1] พระมหินทะเป็นเจ้าชายโมรยะ บุตรองค์แรกของพระเจ้าอโศกกับพระชายา พระนางเทวี พระเชษฐา (พี่ชาย) ของพระสังฆมิตตาเถรี ท่านถูกส่งมาเป็นพระธรรมทูตยังอาณาจักรอนุราธปุระ ประทับอยู่ที่มิหินตเล ต่อมาท่านได้ปฏิบัติจนบรรลุอรหันต์ ในพุทธพงศาวดารทีปวงศ์และมหาวงศ์บันทึกว่าพระมหินทะได้เสด็จมายังลังกาและเปลี่ยนศาสนาให้แก่กษัตริย์เทวานัมปิยติสสะ[2] หลักฐานทางวรรณกรรมและจากจารึกทำให้สามารถสรุปได้ว่าศาสนาพุทธเริ่มแพร่หลายในศรีลังกาในศตวรรษที่ 3 ซึ่งตรงกับช่วงชีวิตของพระมหินทเถระ[2] ในจารึกที่พบที่อารามราชคละยืนยันว่าท่านเดินทางมาลังกา และจำพรรษาในลังกาจนมรณภาพ[3] ในมหาวงศ์ระบุว่าพระมหินทะ บุตรของพระเจ้าอโศก เดินทางมายังลังกา และเป็นพระเชษฐาของพระสังฆมิตตา ภิกษุณีที่เดินทางมายังลังกาพร้อมหน่อต้นศรีมหาโพธิ[4] อ้างอิง
|
Portal di Ensiklopedia Dunia