Syn Wojciecha i Katarzyny, w latach 1933–1935 słuchacz Komunistycznego Uniwersytetu Mniejszości Narodowych Zachodu im. Juliana Marchlewskiego. Był robotnikiem tartacznym i młynarskim. W 1919 rozpoczął pracę w Tramwajach Warszawskich, jako robotnik, a następnie od 1926 do 1931 konduktor. W latach 1920–1922 odbył zasadniczą służbę wojskową w 55 Poznańskim pułku piechoty. W 1925 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski, od 1926 do 1928 był sekretarzem komórki KPP w TW, następnie do 1930 członek komitetu dzielnicowego Muranów, i do 1931 sekretarz komitetu dzielnicowego KPP Wola, delegat na VI Zjazd KPP. W latach 1931–1932 i 1935–1938 odbywał karę więzienia. W 1933 był sekretarzem okręgu łódzkiego KPP, a w 1935 kierownikiem wydziału zawodowego okręgu śląskiego KPP. W latach 1939–1940 przewodniczący Związku Tramwajarzy we Lwowie, następnie ekspedytor w Ferganie.
W 1943 wstąpił do Związku Patriotów Polskich, w okresie od czerwca 1943 do 7 grudnia 1949 pełnił służbę w Wojsku Polskim, zajmując kolejno stanowiska inspektora, a później szefa Oddziału Personalnego Wydziału Oświatowego 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, szefa Wydziału Polityczno-Wychowawczego 1 Dywizji Piechoty (od lutego 1944), szefa Oddziału Personalnego Polskiego Sztabu Partyzanckiego, zastępcy szefa Oddziału Personalnego WP, szefa Oddziału Personalnego WP (w lipcu 1945) oraz szefa Departamentu Personalnego Ministerstwa Obrony Narodowej (od lipca 1945). 14 grudnia 1945 został mianowany generałem brygady. 5 października 1948 roku został przeniesiony w stan nieczynny, a 7 grudnia 1949 do rezerwy.
Był żonaty z Zofią Kwiatkowską. Małżeństwo miało syna[1]. Mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 32-tuje-3)[2].
Awanse
W trakcie służby wojskowej otrzymywał kolejne awanse na wyższe stopnie wojskowe[1]: