W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Łukawicy zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[6]
Nazwa wsi — miasta
Nazwy części wsi — miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych — charakter obiektu
I. Gromada WIŚNIOWA
Łukawica
Chrapy-Kolonia
Kaczkówka
Kalugi
Las pod Łukawicą
Łukawica Druga
Łukawica Pierw- sza
Ryłowskie
Chrapy-Kolonia — pole
Dodatki — pole
Judkówka — pole
Kaczkówka — las, pole
Kaczycki Las — las
Kalugi — pole
Las Grocholski — las
Las pod Łukawicą — pole
Las Turski — las
Osoliński Las — las
Pęcławskie — pole, las
Rozdoły — pole, łąka
Ryłowskie — pole
Słaboszowski Las — las
Stawki — krzaki, las
Historia
Najprawdopodobniej nazwa pochodzi od pierwszego właściciela z rodu Łukawskich. Podczas napływu niemieckich kolonistów jako pierwszy osiedlił się w niej S. Gerscher. Razem z późniejszymi osadnikami ufundowali oni figurę „Jezusa Frasobliwego”, która przetrwała do czasów obecnych i stanowi świadectwo historii Łukawicy.
Pierwsze wzmianki o Łukawicy w księgach parafialnych Wiązownicy Kolonii zamieszczone zostały w 1826 roku, kiedy to została pochowana pierwsza mieszkanka Łukawicy Marianna Grzesik, w rok później odnotowany został pierwszy chrzest, a w 1828 roku pierwszy ślub. Ówczesną właścicielką wsi była Anna Chrząstowska, zmarła w 1848 roku.
↑Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 72, 77-96.
Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970. Brak numerów stron w książce