Sterhyacint (Scilla) is een geslacht van overblijvende planten. Het geslacht werd traditioneel in de leliefamilie geplaatst (onder meer Heukels' Flora van Nederland volgde die opvatting tot en met de 21e editie). In het APG II-systeem uit 2003 werd het in de hyacintenfamilie geplaatst. Sinds APG-III wordt deze familie, en dus ook dit geslacht, in de aspergefamilie ondergebracht. De 23e en 24e editie van Heukels' Flora volgen die laatste opvatting. Het geslacht telt ongeveer 90 soorten.
Kenmerken
Het zijn bolgewassen die meestal in het voorjaar bloeien, maar er zijn ook enkele herfstsoorten bekend. De bloemen zijn meestal blauw, maar ook wit, roze en paars komen voor. De soorten groeien in bossen, duinen, subalpiene weilanden, en kusten in de oude wereld.
Bloemdiagram
Naam
De naam "Scilla" is afkomstig uit het Grieks (σκιλλα), en wordt vertaald als zee-ajuin of zee-ui met langwerpige bollen. Clusius vermeldt dat Plinius de Oudere de naam al voor dit geslacht van planten gebruikte.[1]
Taxonomie
Verschillende Afrikaanse soorten die vroeger in dit geslacht waren ondergebracht, worden nu in het geslacht Ledebouria geplaatst. Zo draagt de kamerplant die voorheen de naam Scilla violaceaHutch. (1932) of Scilla socialisBaker (1870) droeg nu de naam Ledebouria socialis(Baker) Jessop.
Kew's Checklist vermeldt voorjaar 2020 de volgende soorten:
