นากาเซ็นโด

อิชิดาตามิดั้งเดิม (การปูพื้นด้วยหิน) บนเส้นทางนากาเซ็นโด

นากาเซ็นโด (中山道, Central Mountain Route) หรือที่เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า คิโซไกโด (木曾街道) เป็นหนึ่งในห้าเส้นทางที่อยู่ภายใต้การบริหารจัดการโดยตรงของรัฐบาลในยุคเอโดะ และเป็นหนึ่งในสองเส้นทางที่เชื่อมต่อระหว่างเมืองหลวงโดยพฤตินัยของญี่ปุ่นในสมัยนั้นคือเอโดะ (โตเกียวในปัจจุบัน) กับเกียวโต เส้นทางนี้มีจุดพักแรม (สถานี) ทั้งหมด 69 แห่ง ระหว่างเอโดะและเกียวโต โดยผ่านจังหวัดในอดีตคือ มูซาชิ, โคสุเกะ, ชินาโนะ, มิโนะ และโอมิ[1]

ต่างจากเส้นทางชายฝั่งโทไกโด นากาเซ็นโดเป็นเส้นทางที่เดินทางผ่านแผ่นดินตอนใน จึงได้ชื่อว่า "中 = กลาง; 山 = ภูเขา; 道 = เส้นทาง" (ตรงข้ามกับโทไกโดซึ่งหมายถึง "เส้นทางทะเลตะวันออก")[2] เนื่องจากเส้นทางนี้ได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี บุคคลที่มีชื่อเสียงหลายคน เช่น มัตสึโอะ บาโช ปรมาจารย์ไฮกุ เคยเดินทางผ่านเส้นทางนี้ ในช่วงปลายทศวรรษ 1830 ศิลปินชื่อดัง ฮิโรชิเงะ ก็เคยเดินทางผ่านเส้นทางนี้และสร้างผลงานภาพวาด 46 ภาพในชุด 69 ทิวทัศน์ของนากาเซ็นโด ซึ่งต่อมาถูกสร้างเสร็จสมบูรณ์โดย เคไซ เอเซ็น[3]

ในปัจจุบัน นากาเซ็นโดผ่านพื้นที่ของจังหวัดไซตามะ กุมมะ นากาโนะ กิฟุ และชิงะ โดยมีความยาวทั้งหมดประมาณ 534 กิโลเมตร (332 ไมล์)

การสร้างเส้นทางนากาเซ็นโด

ในช่วงปีแรก ๆ ของยุคเอโดะ มีการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง กฎหมาย วัฒนธรรม และปัญญามากมาย หนึ่งในนั้นคือการฟื้นฟูระบบทางหลวงของญี่ปุ่นที่มีอายุกว่าพันปี ทางหลวง 5 สายได้รับการกำหนดให้เป็นเส้นทางทางการสำหรับโชกุนและไดเมียวอื่น ๆ เพื่อใช้เดินทาง และเพื่อสร้างเครือข่ายการสื่อสารที่จำเป็นสำหรับการรักษาเสถียรภาพและปกครองประเทศของรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะ หนึ่งในเส้นทางทั้ง 5 สายนี้คือ นากาเซ็นโด ซึ่งเริ่มต้นจากเอโดะ (เมืองที่โชกุนมีอำนาจที่แท้จริง) ผ่านเทือกเขาตอนกลางของเกาะฮอนชู และไปสิ้นสุดที่เกียวโต

ก่อนการจัดตั้งเส้นทางการค้าที่เป็นทางการเหล่านี้ เคยมีเส้นทางสั้น ๆ หลายเส้นทางเชื่อมต่อเมืองต่าง ๆ ในระยะทางที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น เส้นทาง คิโซจิ ซึ่งมีจุดพักแรม 11 แห่ง ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของนากาเซ็นโด (จาก นีเอกาวะ-จูกุ ถึง มาโกเมะ-จูกุ)

ก่อนยุคเอโดะ เส้นทางนี้เคยถูกเรียกว่า "ซันโด" (山道 "เส้นทางภูเขา") และ "โทซันโด" ("เส้นทางภูเขาตะวันออก") ในช่วงยุคเอโดะ ชื่อถูกเปลี่ยนเป็น นากาเซ็นโด และเขียนได้ทั้ง 中山道 และ 中仙道 แต่ในปี 1716 โชกุนโทคุงาวะได้กำหนดให้ชื่อ 中山道 เป็นชื่อทางการของเส้นทางนี้

ปัจจุบัน

ป้ายบอกทางในปัจจุบันสำหรับเส้นทางนากาเซ็นโดใกล้กับทากามิยะจูกุ

แม้ว่าเส้นทางนากาเซ็นโด ในรูปแบบดั้งเดิมจะไม่หลงเหลืออยู่มากนักในปัจจุบัน แต่เส้นทางหลายส่วนได้รับการปรับเปลี่ยนเป็นถนนสมัยใหม่ ดังนี้

• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 17 : จากโตเกียวถึงทากาซากิ (จังหวัดกุมมะ)
• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 18 : จากทากาซากิถึงคารูอิซาวะ (จังหวัดนากาโนะ)
• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 142 : จากซากุถึงชิโมซูวะ (จังหวัดนากาโนะ)
• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 20 : จากชิโมซูวะถึงชิโอจิริ (จังหวัดนากาโนะ)
• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 19 : จากชิโอจิริถึงเอนะ (จังหวัดกิฟุ)
• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 21 : จากมิตาเกะ (จังหวัดกิฟุ) ถึงไมบาระ (จังหวัดชิงะ)
• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 8 : จากไมบาระถึงคูซัตสึ (จังหวัดชิงะ)
• ทางหลวงแผ่นดินญี่ปุ่นหมายเลข 1 : จากคูซัตสึถึงเกียวโต

ส่วนหนึ่งของเส้นทางรถไฟต่อไปนี้มีแนวเส้นทางที่ใกล้เคียงกับเส้นทางเดิมของ นากาเซ็นโด:

• สายทากาซากิ
• สายหลักชินเอตสึ
• สายหลักชูโอ
• สายไทตะ
• สายหลักโทไกโด

อ้างอิง

1. Nakasendou Jouhou เก็บถาวร 2007-12-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. (ในภาษาญี่ปุ่น) NEC Corporation. Retrieved August 18, 2007.
2. Turnbull, Stephen (1987). Battles of the Samurai. Arms and Armour Press. p. 31. ISBN 0853688265.
3. "Nakasendo Way - Hiroshige".