|
ดินเบา
 ดินเบา หรือ ไดอะตอมไมต์ (diatomite) เป็นดินที่เกิดจากซากไดอะตอมในแหล่งไดอะตอม เป็นดินซุย เบา เนื้อพรุน มีลักษณะคล้ายชอล์ก มีปฏิกิริยาทางเคมีเชื่องช้า เป็นตัวนำความร้อนที่เลว จึงมีประโยชน์เป็นส่วนผสมในการทำกระดาษสาเพื่อให้เนื้อกระดาษแน่นเนียน เป็นฉนวน และเป็นสารที่ใช้ในการกรองได้ดี เช่น กรองน้ำตาลและสารกรองอื่น ๆ ดินชนิดนี้ใช้ขัดภาชนะโลหะได้ดี เพราะมีซิลิกาขนาดละเอียดยิบอยู่ในเนื้อ นอกจากนี้ยังใช้เป็นตัวดูดซับหรือฉนวนในระเบิดไดนาไมต์ด้วย ดินเบา เป็นหินตะกอนที่มีสารจำพวกซิลิกาเป็นองค์ประกอบ มีลักษณะอ่อนนุ่ม เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เป็นผงขนาดเล็ก ละเอียดสีขาว มีขนาดของผงอยู่ในช่วง น้อยกว่า 1 ไมครอน ไปจนถึงมากกว่า 1 มิลลิเมตร แต่ที่พบโดยปกติจะอยู่ในช่วง 10 ถึง 200 ไมครอน องค์ประกอบทางเคมีคือ สารจำพวกซิลิกา 80-90% สารจำพวกอลูมินา (พบในแร่ดินเป็นส่วนใหญ่) 2-4% และ สารจำพวกเหล็กออกไซด์ 0.5-2%[1] ไดอะตอมไมต์ประกอบด้วยซากดึกดำบรรพ์ของไดอะตอม ซึ่งเป็นจำพวกหนึ่งของสาหร่ายเปลือกแข็ง สามารถใช้เป็นเครื่องกรอง สารขัดถู ยาฆ่าแมลง ใช้ประโยชน์ในการแพทย์โดยเป็นตัวกระตุ้นให้เลือดแข็งตัวเร็ว เป็นส่วนประกอบของระเบิดไดนาไมต์ นอกจากนี้ใช้เป็นฉนวนความร้อน ในภาษาอังกฤษ มีคำศัพท์หลายคำที่ใช้เรียกดินเบานี้ ได้แก่ diatomaceous earth, diatomite, infusorial earth, siliceous earth และทับศัพท์ (เยอรมัน: Kieselguhr) เป็นต้น ลักษณะทางธรณีวิทยาและการเกิด ภาพขยายของไดอะตอมไมต์โดยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราด ไดอะตอมไมต์มีการสะสมตัวโดยสารจำพวกซิลิกาอสัณฐาน หรือ โอปอล (SiO2·nH2O) เป็นไดอะตอม (สาหร่ายเซลล์เดียว) ที่ตายแล้ว สะสมตัวอยู่ในทะเลสาบน้ำจืดและทะเล ซากฟอสซิลประกอบด้วยเปลือก และผนังเซลล์ที่เป็นสารจำพวกซิลิกา ลักษณะสมมาตร[1] ไดอะตอมไมต์เริ่มมีการสะสมตัวในช่วงยุคเทอร์เชียรี[2] ถึงยุคควอเทอร์นารี ส่วนการสะสมตัวในช่วงอายุแก่กว่า ได้แก่ยุคครีเทเชียสให้ลักษณะซากฟอสซิลที่ไม่สมบูรณ์[3] พบไดอะตอมไมต์สะสมตัวร่วมกับบริเวณภูเขาไฟ ทำให้ได้ลักษณะ ไดอะตอมไมต์ที่มีเถ้าฝุ่นภูเขาไฟผสมอยู่ การนำไปใช้ประโยชน์อุตสาหกรรมวัตถุระเบิดในปีพ.ศ. 2409 อัลเฟรด โนเบลได้ค้นพบว่าสารไนโตรกลีเซอรีนสามารถทำให้เสถียรมากกว่าถ้าถูกดูดกลืนในไดอะตอมไมต์ และไนโตรกลีเซอรีนที่เก็บกับไดอะตอมไมต์มีความปลอดภัยมากกว่า ไนโตรกลีเซอรีนแบบปกติ ต่อมาเขาได้จดสิทธิบัตรการประดิษฐ์ไดนาไมต์ ในปีพ.ศ. 2410 สารกรอง จะรักษารูปทรงไว้เสมอ แม้อยู่ในผลิตภัณฑ์เช่น สารกรองสำหรับสระว่ายน้ำ ส่วนมากใช้ไดอะตอมไมต์ประมาณ 68% ซึ่งเป็นสารกรองขนาดกลางสำหรับกรองน้ำในสระว่ายน้ำ เหตุที่ใช้เป็นสารกรองเพราะมีรูพรุนเป็นจำนวนมาก สารกรองขนาดเล็กมีชื่อทางการค้าเช่น Celatom หรือ Celite ใช้ในการกรองน้ำดื่ม และกรองในอุตสาหกรรมของเหลวอื่น ๆ เช่น เบียร์ ไวน์ สามารถกรอง น้ำเชื่อม, น้ำตาล และน้ำผึ้ง ได้โดยไม่ทำให้สี รสชาติ และคุณค่าทางอาหารเปลี่ยนแปลง[4] นอกจากนี้ใช้ทำในอุตสาหกรรมอื่น ๆ เช่น กระดาษ สี เซรามิก สบู่ ผงซักฟอก สารขัดถูไดอะตอมไมต์ใช้เป็นสารขัดถูอย่างอ่อนโยน โดยใช้ในอุตสาหกรรมผลิตยาสีฟัน สารขัดเครื่องโลหะ และ สครับขัดหน้า สารฆ่าแมลงไดอะตอมไมต์สามารถใช้เป็นยาฆ่าแมลง โดยไดอะตอมไมต์เป็นผงขนาดเล็กสามารถดูดซับไขมันจากชั้นเคลือบนอกสุดของโครงร่างของแมลง ซึ่งชั้นเคลือบนี้ปกป้องการสูญเสียน้ำภายในตัวแมลง เมื่อเคลือบถูกทำลายจึงทำให้แมลงเกิดภาวะขาดน้ำ และทำให้ตายได้ในที่สุด[5] สารฉนวนกันความร้อนไดอะตอมไมต์มีลักษณะเป็นฉนวนกันความร้อน ใช้ในการผลิตวัตถุกันไฟไหม้ได้  จากแอนตาร์กติกา (ภาพขยาย) สาร DNA บริสุทธิ์ไดอะตอมไมต์สามารถสกัดเอาดีเอ็นเอ ออกมา ในสารเคมีเข้มข้นสูง เมื่อเทียบกับสารจำพวกซิลิเกตอื่น ๆ ไดอะตอมสามารถสกัดออกมาได้ทั้งดีเอ็นเอ, อาร์เอ็นเอ และสารจำพวกโปรตีน การเกษตรในธรรมชาติไดอะตอมไมต์น้ำจืดใช้ในการการเกษตรโดยใช้ผสมกับสารเพื่อไม่ให้สารจับเป็นก้อน เช่น ผสมในสารฆ่าแมลง[6] สามารถใช้กำจัดหนอน โดยสารฆ่าแมลงดังกล่าวเป็นสารอินทรีย์ ทำให้มีความปลอดภัยต่อผู้บริโภค วัสดุก่อสร้างไดอะตอมไมต์ที่หมดสภาพจากการใช้ในกระบวนการผลิตเบียร์ สามารถนำมาเพิ่มเป็นมวลในกระบวนการผลิตอิฐแดงซึ่งให้เนื้ออิฐที่มีรูพรุนสูง[7] อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ไดอะตอมไมต์
|
||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
