|
Strategic Air Command Voor de gelijknamige film, zie Strategic Air Command (film).
 Het Strategic Air Command (SAC) was vanaf de oprichting op 21 maart 1946 jarenlang de voornaamste Amerikaanse aanvals- en vergeldingsmacht. Het SAC werd op 31 mei 1992 opgeheven na het einde van de Koude Oorlog en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Verwijzend naar het wankele nucleaire evenwicht tussen de supermachten werd het motto van het SAC "Peace is our profession". GeschiedenisNa de Tweede Wereldoorlog, in maart 1946, ondergingen de United States Army Air Forces een grote reorganisatie. Er ontstonden drie operationele commando’s:
In september 1947 werd de United States Air Force USAF opgericht als zelfstandig onderdeel van de Amerikaanse krijgsmacht. Het Strategic Air Command (SAC) werd echter al opgericht in 1946. Het belang van het SAC bleek wel uit het feit dat de oprichting een jaar voordat de USAF in 1947 zelfstandig werd plaatsvond en het niet langer deel uitmaakte van de US Army Air Forces (USAAF). Het SAC groeide in korte tijd uit tot de belangrijkste aanvals- en vergeldingsmacht van de Verenigde Staten en was uniek in de Amerikaanse krijgsmacht. Het SAC stond buiten alle normale bevelsverhoudingen en onder rechtstreeks bevel van de president van de Verenigde Staten. Administratief was het echter ondergebracht bij de USAF en het hoofdkwartier van het SAC bevond zich op de vliegbasis Offutt Air Force Base in de staat Nebraska. Bij de oprichting van het SAC kreeg het de volgende taken:
CommandostructuurOm veel overleg te voorkomen en snelle beslissingen te kunnen nemen was deze zo simpel en kort mogelijk gehouden.
I LuchtmachtenHet SAC was opgedeeld in vijf apart genummerde luchtmachten. Elke luchtmacht bezat een eigen commandopost die in crisistijd ook alle taken van het hoofdkwartier op de vliegbasis Offutt kon overnemen. Het luchtmachtnummer verwees verder naar de specifiek te vervullen taken. De primaire SAC-eenheden waren: de 2e, 8e en 15e luchtmacht; de secundaire SAC-eenheden waren de 16e en 20e luchtmacht. .png) 
 
II Luchtdivisies De genummerde luchtmachten waren opgedeeld in luchtdivisies; dit waren administratieve organisaties die meerdere Wings onder zich hadden. Iedere luchtdivisie kreeg zijn eigen opdrachten en bezat zijn eigen operationele eenheden. Het SAC bestond in totaal uit 40 van deze luchtdivisies. III Wings De Wings waren de eigenlijke operationele SAC-onderdelen. Iedere Wing had zijn eigen specifieke taken en zijn eigen vooraf aangewezen doelen. Iedere Wing kreeg (en behield) zijn eigen onderscheidingsnummer. In het algemeen werd een Wing gelegerd op een basis en dus werd de commandant van de Wing ook automatisch de basiscommandant. Op het hoogtepunt van zijn macht bestond het SAC in totaal uit:
BasesHet SAC maakte door de jaren heen gebruik van diverse vliegbases binnen en buiten de VS. Begin jaren vijftig van de twintigste eeuw waren de enorme B-36 en de B-47 de standaardbommenwerpers voor het SAC en voor deze toestellen waren vliegvelden met lange betonnen startbanen nodig.   Halverwege de jaren vijftig werden de sterkere B-52 en B-58 gebruikt, die een korter startbanenstelsel nodig hadden en hierom schakelde men van beton over naar asfalt.   Ook werd door het SAC in die tijd de christmastree- en molehole-alarmfaciliteit geïntroduceerd. De "christmastree" was een zwaar bewaakt gedeelte aan het begin van de startbaan in de vorm van een kerstboom, waarop een aantal toestellen gereed stond voor direct gebruik. De bemanningen waren op loopafstand ondergebracht in een bunkerachtig gebouw, de "molehole" of molshoop. Bij een alarm rende iedereen zo snel mogelijk naar zijn toestel, waarna deze binnen 5 minuten vertrokken moesten zijn. Hier werd erg veel op geoefend. Tussen 1962 en 1976 werden intercontinentale raketten (ICBM’s) gezien als voornaamste afschrikmiddel en werden de vliegvelden minder belangrijk.  In de jaren tachtig deden de kruisvluchtwapens (ALCM’s) hun intrede als standaardwapen voor de B-52’s en dienden de vliegvelden weer te worden aangepast. Deze bases zijn deels nog steeds operationeel (in gebruik), actief (nu gebruikt door een ander commando), of gesloten en opgeheven. Hieronder de actuele lijst. Operationele vliegbases:
Gesloten bases:
HedenNa de opheffing van het Strategic Air Command in 1992 vervielen de taken die het SAC vroeger had. Een nieuw commando met een ander takenpakket werd ondergebracht bij het Strategic Command (STRATCOM). In tegenstelling tot het SAC is STRATCOM een verenigd commando onder het Amerikaanse Ministerie van Defensie. Het hoofdkwartier van STRATCOM is echter nog steeds gevestigd op de basis Offutt in Nebraska. STRATCOM is nu verantwoordelijk voor:
Zie ook
Externe links |
Portal di Ensiklopedia Dunia
