Vonne van der Meer
Vonne van der Meer (Eindhoven, 15 december 1952) is een Nederlands schrijfster van toneelstukken en romans.[1] Literaire loopbaanVan der Meer was het jongste kind in een gezin van drie kinderen. Na haar eindexamen ging ze een jaar naar de Verenigde Staten, waar haar liefde voor het toneel werd aangewakkerd door de acteerlessen die ze volgde. Van der Meer volgde de regieopleiding aan de Amsterdamse Theaterschool. In 1976 werd haar monoloog De Behandeling uitgevoerd door Toneelgroep Centrum. In 1978 werd Van der Meer regieassistent van Franz Marijnen bij het RO Theater waar ze ook zelf stukken ging regisseren, waaronder van Goethe, Osborne, Frisch en een bewerking van Plato's Symposium. Daarna regisseerde ze een kleine tien jaar bij uiteenlopende gezelschappen als Baal, Centrum, De Haagse Comedie en het RO Theater. Bij het laatste gezelschap ging in 1996 ook haar toneelstuk Weiger nooit een dans in premiere. In 1985 verscheen haar eerste verhalenbundel, Het limonadegevoel en andere verhalen, waarna ze ongeveer elke twee jaar een boek uitbracht. Als haar doorbraak wordt gezien de roman Eilandgasten, waarin zes verhalen staan, met als verbindend element een vakantiehuisje op Vlieland. Het werd het eerste deel van een succesvolle trilogie met dit basisgegeven; later volgden De avondboot en Laatste seizoen. De eerste twee delen werden verfilmd door Karim Traïdia. Sinds (in elk geval) september 2017 is Van der Meer voorzitter van PEN Nederland, onderdeel van PEN International, een schrijversorganisatie die zich inzet voor de vrijheid van meningsuiting.[2][3] PersoonlijkVonne van der Meer bekeerde zich in 1994 tot het katholieke geloof. Haar echtgenoot, schrijver Willem Jan Otten, bekeerde zich enige tijd later ook.[4][5] Van der Meer was vanaf november 2016 enkele jaren lid van het Comité van aanbeveling van VBOK, een vereniging die ondersteuning biedt aan Siriz, een stichting die hulp, voorlichting en opvang biedt bij ongewenste zwangerschap.[6] Werken
Literaire en andere prijzen
Externe linksBronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia