|
Vuurmelkzwam
De vuurmelkzwam (Lactarius pyrogalus, synoniem: Lactarius hortensis)[2] is een melkzwam die ectomycorrhiza vormt bij de hazelaar.[2] De soort wordt 4-7 centimeter groot en bezit melksap dat bij verwonding in druppels uit de zwam vloeit. De soort is wijdverspreid en vruchtvorming vindt plaats van augustus tot oktober. KenmerkenUiterlijke kenmerken
De soort heeft een hoed met een diameter van 5-10 cm die grijsbruin of grijsgeel is, soms met olijf- of lila tinten. Het is plat-convex tot volledig vlak en wordt met de jaren trechtervormig. De hoed is soms concentrisch gezoneerd, dun van vlees en wordt plakkerig als hij nat is, maar niet glanzend.
De steel is 4 tot 6 cm lang en 7 tot 15 mm in diameter. Het is over het algemeen cilindrisch, maar soms verdikt aan de basis. De steel is witachtig of heeft de kleur van de hoed, het vruchtvlees is ook witachtig.
De schimmel heeft licht gebogen aflopende lamellen die geel tot oranje van kleur zijn, maar met de jaren oker worden. Bij beschadigen van de lamellen komt er melksap vrij dat grijsgroen kleurt. Met KOH kleurt de melk oranjegeel.
Het vlees scheidt een brandend, scherp, wit melkachtig sap af dat geel wordt door kaliumhydroxide.
Hij produceert een lichte okerkleurige sporenprint. Microscopische kenmerkenDe sporen zijn grotendeels elliptisch met wratten en een onvolledig netwerk. Ze bereiken afmetingen van 7–8 bij 5,5–7 µm. De sporen zijn amyloïde, wat betekent dat ze blauw worden met Melzers reagens. Culinaire waardeHoewel het niet giftig is, wordt de vuurmelkzwam als oneetbaar beschouwd. EcologieDe vuurmelkzwam is een mycorrhizaschimmel en groeit alleen op hazelaar, vooral op klei, maar ook op matig voedselrijke zand- en leembodems. De soort is niet gebonden aan bossen en groeit vaak in hazelaarbosjes die worden beheerd voor hakhout. NaamgevingDe wetenschappelijke naam werd gepubliceerd als Agaricus pyrogalus door de Franse mycoloog Bulliard in 1792, voordat hij in 1838 zijn huidige wetenschappelijke naam kreeg van de Zweed Elias Magnus Fries. De soortaanduiding pyrogalus betekent vuurmelk en verwijst naar de pikante smaak van het melksap. De soort is niet giftig, maar het wordt toch afgeraden om de zwam te eten. Verspreiding De vuurmelkzwam komt met name voor in Europa en Noord-Amerika.[3] In Nederland komt hij algmeen voor. Het staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd.[4]  Zie de categorie Lactarius pyrogalus van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
