Slag om Okinawa
De Slag om Okinawa (Japans: 沖縄戦, Okinawa-sen), geallieerde codenaam Operation Iceberg, vond plaats van 1 april tot 22 juni 1945 in het zuiden van Japan tussen Japanse en Amerikaanse strijdkrachten. De Amerikanen landden op 26 maart 1945 op de kleine Kerama-eilanden bij Okinawa en op 1 april op Okinawa zelf. De strijd werd door de plaatselijke bevolking tetsu no ame genoemd, "regen van staal". In deze slag maakte de wereld voor het eerst op grote schaal kennis met het fenomeen kamikaze. Op 23 juni gaven de laatste Japanners zich na zeer verbeten gevechten over. Strategische ligging van OkinawaOkinawa is het grootste eiland (ongeveer 1200 km²) van de Riukiu-eilanden, ongeveer 600 km ten zuidwesten van de vier hoofdeilanden van Japan. In tegenstelling tot andere eilanden waar om werd gestreden, zoals Iwo Jima, was er een grote inheemse bevolking. Het strategische belang van Okinawa tijdens de Tweede Wereldoorlog was aanzienlijk. De Amerikanen hadden "islandhoppend" het ene na het andere eiland ten zuiden van Japan ingenomen. Amerikaanse controle over Okinawa zou de Japanse aanvoer van materialen zoals olie, ijzererts en rubber vanuit het zuiden, maar ook de communicatie tussen het Japanse vasteland en Japanse bases in het zuiden van de Grote Oceaan, effectief afsnijden. Ook zou het eiland een basis kunnen vormen voor een Amerikaanse aanval op de Japanse hoofdeilanden. Op Okinawa lagen bovendien verscheidene vliegvelden en de enige twee redelijk grote havens tussen Formosa en het Japanse hoofdeiland Kyushu. Okinawa tijdens de Groot-Aziatische oorlogVan de strijd in China, die begon in 1937, was op het eiland weinig te merken. Het was nooit een industrieel gebied geweest en het had nooit veel voedsel geproduceerd. De enige Okinawaanse bijdrage lag in het feit dat er op het eiland suikerriet werd geteeld, waaruit alcohol kon worden geproduceerd voor torpedo's en motoren. Toen de Verenigde Staten echter in de oorlog betrokken raakten door de aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941, werd het eiland versterkt. Het werd een hoeksteen in de "verdedigingsmuur" van Japan. Er werden verscheidene vliegvelden aangelegd en de havens werden gemoderniseerd, zodat ze ook grote oorlogsbodems en vliegdekschepen zouden kunnen ontvangen. Operatie IcebergTroepensterkte
De vloot arriveertOp 10 oktober 1944 bombardeerden ongeveer tweehonderd vliegtuigen op bevel van admiraal Halsey Naha, de grootste stad én hoofdstad van Okinawa. De stad werd daarbij vrijwel geheel verwoest. Midden maart 1945 verzamelde de Amerikaanse vloot zich om Okinawa te bombarderen. Ook de eerste kamikazes verschenen. De landingVoordat de legermacht aan land ging, bombardeerden de schepen van Task Force 52 onder leiding van generaal Blandy de stranden met 13.000 granaten. Verder voerden bommenwerpers van Curtis Lemay 3000 vluchten uit. De Amerikanen dachten zo vrijwel alle weerstand op het eiland nog voor de eigenlijke landing uit te schakelen. Het bombardement van de vloot stopte niet voordat de eerste Amerikaanse soldaten voet aan land zetten, waarbij bijna geen weerstand ontmoet werd. Aan het eind van de eerste dag waren bijna 60.000 Amerikaanse soldaten (twee mariniersdivisies en twee legerdivisies) geland. Tegelijk met de eerste aanvalsgolf had de tweede mariniersdivisie een afleidingsmanoeuvre uitgevoerd in het zuiden. Op de tweede dag werd eenzelfde actie uitgevoerd zodat de Japanners niet konden voorkomen dat op de landingsplaats een bruggenhoofd werd gevormd. De Amerikanen trokken snel het eiland over en isoleerden het zuiden van het noorden, nog steeds zonder vermeldenswaardige weerstand te ondervinden. Het vervolg op de landing verliep in vier fases:
De gevechtenDe strijd in het zuiden van Okinawa stond in contrast met de snelle inname van het noorden van het eiland. Pas toen de 7e en de 96e infanteriedivisies naar het zuiden werden gestuurd, omdat de Amerikanen van autochtone bewoners hoorden dat de Japanners voornamelijk in het zuiden zaten, begon de echte slag om Okinawa. Uiteindelijk werd de slag om Okinawa een van de bloedigste en meest verbeten slagen van de hele oorlog. Hoewel de Amerikanen op 5 april op vastberaden verzet stuitten, kon de opmars nog wel doorgang vinden, zij het met moeite. Op 9 april was het verzet zo zwaar dat zowel de divisie van Roy Stanley Geiger als die van John Hodge geheel tot stilstand kwam voor een zwaar verdedigde stelling op de Kakazubergkam. De Amerikanen vielen dagenlang aan, gesteund door B-29 Superfortress bommenwerpers, maar werden steeds afgeslagen. Aan Japanse zijde vielen veel slachtoffers. Op 12 april, de dag waarop de Amerikaanse president Roosevelt stierf, waren meer dan 5.500 Japanners gesneuveld, tegen 'slechts' 451 Amerikanen. De Amerikanen stonden echter nog steeds voor de Kakazubergkam. De eerste drie verdedigingscirkels vielen relatief gemakkelijk. Het feit dat de Japanners tactisch onverstandige tegenaanvallen inzetten, werkte in het voordeel van de Amerikanen. Maar bij de vierde cirkel op het Kiyamuschiereiland was het verzet erg verbeten. Toen alle hoop verloren was, pleegden verscheidene Japanners, onder wie generaal Mitsuru Ushijima, seppuku of ze bliezen zichzelf op met handgranaten. Verliezen
KamikazeDe kamikazes zijn soldaten die door zelfmoord te plegen zo veel mogelijk vijandelijke slachtoffers proberen te maken. Meest bekend zijn de kamikazepiloten - die ook het meest voorkwamen -, maar gevallen van kamikazeminiduikboten, kamikazespeedboten en kamikazebestormingen (waarbij de ingesloten soldaten die geen enkele kans op overwinning zagen zich in een blinde stormloop op de vijand wierpen) zijn bekend.
GevolgenHet verbeten gevecht en de naar Amerikaanse begrippen extreem hoge verliezen om een betrekkelijk klein eiland gaf de Amerikanen weinig moed of hoop voor een invasie met conventionele middelen van de hoofdeilanden van Japan. Dat was precies de bedoeling van het Japanse opperbevel. Dit droeg bij aan het besluit van president Harry Truman tot het werpen van de in het geheim ontwikkelde atoombommen op Hiroshima en Nagasaki.[1] Volgens de gangbare opvatting werd keizer Hirohito aldus gedwongen tot capitulatie. Dit markeerde het einde van de Tweede Wereldoorlog, omdat Duitsland al in mei 1945 gecapituleerd had. Bronnen, noten en/of referenties
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Battle of Okinawa op Wikimedia Commons.
|