W 1938 ukończył studia na Wydziale MechanicznymPolitechniki Warszawskiej i uzyskał tytuł zawodowy inżyniera mechanika. W 1938 był majstrem w Fabryce Dykt w Piotrkowie Trybunalskim, a w 1939 inżynierem w Przedstawicielstwie Maszyn „Polam” i Przedstawicielstwie Maszyn Chemicznych „Poznańskiego”, po czym pracował elektrowni w Sarnach. Następnie do 1941 inżynier w zakładach metalurgicznych w Taganrogu, a w 1942 naczelny mechanik Chlebokombinatu w Kizlarze. W okresie 1942–1944 inżynier w zakładach metalurgicznych w Magnitogorsku, w 1945 powrócił do kraju i do 1949 był dyrektorem działu planowania Centralnego Zarządu Przemysłu Hutniczego.