|
Stephen MelilloLeonard Stephen Melillo (Port Chester, 23 december 1957) is een Amerikaans componist, muziekpedagoog en dirigent. Hij gebruikt voor bepaalde werken soms ook het pseudoniem: Emilio Maccolini. LevensloopMelillo studeerde vanaf 1976 eerst natuurkunde aan de Universiteit van Connecticut in Storrs, maar kapte deze studie af om vanaf 1979 aan de Manhattan School of Music in New York en vervolgens aan het Boston Conservatorium muziek te studeren, waar hij in 1980 zijn Bachelor of Music Education behaalde. Daarna ging hij naar de Columbia-universiteit in New York en studeerde onder andere orkestdirectie bij Jens Nygaard en Atilio Poto, zelf een leerling van Arturo Toscanini, en behaalde aldaar zijn Master of Music. Als muziekpedagoog is hij een multitalent. Rond 17 jaar werkte hij als muziekleraar in openbare scholen. Aan het begin van de jaren 1980 deed hij in New York een opleiding met 275 leraars en docenten uit de vakgebieden wiskunde en natuurkunde, om te documenteren hoe met hulp van de muziek een verstevigde kennis van wiskunde en natuurkunde bereikt kan worden. Hij werkte aan de "Perkins School for the Blind" in Massachusetts met muziekstudenten, die met een braillesysteem opgeleid werden. Als instructeur heeft hij met instrumentalisten uit vele staten gewerkt van 4 tot 87-jarige leeftijd en enkele ervan zijn leden geworden van het Rotterdams Philharmonisch Orkest of van de Wiener Philharmoniker. Hij was rond 35 jaar een internationaal gevraagd gastdirigent. Hij dirigeerde meer dan 110 livepremières van zijn werken. Als componist heeft hij voor rond 30 televisieproducties gecomponeerd, talrijke werken voor harmonieorkest en orkest geschreven, waaronder drie symfonieën. Verder is hij auteur van drie kinderboeken. Naast de opdrachten voor televisie- en omroepmaatschappijen schreef hij ook tunes voor Nintendo, Sega en IBM ThinkPad, Super Battle Tank II, en soundtracks voor de New York Nets, de New York Yankees en de Giants. Het belangrijkste pedagogische werk is zijn Function Chorales, een methode tot de verbetering van de stemming en intonatie binnen het orkest. Voor de offers van de dodenmars van Bataan componeerde hij het rond 55 minuten durende werk Kakehashi – That we might live, waarin hij ook passages uit omroepuitzendingen, Morseclips en liederen uit de Tweede Wereldoorlog verwerkt. Het werk werd in 2005 voor de Pulitzerprijs voor muziek genomineerd. De coherentie van muziek en wiskunde (mathematiek) speelt in zijn muziek een belangrijke rol, soms is in zijn werken de rij van Fibonacci te herkennen, vooral in zijn werk Godspeed!, dat betreft niet uitsluitend de intervallen, maar ook de dynamiek, het tempo, de structurering, pauzen en akkoordstructuur. De muziek bij de korte film 12:01 PM werd in 1991 voor een Oscar genomineerd. CompositiesWerken voor orkest
Werken voor harmonieorkest
FilmmuziekBibliografie
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
