Ysbrant volgde in 1955-1956 the Central School of Arts and Crafts in Londen, waar hij les kreeg van Patrick Heron en Roger Hilton. Daarna studeerde hij aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen (1957-1958). In 1958 was Oskar Kokoschka zijn docent aan de Schule des Sehens in Salzburg, en van 1961 tot 1963 kreeg hij les van Bruno Saetti aan de Academie voor Schone Kunsten van Venetië.
In 1960 kreeg Ysbrant de Camille Huysmans Prijs voor schilderkunst toegekend.
Van 1968 tot 2000 leefde en werkte Ysbrant in Venetië.
De laatste jaren van zijn leven woonde Ysbrant op Sicilië. Hij overleed daar begin december 2021 op 84-jarige leeftijd.[1]
In 1986 probeerde het Nederlandse weekblad Elsevier zijn stijl te omschrijven: “Ysbrant schildert niet grof, maar fijn-expressionistisch. Perspectief vindt hij onbelangrijk. Zijn afbeeldingen zijn allemaal even plat, ook doordat hij zijn figuren in wisselende en vreemde houdingen neerzet. Zijn schilderijen neem je niet en passant in je op. De indrukwekkende hoeveelheid informatie laat dat niet toe. Het zit propvol gegevens die je overspoelen en overweldigen; en ook vermoeien.”
Een andere criticus gewaagde van een volgeling van de Cobra (Copenhagen, Brussel, Amsterdam): “Ik heb niks met Cobra te maken en ik ben ook geen "wilde" schilder. Ik weet niet hoe ik mezelf moet omschrijven, alle als het moet, zet me dan maar bij de expressionisten,” foetert hij zacht.
— Yves Jansen, Ysbrant is de schilder van de speelsheid, deredactie.be.
Naast schilderijen - sommigen van monumentale afmetingen - maakt Ysbrant ook grafisch werk: etsen, litho's en zeefdrukken.
2016 - Langs de Kaai. Gedichten van Remco Campert en litho's van Ysbrant, verschenen ter gelegenheid van Ysbrant's tentoonstelling bij galerie De Zwarte Panter, Antwerpen. In samenwerking met De Vrienden van De Zwarte Panter. (Antwerpen, Demian)