ซัคเซิน-เลาเอินบวร์ค

ดัชชีซัคเซิน-เลาเอินบวร์ค Herzogtum Sachsen-Lauenburg (เยอรมัน)
ค.ศ. 1296–1803 ค.ศ. 1814–1876
ธงในคริสตวรรษที่ 19 ตราแผ่นดิน (ค.ศ. 1507–1671)
ตราอาร์มสมมุติของซัคเซิน-เลาเอินบวร์ค ม้าซัคเซิน
ดัชชีซัคเซิน-เลาเอินบวร์คใน ค.ศ. 1848 (แผนที่เป็นภาษาดัตช์)
สถานะ	รัฐในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ รัฐในสมาพันธรัฐเยอรมัน รัฐในสมาพันธรัฐเยอรมันเหนือ รัฐในจักรวรรดิเยอรมัน
เมืองหลวง	เลาเอินบวร์ค รัทเซอบวร์ค (ตั้งแต่ ค.ศ. 1619)
ศาสนา	ก่อนหน้า: โรมันคาทอลิก ภายหลัง: ลูเทอรัน
การปกครอง	ดัชชี
ดยุก
• ค.ศ. 1296–1303	เอริชที่ 1 (องค์แรก)
• ค.ศ. 1865–1876	วิลเฮ็ล์มที่ 1 (องค์สุดท้าย)
ยุคประวัติศาสตร์	สมัยกลาง
• แยกจากดัชชีซัคเซิน	ค.ศ. 1296
• แยกเข้าซัคเซิน-เมิลน์-แบร์เกอดอร์ฟและซัคเซิน-รัทเซอบวร์ค	ค.ศ. 1303–1401
• ร่วมประมุขกับลือเนอบวร์ค-เซ็ลเลอ	ค.ศ. 1689–1705
• ร่วมประมุขกับฮันโนเฟอร์	ค.ศ. 1705–1803
• ถูกยุบระหว่างสงครามนโปเลียน	ค.ศ. 1803–1814
• ร่วมประมุขกับเดนมาร์ก	ค.ศ. 1814–1864
• ร่วมประมุขกับปรัสเซีย	ค.ศ. 1865–1876
• ผนวกเข้าปรัสเซีย	ค.ศ. 1876
ก่อนหน้า ถัดไป ดัชชีซัคเซิน มณฑลชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	เยอรมนี

ดัชชีซัคเซิน-เลาเอินบวร์ค (เยอรมัน: Herzogtum Sachsen-Lauenburg; เดนมาร์ก: Hertugdømmet Sachsen-Lauenborgรหัส: dan เลื่อนระดับเป็นรหัส: da ) เป็นดัชชีที่ได้รับไรชส์อุนมิทเทิลบาร์ไคท์ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งดำรงอยู่ระหว่าง ค.ศ. 1296 ถึง 1803 และอีกครั้งในช่วง ค.ศ. 1814 ถึง 1876 ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้สุดของบริเวณที่ปัจจุบันคือรัฐชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์ ประเทศเยอรมนี ศูนย์กลางของดินแดนดัชชีอยู่ในเขตที่ปัจจุบัน คือ แฮร์ทซ็อกทูมเลาเอินบวร์ค โดยมีเมืองหลวงเดิม คือ เลาเอินบวร์คอันแดร์เอ็ลเบอ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อดัชชี ต่อมาใน ค.ศ. 1619 ได้ย้ายเมืองหลวงไปที่รัทเซอบวร์ค

ประวัติศาสตร์

ยุคสงครามนโปเลียน

ดัชชีถูกกองทัพฝรั่งเศสเข้ายึดครองระหว่าง ค.ศ. 1803 ถึง 1805[1] ก่อนที่กองทัพฝรั่งเศสจะถอนตัวไปเพื่อทำศึกกับออสเตรีย จากนั้นในฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 1805 กองกำลังฝ่ายพันธมิตร ได้แก่ อังกฤษ สวีเดน และรัสเซีย ได้ยึดครองดินซัคเซิน-เลาเอินบวร์คในช่วงต้นของสงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สาม ในเดือนธันวาคม จักรวรรดิฝรั่งเศสที่หนึ่ง (รัฐบาลใหม่ของฝรั่งเศสตั้งแต่ ค.ศ. 1804) ได้โอนซัคเซิน-เลาเอินบวร์คซึ่งตนไม่ได้ครอบครองแล้วให้แก่ราชอาณาจักรปรัสเซียซึ่งได้เข้ายึดพื้นที่ในต้น ค.ศ. 1806

เมื่อปรัสเซียซึ่งต่อมาเข้าร่วมสงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สี่ได้พ่ายแพ้ในยุทธการที่เยนา–เอาเออร์ชเต็ทฝรั่งเศสได้กลับมายึดครองซัคเซิน-เลาเอินบวร์คอีกครั้ง ดินแดนนี้อยู่ภายใต้การยึดครองของฝรั่งเศสจนถึงวันที่ 1 มีนาคม ค.ศ. 1810 ซึ่งจากนั้นพื้นที่ส่วนใหญ่ของดัชชีถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรเว็สท์ฟาเลิน (รัฐบริวารของฝรั่งเศส) โดยดัชชีนี้มีพื้นที่ขนาดเล็กที่มีประชากรราว 15,000 คน ยังคงถูกสำรองไว้เพื่อวัตถุประสงค์ส่วนตัวของนโปเลียน ในวันที่ 1 มกราคม 1811 พื้นที่ส่วนใหญ่ของอดีตดัชชี (ยกเว้นเขตอัมท์ น็อยเฮาส์และมาร์ชโฟกไทซึ่งยังคงอยู่กับเว็สท์ฟาเลิน) ถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิฝรั่งเศสที่หนึ่ง[1]และกลายเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดบูช-เดอ-แล็ลบ์

ยุคหลังสงครามนโปเลียน

หลังสงครามนโปเลียน ดัชชีซัคเซิน-เลาเอินบวร์คถูกฟื้นฟูขึ้นใน ค.ศ. 1813 ในฐานะรัฐร่วมประมุขกับราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์[1] ต่อมาในการประชุมใหญ่แห่งเวียนนาดัชชีได้กลายเป็นรัฐสมาชิกของสมาพันธรัฐเยอรมัน ใน ค.ศ. 1814 ราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์ได้แลกเปลี่ยนดัชชีซัคเซิน-เลาเอินบวร์คกับดินแดนฟรีเชียตะวันออกของปรัสเซีย ต่อมาในวันที่ 7 มิถุนายน ค.ศ. 1815 หลังจากที่ปรัสเซียปกครองดัชชีนี้ได้ 14 เดือนก็ได้โอนให้แก่ราชอาณาจักรสวีเดนเพื่อแลกกับดินแดนพอเมอเรเนียของสวีเดน แต่ปรัสเซียได้จ่ายเงินจำนวน 2.6 ล้านทาเลอร์ให้แก่เดนมาร์กเพื่อชดเชยการที่เดนมาร์กสูญเสียดินแดนนอร์เวย์[2] เดนมาร์กจึงได้รับดินแดนทางตอนเหนือของแแม่น้ำเอ็ลเบอซึ่งปกครองโดยราชวงศ์อ็อลเดินบวร์คแห่งเดนมาร์ก[1]และกลายเป็นการชดเชยให้แก่เดนมาร์กอีกทางหนึ่งแทนโพเมอราเนียของสวีเดน ในวันที่ 6 ธันวาคม ค.ศ. 1815 พระเจ้าเฟรเดอริกที่ 6 แห่งเดนมาร์กได้ออกพระราชกฤษฎีกา (Versicherungsacte) เพื่อรับรองกฎหมาย, รัฐธรรมนูญและขุนนางในท้องถิ่น (Ritter-und-Landschaft ) ของซัคเซิน-เลาเอินบวร์ค[3] ในปีถัดมารัฐบาลของเดนมาร์กจึงได้เริ่มเข้าปกครองดัชชีอย่างเป็นทางการ[1]

ในช่วงสงครามชเลสวิชครั้งที่หนึ่ง ขุนนางในท้องถิ่นได้ขอความช่วยเหลือจากกองทัพฮันโนเฟอร์ในนามของสมาพันธรัฐเยอรมัน[1]เพื่อป้องกันไม่ให้ปรัสเซียเข้ายึดครอง ใน ค.ศ. 1851 พระเจ้าเฟรเดอริกที่ 7 แห่งเดนมาร์กได้รับการฟื้นฟูให้เป็นดยุคแห่งซัคเซิน-เลาเอินบวร์คอีกครั้ง[1] แต่ในสงครามชเลสวิชครั้งที่สอง ปรัสเซียและออสเตรียได้เข้ารุกรานดัชชีนี้และตามสนธิสัญญาเวียนนา (ค.ศ. 1864) พระเจ้าคริสเตียนที่ 9 แห่งเดนมาร์กได้สละตำแหน่งดยุกและโอนดัชชีให้แก่ปรัสเซียและออสเตรีย[1] แต่หลังจากได้รับเงินชดเชยจำนวน 300,000 ปอนด์ ออสเตรียได้สละสิทธิ์ในดัชชีนี้ให้แก่ปรัสเซียตามข้อตกลงกัชไตน์เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1865[1] จากนั้นขุนนางในท้องถิ่นได้เสนอตำแหน่งดยุกให้แด่พระเจ้าวิลเฮ็ล์มที่ 1 แห่งปรัสเซีย ซึ่งพระองค์ก็ทรงตอบรับในเดือนกันยายนปีเดียวกันและปกครองดัชชีในฐานะรัฐร่วมประมุข[1] พระองค์ทรงแต่งตั้ง อ็อทโท ฟ็อน บิสมาร์ค (มุขมนตรีของปรัสเซียในขณะนั้น) เป็นมุขมนตรีของดัชชีแห่งนี้ด้วย ใน ค.ศ. 1866 ดัชชีได้เข้าร่วมสมาพันธรัฐเยอรมันเหนือ[1] แต่คะแนนเสียงของดัชชีในสภาบุนเดิสราทถูกนับรวมกับของปรัสเซีย

ใน ค.ศ. 1871 ดัชชีซัคเซิน-เลาเอินบวร์คได้กลายเป็นหนึ่งในรัฐสมาชิกที่ร่วมก่อตั้งจักรวรรดิเยอรมัน[1] อย่างไรก็ตามใน ค.ศ. 1876 รัฐบาลของดัชชีและขุนนางในท้องถิ่นได้ตัดสินใจยุบเลิกดัชชีอย่างเป็นทางการ โดยมีผลตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1876[1] ดินแดนของดัชชีถูกผนวกเข้ากับมณฑลชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์ของปรัสเซีย และกลายเป็นเขตหนึ่งในชื่อแฮร์ทซ็อกทูมเลาเอินบวร์ค (Herzogtum Lauenburg; แปลว่า “ดัชชีเลาเอินบวร์ค”)

อ้างอิง

1. "LAUENBURG", in: Encyclopædia Britannica: 29 vols., ^111910–1911, vol. 16 'L to Lord Advocate', p. 280.
2. Pommern, Werner Buchholz (ed.), Werner Conze, Hartmut Boockmann (contrib.), Berlin: Siedler, 1999, pp. 363 seq. ISBN 3-88680-272-8
3. Johann Friedrich Burmester, Beiträge zur Kirchengeschichte der Herzogthums Lauenburg, Ratzeburg: author's edition, 1832, p. 66.