Ton-klassenDe vroegste pogingen om te komen tot het creëren van een handicap systeem voor zeilwedstrijden waren gebaseerd op het Britse Early "old tonnage measurement" systeem voor het berekenen van de inhoud van het ruim van grote commerciële schepen. Deze meetmethode gaf als uitkomst een laadvermogen in tonnen (er gaan 35 kubike voeten in één ton). Het zeiloppervlak werd niet in de berekening opgenomen. Ook was er geen compensatie voor minder efficiënte tuigage. In 1854 werd deze rekenwijze opgegeven en vervangen door de "Thames Measurement Rule":
waar:
Ook hier werd geen rekening gehouden met andere snelheidsbeïnvloedende factoren. Godinet-meetwijzeDe Godinet-meetwijze werd in 1892 aangenomen door de "Union des yachts français", en werd snel door andere Europese landen (continentaal) overgenomen. De meetwijze neemt naast de afmetingen van de romp ook het zeiloppervlak mee in de berekening. De meetwijze werd ontwikkeld door Auguste Godinet.
waar:
De "Société Nautique de Genève", een van de eerste die deze meetwijze overnam, voerde in 1901 een ammendement door waardoor de gehele curve (SG) van de romp meegenomen werd. In maart 1984 werd de Godinet-meetwijze voor het eerst in de Verenigde Staten toegepast voor de bouw van 's-werelds eerste aluminium jacht: de Vendenesse. Er zijn nog enkele jachten in gebruik die ontwikkeld werden volgens de Godinet-meetwijze:
Olympische SpelenDe Ton klassen waren in 1900, en vermoedelijk ook in 1896, de Olympische zeilklassen. Omdat door weersomstandigheden de zeilwedstrijden in 1896 niet doorgingen is hier vrijwel niets over bekend. In 1900 echter werden de onderstaande disciplines verzeild. De verdeling was volgens de Godinet meetwijze:
Uitslagen[1]½ ton klasse
½-1 ton klasse
1-2 ton klasse
2-3 ton klasse
3-10 ton klasse
10-20 ton klasse
Open klasse
Bronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia