กะเหรี่ยงแดงตะวันตก

กะเหรี่ยงแดงตะวันตก
พ.ศ. 2418–พ.ศ. 2502
แผนที่กลุ่มรัฐกะเหรี่ยงแดง พ.ศ. 2460
ภาษาทั่วไป	ภาษากะยา
การปกครอง	ราชวงศ์
ประวัติศาสตร์
• ภายใต้การอารักขาของอังกฤษ	21 มิถุนายน พ.ศ. 2418
• การสละตำแหน่งของเจ้าฟ้า	พ.ศ. 2502
พื้นที่
1901	1,631 ตารางกิโลเมตร (630 ตารางไมล์)
ประชากร
• 1901	19964
ก่อนหน้า ถัดไป กลุ่มรัฐฉาน รัฐกะยา

เจ้าฟ้ากะเหรี่ยงแดงที่เดลฮี ดูร์บาร์ เมื่อ พ.ศ. 2446 เจ้าฟ้าของบอละแค กันตรวดี และเจโบจียืนอยู่แถวหลัง

กะเหรี่ยงแดงตะวันตก (อังกฤษ: Western Karenni) เป็นการรวมเรียกกลุ่มรัฐกะเหรี่ยงแดง 4 รัฐที่อยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำสาละวิน ได้แก่ บอละแค นามเมกอน นองปาเล และเจโบจี ในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2418 รัฐบาลของบริติชอินเดียและพระเจ้ามินดงแห่งราชวงศ์อลองพญา ได้ลงนามในสนธิสัญญารับรองเอกราชของกะเหรี่ยงแดงตะวันตก ในวันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2434 กะเหรี่ยงแดงตะวันตกเข้าเป็นรัฐในอารักขาของบริติชอินเดีย[1]

ใน พ.ศ. 2407 เจ้าฟ้ากะเหรี่ยงแดงได้ร้องขอให้อังกฤษเข้ามาอารักขา แต่อังกฤษไม่ได้แสดงความสนใจ หลังจากเจ้าฟ้าพระองค์นั้นสิ้นพระชนม์ใน พ.ศ. 2412 โอรสทั้งสององค์หวั่นเกรงการรุกรานของพม่าจึงร้องขอการคุ้มครองจากอังกฤษ แต่อังกฤษปฏิเสธ เมื่อพม่าต้องการรวมเขตของกะเหรี่ยงแดงเข้ามาในการปกครอง อังกฤษได้รับรองความเป็นเอกราชของรัฐทั้งสี่ ซึ่งต่อมา รัฐเหล่านี้ถือเป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษตั้งแต่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2418[2]

อ้างอิง

1. Khu Oo Reh (October 2006). "Highlights in Karenni History to 1948". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-13. สืบค้นเมื่อ 19 December 2010.
2. Imperial Gazetteer of India, v. 15, p. 36.