W 2000 roku ukazał się debiutancki album studyjny wokalisty Fresh Produce[6]. Od 2006 roku i premiery drugiej płyty Biscuits for Breakfast, nazwa Fink określa również trio, w którego skład wchodzi Greenall, basista Guy Whittaker i perkusista Tim Thornton[7]. W następnym roku opublikowano album Distance and Time[8], a dwa lata później płytę Sort of Revolution[9]. W 2011 roku ukazał się album Perfect Darkness[10], a w 2014 roku Hard Believer, który osiągnął największy komercyjny sukces spośród wszystkich wydawnictw muzyka[11]. Album promował singel „Looking Too Closely”, notowany w holenderskim zestawieniu przebojów MegaCharts[12]. W 2015 roku opublikowano album Horizontalism zawierający nowe wersje utworów z poprzedniego albumu oraz premierowe kompozycje wokalisty[13].
W 1993 roku nagrał gościnne partie gitarowe do utworu „No Idea”, zamykającego debiutancki album Wanna Smash Sensation! kanadyjskiego zespołu Bum[21]. Swoją pierwszą płytę Extra Vehicular Activity wydał w 1995 roku pod szyldem zespołu E.V.A., w którym grał wraz z kolegami z uczelni, Lee Jonesem oraz Richem Wilkinsonem[22]. W tym czasie wyprodukował także pierwsze demo dla Amy Winehouse, pracując jednocześnie jako promotor londyńskiego klubu oraz DJ[17]. Następnie rozpoczął pracę na rynku muzycznym dla kilku londyńskich wytwórni muzycznych, takich jak między innymi Virgin Records, Def Jam i Sony Music[23].
1997–2000: Fresh Produce
W 1997 roku ukazał się debiutancki minialbum Greenalla Fink Funk[24], a dwa lata później Front Side, wydany nakładem wytwórni płytowej Ntone[25]. Wydawnictwa poprzedzały wydanie pierwszego albumu studyjnego wokalisty Fresh Produce z 2000 roku[6], promowanego singlem „Ever Since I Was a Kid It Seemed I Collected Something”[26].
W 2002 roku Greenall wyprodukował remiks utworu „Coming Second” grupy Elbow[30]. Rok później uczestniczył w produkcji utworu „The Date”, który pojawił się na albumie The Six Million Names of God zespołu Blu Mar Ten[31]. W kolejnych latach wokalista porzucił muzykę taneczną i zaczął tworzyć w klimacie bardziej tradycyjnych brzmień. Efektem zmiany został album Biscuits for Breakfast, wydany w 2006 roku we współpracy z Guyem Whittakerem i Timem Thorntonem[32]. Niedługo po wydaniu płyty muzycy postanowili występować razem pod nazwą Fink oraz podpisać profesjonalny, długoletni kontrakt płytowy z wytwórnią Ninja Tune[7]. Album promowały single „Pretty Little Thing”[33] oraz „So Long”[34]. Pierwszy z singli wykorzystano w czwartym sezonie amerykańskiego serialu młodzieżowego Greek[17]. Utwór dotarł do 4. miejsca listy iTunes Folk Chart[35].
Kilka tygodni po wydaniu albumu, muzyk został zaproszony przez duet Zero 7 jako support przed ich brytyjską trasą koncertową[36]. W 2005 roku Greenall zaśpiewał gościnnie w utworach „Dead Man”, „Everything” i „Rag Doll” z albumu Philtre hindusko-brytyjskiego muzyka Nitina Sawhneya[37]. W tym samym roku muzyk współpracował przy powstawaniu utworów „Tic Toc” i „Simple Things” Willa Saula[38]. Wokalista miał także udział w albumie BonoboDays to Come, nagrywając partie wokalne do piosenki „If You Stayed Over” oraz pisząc tekst utworu[5]. Jesienią 2006 roku muzyk wystąpił ze swoim recitalem podczas inauguracji londyńskiego festiwalu BBC Radio 2 Electric Proms[39]. Swoje utwory zaprezentował ponadto podczas przeglądów muzycznych Bestival, Green Man, Rip Curl, Fruitstock, Across the Tracks oraz The Big Chill[40].
Po wydaniu singla „If Only”[56], z Greenallem skontaktował się John Legend, który zaproponował mu współpracę nad jego nową płytą Evolver[41]. Wokalista współtworzył utwory „Set Me Free” oraz „Green Light”[57], który nagrodzono w 2010 roku statuetką podczas ceremonii wręczenia nagród brytyjskiej branży fonograficznej BMI[58]. John Legend w ramach podziękowań pomógł wokaliście przy powstawaniu materiału na album Sort of Revolution, który został wydany 25 maja 2009 roku[9]. Płytę promowały utwory „Sort of Revolution”[59] oraz „See It All”[60]. Pierwszy z singli użyto w brytyjskim filmie kryminalnym 4.3.2.1 oraz serialu Gwiezdne wrota: Wszechświat[46], zaś drugi w CSI: Kryminalne zagadki Nowego Jorku[61]. Ponadto pochodzący z albumu utwór „If I Had a Million” pojawił się w serialu Franklin & Bash[62], piosenka „Move on Me” w kanadyjskim serialu science-fictionContinuum: Ocalić przyszłość[63], a utwór „Trouble’s What You’re In” w serialu Bitten[64]. Wydawnictwo Sort of Revolution dotarło do 136. pozycji francuskiego zestawienia SNEP[49] oraz 60. miejsca w holenderskim notowaniu albumów MegaCharts[12]. Wiosną muzyk wyruszył w trasę koncertową po Wielkiej Brytanii, supportując przed występami zespołu Gomez[65]. W międzyczasie grupa Radiohead wyraziła zainteresowanie muzyką Finka, umieszczając jedną z jego piosenek z płyty, „Q & A”, na swojej stronie internetowej[66]. Wokalista został zaproszony do audycji Maida Vale Studios Gillesa Petersona w radiu BBC Radio One, gdzie udzielił wywiadu oraz gościnnie zaśpiewał kilka utworów z albumu[67]. W październiku 2009 roku Fink wydał minialbum Sort of Versions, zawierający akustyczne wersje sześciu utworów[68]. W tym samym roku opublikowano również remiks singla „Sort of Revolution” z gościnnym udziałem The Cinematic Orchestra[69]. 3 grudnia 2009 roku Greenall wraz z zespołem wziął udział w trzygodzinnej audycji radiowej Morning Becomes Eclectic w radiu KCRW w Kalifornii[70].
W ramach promocji płyty Sort of Revolution wokalista wyruszył w trasę koncertową, w którą włączył także występy w Chinach[71] oraz Australii, gdzie pojawił się gościnnie podczas festiwalu w Sydney[72]. Podczas podróży Greenall poznał Professora Greena, z którym postanowił nawiązać współpracę przy jego debiutanckim albumie Alive Till I’m Dead z 2010 roku[3]. Wokalista wyprodukował wówczas utwór „Closing The Door”, w którym gościnnie zaśpiewał oraz do którego nagrał partie klawiszowe, gitarowe i smyczkowe[3]. Elementy perkusyjne i basowe w piosence nagrali natomiast Whittaker i Thornton[3]. Rok później Fink pojawił się na drugiej płycie Greena At Your Inconvenience, wspierając wokalnie rapera w utworze „Spinning Out”, będącym nową wersją przeboju „Where Is My Mind” grupy Pixies[73]. Fink napisał także teksty do utworów „Lost Where I Belong” oraz „Far Closer” Andreyi Triany, pochodzących z debiutanckiego albumu wokalistki Lost Where I Belong[74]. Podczas amerykańskiej trasy promującej płytę Sort of Revolution, Fink został również zaproszony do udziału w koncercie ku pamięci zespołu R.E.M. w nowojorskim Carnegie Hall[75]. Greenall wykonał wówczas utwór „The Apologist” z albumu Up[75].
2011–2013: Perfect Darkness
Podczas pracy nad materiałem na kolejną płytę, Fink wyruszył do Los Angeles, gdzie spotkał się z producentem Billym Bushem[76]. 25 kwietnia 2011 roku muzyk udostępnił utwór „Yesterday Was Hard on All of Us”, będący pierwszym singlem zapowiadającym nowe wydawnictwo[77]. Utwór pojawił się w drugim odcinku ósmego sezonu serialu Dr House[17], dwunastym odcinku czwartego sezonu W garniturach[78], szóstym odcinku trzeciego sezonu Parenthood[79] a w 2014 roku wykorzystano go w dramacie historycznym Selma[46]. Premiera albumu Perfect Darkness odbyła się 13 czerwca 2011 roku[10]. Album dotarł do 6. miejsca brytyjskiego zestawienia UK Indie Breakers Chart[80], 149. pozycji francuskiego notowania SNEP[49] oraz 32. miejsca holenderskiego zestawienia albumów[12]. W ramach promocji płyty wokalista zorganizował trasę koncertową, w której ważnym elementem była produkcja wizualna zaprojektowana przez firmę 59 Productions[81]. 28 czerwca 2011 roku muzyk wystąpił w londyńskim Rough Trade East[82]. Na początku października 2011 roku wokalista wydał pierwszy w swojej karierze podwójny singel z utworami „Perfect Darkness” oraz „Berlin Sunrise”[83]. Utwór „Perfect Darkness” był soundtrackiem niezależnego filmu fabularnego W szczerym polu, który wyreżyserowała Ava DuVernay[84].
W listopadzie 2012 roku Fink zagrał swój największy koncert w karierze, występując na arenie O2 Shepherd’s Bush Empire w londyńskiej dzielnicy Shepherd’s Bush[90]. W tym samym roku Greenall pojawił się gościnnie razem z Shafqatem Amanatem Alim i braćmi Salim-Suleiman w jednym z pilotażowych odcinków indyjskiego programu The Dewarists[91]. Muzyk nagrał także utwory na ścieżkę dźwiękową do filmu Williama H. Macy’egoBez kompasu[92]. Rok później ponownie nawiązał współpracę z Johnem Legendem, pisząc i nagrywając z nim piosenkę „Move” wykorzystaną w ścieżce dźwiękowej filmu Zniewolony[93]. Ostatnim, trzecim singlem promującym album Perfect Darkness został utwór „Warm Shadow”, który wykorzystano w serialach Żywe trupy[94] oraz Bitten[95].
W 2013 roku Close zaprosił Finka do współpracy przy utworze „Wallflower”, który został singlem promującym solowy album producenta Getting Closer[96]. W tym samym roku wokalista skomponował także muzykę do utworów „It’s All Over Your Body” oraz „No Beginning No End” José Jamesa[97], był współautorem tekstu do utworu „Professional” grupy The Weeknd[98] oraz producentem piosenek „Brave Face”, „Waiting for You” i „Reckless Love” z debiutanckiego albumu Josha KumryGood Things Come to Those Who Don’t Wait[99]. Ponadto napisany i skomponowany przez wokalistę utwór „Colour in Your Hands” użyto w amerykańskim serialu kryminalnym Impersonalni[46], a piosenkę „Wheels” wykorzystano w serialach Kamuflaż[100] oraz Agenci NCIS[101]. W lipcu 2013 roku muzyk otrzymał nominację do nagrody Independent Music Awards w kategorii Najlepszy występ na żywo[15].
2014-2016: Hard Believer, Horizontalism
W marcu 2014 roku Fink umieścił w internecie pierwszy utwór z kolejnej płyty, „Hard Believer”, do pobrania za darmo w formacie digital download z portalu SoundCloud[102]. Album o tym samym tytule ukazał się 14 lipca 2014 roku nakładem wytwórni R’COUP’D, będącej znakiem firmowym Ninja Tune[11]. Wydawnictwo dotarło do 3. pozycji brytyjskiego notowania UK Indie Chart[103] oraz 14. miejsca zestawienia UK Indie Breakers Chart[80]. Notowane był ponadto na 72. pozycji zestawienia albumów we Francji[49], 8. miejscu w Holandii[12], 45. pozycji w Belgii[86], 21. miejscu szwajcarskiego zestawienia Schweizer Hitparade[104], 37. pozycji w austriackim notowaniu albumów Ö3 Austria Top 40[105], 25. miejscu w niemieckim notowaniu Media Control Charts[106] oraz 30. pozycji w zestawieniu Heatseekers Albums w Stanach Zjednoczonych[107]. Komercyjny sukces osiągnął także drugi singel albumu, „Looking Too Closely”, który dotarł między innymi do 89. pozycji zestawienia MegaCharts w Holandii[12]. Do utworu nakręcono teledysk, który wyreżyserował duet Wolf&Lamm w składzie Joffrey Jans i Kai Kurve[108]. Utwór użyto w serialach telewizyjnych Kamuflaż[109], Scorpion[110], W garniturach[111] oraz Kłamstwa na sprzedaż[112]. Ostatnimi singlami albumu zostały utwory „Shakespeare”[113] oraz „Pilgrim”[114], do których teledyski zrealizowali Oliver Murray[115] i Alex „Foley” Flach[116]. Utwór „Pilgrim” wykorzystano w trzecim odcinku drugiego sezonu amerykańskiego serialu telewizyjnego Czarna lista[117]. W 2014 roku muzyk napisał tekst do utworu „My Boy” Phillipa Phillipsa[118].
W 2015 roku wokalista wraz z zespołem wyruszył w europejską trasę koncertową Hard Believer Tour, w której supportował mu Douglas Dare[119]. W tym samym roku wydał również album Horizontalism[13], notowany na 123. pozycji zestawienia albumów w Belgii[86] oraz 84. miejscu w Holandii[12]. Wydawnictwo promował singel „Fall Into the Light”[120]. 24 lutego 2015 roku muzyk opublikował mixtape / I A / MIX 165[121]. Wokalista zapowiedział ponadto drugą, jesienną trasę koncertową Autumn Tour, którą zainaugurował koncertem w Falmouth[122]. Gościem specjalnym trasy został zespół She Drew The Gun[123]. 4 października 2015 roku Greenall uczestniczył w audycji niemieckiego radia Flux FM[124]. Dzień później opublikowano teledysk do utworu „Too Late”, który został kolejnym singlem promującym album Hard Believer[125]. Singel zawierał wydanie radiowe oraz dwie zmiksowane wersje utworu[126]. 13 maja 2016 roku Grasscut wydał album Everyone Was a Bird – Remixed, na którym znalazła się nową wersja utworu „Islander”, zremiksowana przez Finka[127].
2017-2018: Fink’s Sunday Night Blues Club, Vol. 1, Resurgam
5 lutego 2017 roku piosenkarz wydał utwór „Boneyard”, do którego nakręcono teledysk w reżyserii Brahma van der Hoevena oraz Boba van de Gronde[128]. Utwór stanowił pierwszy singel promujący utrzymany w stylistyce blues rockowej album Fink’s Sunday Night Blues Club, Vol. 1, którego premiera odbyła się 10 marca 2017 roku[129]. Wydawnictwo powstało przy współpracy z Davidem Shirleyem oraz Colinem Stetsonem[129]. Za ostateczne brzmienie albumu wraz z Finkiem odpowiadał Flood[129]. Wokalista podkreśla, iż płyta to wyraz jego miłości do bluesa[129]. Album uplasował się na 73. miejscu zestawienia Ultratop 200 Albums w Regionie Walońskim oraz 53. pozycji notowania Ultratop 200 Albums w Regionie Flamandzkim w Belgii[130]. Dotarł również do 53. miejsca zestawienia Album Top 100 prowadzonego przez MegaCharts w Holandii, a także do 59. pozycji na liście Alben Top 100 publikowanej przez Hitparade.ch w Szwajcarii[130].
Od 2019: Bloom Innocent
4 września 2019 roku muzyk zaanonsował premierę nowego albumu Bloom Innocent i udostępnił utwór o takim samym tytule będący pierwszym singlem zapowiadanej płyty. Premiera albumu została zapowiedziona na 25 października 2019. Wydawnictwo powstało w studio w Berlinie, a znaczący wkład w brzmienie premierowych kompozycji miał Flood oraz nowy członek zespołu Tomer Moked[131].
Druga osobowość muzyczna: Sideshow
W 2002 roku, z potrzeby grania muzyki minimal techno, downtempo, tech house, dub i deep house, Fink stworzył swoje alter ego, które nazwał Sideshow[1]. Jego pierwszym wydawnictwem został zaprezentowany przez wokalistę singel „Sound of Today”, wydany na płycie gramofonowej nakładem wytwórni płytowej Simple Records[132].
Muzyk o swoich inspiracjach powiedział:
Dub jest dla mnie przestrzenią, klimatem, strukturą, wokół której nie należy myśleć zbyt dużo, ale czuć ją. Dub jest jak muzyka kościelna – prostą niewinnością z ogromną siłą[133].
Jako Sideshow, muzyk wydał dwa długogrające albumy studyjne: Sideshow w 2006 roku[134] oraz Admit One w 2009 roku[135]. W okresie od 2002 do 2010 roku ukazały się także minialbumy Sound of Today[136], Slide[137], Philly Soundworks[138], Scary Biscuits[139], If Alone (z gościnnym udziałem Paula St. Hilaire’a)[140] i Fink Dubs[141], a także single „African Cheri”[142] oraz „Television” z udziałem Cortneya Tidwella[143]. W 2003 roku ukazało się wydawnictwo kompilacyjne Simple Sounds Vol. 1, nagrane wspólnie z Willem Saulem[144].
W 2006 roku Sideshow był jednym z założycieli niezależnej wytwórni płytowej Aus Music, wydającej albumy z gatunku elektronicznej muzyki tanecznej[145].
Styl muzyczny i inspiracje
W dzieciństwie, ze względu na upodobania muzyczne rodziców, słuchał starego tradycyjnego irlandzkiego folka. Na początku swojej kariery muzycznej wzorował się na muzyce grupy Röyksopp. Poszukując odpowiedniego brzmienia, śpiewał muzykę z pogranicza rhythm and blues oraz muzyki folkowej, komponując jednocześnie akustyczne utwory[146].
Finian Greenall stara się używać jak najmniejszej ilości sprzętu muzycznego podczas swoich koncertów, zasadniczo wykorzystując jedną gitarę oraz jeden bądź dwa efekty[148]. Muzyk dysponuje między innymi gitarą Martin d35 (firmy C. F. Martin & Company) z 1981 roku, a także gitarą od Mal Brady[149]. Posiada ponadto pedalboardy, takie jak Boss Space Echo czy Boss Reverb[149]. Co do zasady wyznaje jednak dewizę Guya Whittakera, iż „im więcej gratów, tym więcej rzeczy może się popsuć”[148].