Simon EikelenbergSimon Eikelenberg (Alkmaar, 16 maart 1663 - aldaar, 4 november 1738) was een Nederlands geschiedschrijver en kunstschilder die zich richtte op de geschiedschrijving van de regio Alkmaar, met name Noord-Kennemerland en West-Friesland. LevenSimon Eikelenberg was een zoon van Aalbert Harmensen en Claasje Claas. Hij werd op 18 maart 1663 gedoopt in de Remonstrantse kerk van Alkmaar. Hij trouwde met Katalijntje Moerbeek Kornelisdr. uit Purmerend. Eikelenberg begon zijn loopbaan als ‘schuiermaker’ (borstelmaker), ging daarna schilderen en werkte van 1704 tot zijn pensionering in 1735 op 72-jarige leeftijd als "stadsbaas" bij de Alkmaarse gemeentewerken en bij de plantsoenendienst als "opzigter der stads werklieden van de wateren en plantsoenen". In die tijd ontwikkelde hij zich tot ijker (1715). Hij was in Alkmaar en omgeving een bekende figuur, die zich bij herhaling liet portretteren[1]. Eikelenberg was al vroeg geïnteresseerd in de geschiedenis van zijn stad en omgeving. Al op 15-jarige leeftijd publiceerde hij zijn Kronykje d’Alkmaar, twee jaar later gevolgd door zijn Aantekeningen over schilderkunst. Voor de geschiedenis van het klooster van Egmond is van belang zijn vertaling uit 1732 van de Abtenkroniek van Johannes a Leydis (Jan Gerbrandis van Leiden). Deze kroniek, getiteld Opusculum de gestis regalium abbatum monasterii sancti Athalberti ordinis sancti Benedicti in Egmonda, was geschreven tussen 1477 en 1484 in opdracht van abt Nicolaus van Adrichem en gepubliceerd door Antonius Matthaeus III. De belangrijkste bijdrage van Eikelenberg aan de geschiedschrijving betreft zijn boek Alkmaar en zyne Geschiedenissen, dat in 1739 postuum werd uitgegeven en in 1747 met aanvullingen van Gysbert Boomkamp werd herdrukt. Eikelenberg is van belang vanwege zijn historiografische werk, maar ook vanwege zijn bijdrage aan de beweging van de Rijnsburger Collegianten. Werken
Literatuur
Voetnoten |
Portal di Ensiklopedia Dunia