W przeciwieństwie do dotychczas oferowanych modeli Potentia i Enterprise[1] będących konstrukcjami zapożyczonymi z oferty japońskiej Mazdy, Kia Opirus została opracowana jako samodzielnie jako nowy, sztandarowy model[2] w ofercie południowokoreańskiego producenta. Płyta podłogowa została zapożyczona z pokrewnego Hyundaia Grandeur XG[3]
Kia zdecydowała się wprowadzić model do sprzedaży także poza rodzimą Koreą Południową, przez co na miejsce premiery wybrano europejskie targi motoryzacyjne w Genewie w marcu 2003 roku[4].
Kia Opirus utrzymana została w awangardowej stylizacji, która powstała w silnej inspiracji luksusowymi limuzynami innych producentów[5]. Określany przez producenta jako „neo-klasyczny”[6] projekt, odznaczał się dużą, wąską, chromowaną atrapą chłodnicy pozbawioną loga producenta, a także charakterystycznymi, podwójnymi okrągłymi reflektorami. W wyglądzie przedniej części nadwozia dopatrywano się inspiracji Mercedesem W210[7][8].
Restylizacje
W 2007 roku Kia Opirus przeszła gruntowną restylizację nadwozia[9]. Przednia część nadwozia zyskała mniejszą i szerszą, bardziej konwencjonalnie ukształtowaną atrapę chłodnicy, a także inny zderzak z szerokimi pasami kierunkowskazów wykonanych w technologii LED.
W jeszcze szerszym zakresie zmodyfikowano tylną część nadwozia, która zyskała podłużne lampy, a przy okazji wydłużyła się i pozwoliła wygospodarować większy bagażnik[10]. Restylizacja przyniosła ponadto zmiany w zestrojeniu zawieszenia i nową deskę rozdzielczą pozbawioną dotychczasowej półki[11].
W 2009 roku, tym razem już tylko z myślą o wewnętrznym rynku południowokoreańskim, Kia Opirus przeszłą drugą, niewielką restylizację. Zmodernizowano atrapę chłodnicy, listwy ozdobne, przestylizowano tylne oraz przednie zderzaki, zastosowano nowe 18-calowe alufelgi oraz technologię diod LED w tylnych lampach pojazdu. We wnętrzu pojazdu dodano szereg możliwości konfiguracji kolorystycznej oraz 3,5-calowy wyświetlacz LCD[12].
Kia chciała zdobyć zainteresowanie odbiorców stosunkowo niską ceną i bogatym wyposażeniem, jednak kontrowersyjna stylizacja[14] i niewielki prestiż marki utrudniły pojazdowi zdobycie rynkowej popularności[15].
Opcjonalnie pojazd wyposażyć można było m.in.: w hydrofobową przednią szybę, elektronicznie sterowane zawieszenie, nagłośnienie firmy Infinity oraz wentylowane siedzenia[3], a także drewniane lub skórzane wykończenie wnętrza.