Symfonie nr. 4 (Beethoven)

Symfonie nr. 4
Componist	Ludwig van Beethoven
Soort compositie	Symfonie
Toonsoort	Bes majeur
Opusnummer	60
Compositiedatum	1806
Première	22 december 1808, Wenen
Opgedragen aan	Graaf Franz von Oppersdorff
Duur	ca. 33 minuten
Oeuvre	Oeuvre van Ludwig van Beethoven
Portaal    Klassieke muziek

Ludwig van Beethovens symfonie nr. 4 in Bes majeur, opus nr. 60, werd gecomponeerd in 1806.

Achtergrond

Het werk werd opgedragen aan Graaf Franz von Oppersdorff, een familielid van Beethovens beschermheer: Prins Lichnowsky. De graaf ontmoette Beethoven toen hij onderweg was naar Lichnowsky’s zomerhuis waar die op dat moment logeerde. Von Oppersdorff luisterde naar Beethovens symfonie nr. 2 in D majeur, en die stond hem zo aan dat hij Beethoven een aanzienlijk bedrag aan geld aanbood om voor hem een nieuwe symfonie te componeren. De opdracht luidt: "de Silesische edelman graaf Franz von Oppersdorf".[1]

Instrumentatie

De symfonie is geschreven voor 1 fluit, 2 hobo’s, 2 klarinetten in bes, 2 fagotten, 2 hoorns in bes en in es, 2 trompetten in bes en in es, pauken en strijkers.

Delen

De symfonie heeft vier delen:

1. Adagio - Allegro vivace
2. Adagio
3. Allegro molto e vivace - Trio: allegro vivace - Un poco meno allegro
4. Allegro ma non troppo

en duurt ongeveer 33 minuten.

Ontvangst

Hoewel alle negen symfonieën van Beethoven regelmatig worden uitgevoerd, wordt de Vierde minder vaak gespeeld. Robert Schumann omschrijft de symfonie nr. 4 als een "slanke Griekse maagd tussen twee Noorse goden", refererend aan de Derde en de Vijfde symfonieën, beide met een fenomenale reputatie.

Externe links

• Analyse van de symfonie nr. 4 van Beethoven op de “All About Ludwig van Beethoven” website
• Partituur van de vierde symfonie.

Bronnen, noten en/of referenties

1. Paul Netl (1976) Beethoven Handbook. New York: Frederick Ungar Publishing Co., p. 262