VertandingMet vertanding wordt in de filatelie de perforatie van postzegels bedoeld. Deze is bedoeld om de zegels eenvoudig uit een vel te kunnen scheuren. GeschiedenisVoor het gebruik van perforatie werden de postzegels door een loketbeambte uit een vel geknipt. Dit nam tijd in beslag en leidde niet altijd tot een fraai resultaat, zeker niet wanneer er veel klanten stonden te wachten en het knippen snel moest gebeuren. De Ier Henry Archer (1806-1863) wordt algemeen beschouwd als de uitvinder van de perforatie bij postzegels. Hij verkocht zijn patent aan het Britse Ministerie van Financiën.[1] Vanaf ca. 1860 werden postzegels geperforeerd. De machines hiervoor werkten in de beginjaren niet altijd optimaal. We onderscheiden de volgende soorten perforatie, afhankelijk van de toegepaste techniek:
VariëteitenMen heeft in het verleden vaak met verschillende tandingen en technieken geëxperimenteerd. De tanding moet namelijk voldoende sterk zijn om de zegels bij normaal hanteren van de vellen niet spontaan los van elkaar te laten komen en tegelijkertijd voldoende zwak om de zegels met geringe kracht van elkaar los te scheuren zonder ze te beschadigen. Door alle experimenten zijn dezelfde zegels, meestal langlopende postzegels, vooral in de begintijd met verschillende tandingen vervaardigd. Een tandingmeter geeft uitsluitsel met welke variëteit men van doen heeft. Wanneer een tanding slechts voor een klein deel van de oplage is gebruikt, kan een postzegel met de betreffende tanding aanzienlijk waardevoller zijn dan een zegel met een andere, meer voorkomende tanding. Rollen en boekjesZegels uit rollen en postzegelboekjes hebben vaak een afwijkende tanding ten opzichte van de zegels die in vellen worden vervaardigd. Zo is voor een rol zegels tanding langs de randen overbodig en moeten de zegels bij grotere kracht van elkaar loskomen dan bij vellen het geval is. In 1924 kwam in Nederland een postzegelplakautomaat in de handel, waarvoor rollen benodigd waren. Deze rollen braken te vaak af, waarna de Nederlandse PTT de samenhang tussen de zegels versterkte door enkele pennen uit de perforatiemachine te nemen. Hiermee was de roltanding ontstaan. Men bleef tot midden jaren 30 roltandingzegels vervaardigen. Hierna maakte men de perforatiegaatjes kleiner, wat hetzelfde effect had als roltanding. Bij de zegelrollen die in postzegelautomaten worden geplaatst, ontbreekt de tanding langs de randen. Men begon hiermee in de Verenigde Staten in 1910. Bij postzegelboekjes ontbreekt de perforatie langs de randen van het boekje. Oudere Nederlandse automaatboekjes hebben vanwege het productieproces (de inhoud van de boekjes werd kopstaand naast elkaar gedrukt en daarna langs de perforatie losgescheurd of gesneden) vertanding aan 1 zijde, die voor het gebruik van het boekje overbodig lijkt. Bronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia